اثر مقادیر کودهای نیتروژن و سولفات روی بر عملکرد و اجزای عملکرد جو (Hordeum Vulgare L.)

الموضوعات :

آروین بهداروندان ¹ , یحیی سلیمانی ² , مجتبی علوی فاضل ³

1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه زراعت، واحد علوم وتحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
2 - دانش آموخته کارشناسی ارشد ، گروه زراعت، واحد علوم وتحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
3 - دانشیار گروه مهندسی زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

تاريخ الإرسال : 07 الثلاثاء , رجب, 1443 تاريخ التأكيد : 01 السبت , رمضان, 1443 تاريخ الإصدار : 19 الأحد , رجب, 1443

الکلمات المفتاحية: شاخص برداشت, عناصر غذایی, عملکرد دانه, گیاه جو,

ملخص المقالة :

به منظور مطالعه ی تأثیر سطوح مختلف کودهای نیتروژن و سولفات روی بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد دانه گیاه جو (رقم 13 سراسری) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در مزرعه تحقیقاتی- پژوهشی واقع در شهرستان کارون استان خوزستان به اجرا در آمد. در این پژوهش کود نیتروژن در 3 سطح (0، 30، 60 کیلوگرم در هکتار) و کود سولفات روی در 4 سطح (0، 10، 20 و30 کیلوگرم در هکتار) به صورت نواری در زمان کاشت بذر در دسترس گیاه قرار داده شد. نتایج نشان داد سطوح مختلف کود سولفات روی و نیتروژن اثر معنی داری در سطح یک درصد آماری بر عملکرد و اجزای عملکرد جو داشت به طوری که با مصرف 60 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن حداکثر تولید دانه (3/28 تن در هکتار) و عملکرد بیولوژیکی (9/34 تن در هکتار) بدست آمد، همچنین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیکی تحت تاثیر کود سولفات روی نیز قرار گرفت و حداکثر عملکرد دانه (3 تن در هکتار) و عملکرد بیولوژیکی (9/19 تن در هکتار) از تیمار مصرف 30 کیلوگرم در هکتار کود سولفات روی به دست آمد. در میان سطوح کود سولفات روی، تیمار کودی 30 کیلوگرم روی در هکتار از نظر تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در واحد سطح و شاخص برداشت مناسب ترین تیمار بود. مصرف کود نیتروژن نیز نسبت به شرایط عدم مصرف سبب افزایش تعداد سنبله در واحد سطح، تعداد دانه در سنبله، شاخص برداشت و وزن هزاردانه گیاه جو شد.