مآثر رحیمی؛ کتابی در تاریخ و رجال هند
الموضوعات :
1 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاداسلامی، واحد زرندیه
الکلمات المفتاحية: زبان فارسی, Persian language, Biography, هند, India, تذکره, عبدالباقی نهاوندی, مآثر رحیمی, Abdulbaqi Nahavandi, Ma'aser – e - Rahimi,
ملخص المقالة :
نفوذ زبان فارسی در هند که از اواخر قرن نخست هجری با حمله ی مسلمانان ایرانی برای فتح هند آغاز شده بود با استقرار سلسله های حکومتی فارسی زبان و ایرانی در آنجا بیشتر شد و در دوره ی صفوی به نهایت رسید. در این دوره بسیاری از هنرمندان و شاعران و نویسندگان ایرانی به هند رفتند و در آنجا ساکن شدند و بسیاری از هندیان نیز فارسی آموختند و بدین زبان آثاری پدید آوردند. عبدالباقی نهاوندی یکی از کسانی است که در چهل سالگی به هند رفت و در آنجا مآثر رحیمی را که کتابی است در تاریخ و رجال هند تحریر کرد. در این کتاب به طور ویژه آثار و اخبار عبدالرّحیم خان خانان و ویژگیهای شخصیتی و حسب و نسب وی، و خدمتکاران و دوستان و شاعران او معرفی شده است و به صورت فرعی مطالبی درباره پادشاهان گذشته ی هند و نورالدّین محمد جهانگیر غازی و سلسله ی وی نیز وجود دارد. در این مقاله کوشش می شود که این اثر ارزشمند و مؤلّفش معرفی گردد.
1- آزاد بلگرامی، غلام علی. (1390).خزانهی عامره، به تصحیح ناصر نیکوبخت و شکیل اسلم بیک، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
2- برهان، محمد حسین بن خلف تبریزی.(1342). برهان قاطع، به اهتمام محمد معین، تهران: کتاب فروشی ابن سینا.
3- شاد، محمد پاشا. (1335). فرهنگ آنندراج، زیر نظر محمد دبیر سیاقی، تهران: کتابخانهی خیام.
4- صفا، ذبیح الله. (1371). تاریخ ادبیات در ایران، جلد پنجم، تهران: انتشارات فردوس.
5- گلچین معانی، احمد. (1350). تاریخ تذکرههای فارسی،ج2، تهران، دانشگاه تهران.
6- نصر آبادی، محمد طاهر. (1378). تذکره نصر آبادی، ج 1، تهران: اساطیر.
7- نفیسی، علی اکبر(ناظم الاطباء). (1355). فرهنگ نفیسی، تهران: کتاب فروشی خیّام.
8- نهاوندی، عبدالباقی. (1381). مآثر رحیمی(بخش سوم: زندگی نامه ها)، به اهتمام عبدالحسین نوایی، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
9- ___________. (1925 م) مآثر رحیمی، به تصحیح محمد حسین هدایت، کلکته: مطبعه بپتس مشن.
10-واله داغستانی،علیقلی بن محمد علی.(1391).تذکره ریاض الشعرا، به تصحیح ابوالقاسم رادفر و گیتا اشیدری، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
_||_