مقایسه میزان حساسیت گونهها و کلنهای صنوبر به شتههای (Hem., Pemphigidae) Chaitophorus populi (Panzer)، Pemphigus spirothecae (Hem., Aphidoidea) Passerini و پسیل (Hem., Psyllidae) Camarotoscena sp.
الموضوعات :مصطفی نیکدل 1 , علیاصغر دردایی 2
1 - مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی، تبریز
2 - مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی، تبریز
الکلمات المفتاحية: Resistance, مقاومت, واژههای کلیدی: صنوبر, قوریگل, Pemphigus spirothecae, Chaitophorus populi, Camarotoscena sp, Key words: Ghorigul nursery, Poplar, Pemphigus spirothecae and Camarotoscena sp,
ملخص المقالة :
نهالستان قوریگل واقع در استان آذربایجان شرقی از مراکز مهم تولید نهال صنوبر گونههایPopulus alba L.، P. nigra L.و دورگ P. x. euramericana میباشد. شته مارپیچی دمبرگ صنوبر Passerini Pemphigus spirothecae، پسیل Camarotoscena sp. و شته برگ صنوبرL.Chaitophorus populi از آفات مهم درختان صنوبر در این نهالستان می باشند که به طور مستقیم یا غیر مستقیم به میزبانهای خود خسارت وارد مینمایند. این پژوهش بر اساس اندازه گیری تراکم جمعیت آفات مذکور روی 15 کلن مختلف از گونههایP. alba، P. nigra و دورگ P. x. euramericana در شرایط طبیعی در سال 1385 انجام گردید. علاوه بر این، مقاومت آنتی زنوز به شتهC. populiدر سال1386 روی همان کلن ها و در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی نشان داد تنها چهار کلن به شته spirothecae P. آلوده شدند که P. nigra miandoab حساس ترین کلن در بین آن ها بود و اکثر کلنهای فاقد آلودگی و مقاوم متعلق به گونه P. alba بودند. در مورد شته C. populi چهار کلنP. alba bostanabad،P. alba marand،P. alba mianeh و P. alba miandoab به ترتیب حساس ترین کلن ها و هشت کلن متعلق به گونه های P. x. euramericanaو P. nigra، به این شته کاملا مقاوم تشخیص داده شدند. در بررسی مقاومت آنتی زنوز در شرایط آزمایشگاه، شته C. populi بیشترین تراکم را به ترتیب در کلنهای P. nigra miandoab، P. alba miandoab،P. nigra marageh ، P. alba marand و P. alba mianeh داشت. بر این اساس نتایج آزمایشگاهی در مورد این آفت تا حدودی مشابه نتایج صحرایی آن بود. در بررسی مقاومت و حساسیت کلن ها به Camarotoscena sp.، تمام کلن های صنوبر P. nigra به استثنای کلن های با منشا ترکیه حساس به آفت شناخته شدند در حالی که کلن های دو گونه P. x. euramericana و P. alba به طور کامل به آن مقاوم بودند.
_||_