بررسی اثر سه اسانس گیاه دارویی بر رشد میسلیومی، جوانه زنی و تولید کنیدیوم سه گونه قارچ بیمار گر حشرات در شرایط آزمایشگاهی
الموضوعات :امید پناهی 1 , جعفر حسین زاده 2 , سید علی صفوی 3 , حسین فرازمند 4
1 - گروه حشره شناسی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
2 - گروه حشره شناسی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
3 - گروه حشره شناسی کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
4 - بخش تحقیقات حشره شناسی کشاورزی، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، تهران
الکلمات المفتاحية: سازگاری, Essential oils, Entomopathogenic fungi, اسانسهای گیاهی, قارچ های بیمارگر حشرات, کنترل غیرشیمیایی, Nonchemical control and compatibility,
ملخص المقالة :
خطرات زیست محیطی و بهداشتی آفت کش های شیمیایی، موجب توجه به روش های جایگزین در کنترل آفات، مانند به کارگیری اسانس های گیاهی، آفت کش های بیولوژیک در کشاورزی پایدار و تولید محصول سالم گردیده است. بدین منظور اثر اسانس سه گونه گیاه دارویی، نعناع Mentha spicata L. (Spearmint)، زیره سبز Cuminum cyminum L. (Umbelliferae) و لیموترش Citrus aurantifolia (Christm) Swingle بر رشد میسلیومی، جوانه زنی و میزان تولید کنیدیوم قارچ های بیمارگر حشرات Lecanicillium longisporum ،Beauveria bassiana وMetarhizium anisopliae جهت استفاده هم زمان از اسانس ها و قارچ ها برای کنترل آفات، مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی به انجام رسید و اثر هر کدام از اسانس ها در پنج غلظت که هر غلظت شامل سه تکرار بود، به همراه تیمار شاهد در دمای 1±27 درجه سلسیوس روی محیط کشت SDA بررسی شد. نتایج نشان داد در غلظت 20 میکرولیتر قارچ های .longisporum L و B. bassiana با میانگین 06/41 درصد مهار رشد و M. anisopliae با میانگین 44/20 درصد مهار رشد به ترتیب حساس ترین و مقاوم ترین گونه در برابر اسانس های گیاهی مورد آزمایش بودند. هم چنین مشخص شد که اسانس C. cyminum با 06/41 درصد مهار رشد میسلیومی قارچ های مورد مطالعه، بیش ترین اثر و C. aurantifolia با 44/20 درصد مهار رشد، کم ترین تأثیر را داشته اند. در غلظت 20 میکرولیتر، اسانس گیاهان C. cyminum و C. aurantifolia باعث بیش ترین و کم ترین درصد مهار جوانه زنی کنیدیوم قارچ های مورد مطالعه شده اند. نتایج نشان داده است که با افزایش درصد مهار رشد میسلیومی قارچ ها، میزان تولید کنیدیوم در هر تشتک پتری به طور قابل توجهی کاهش می یابد.