مقایسه تأثیر اجرای دو نوع تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر برخی از شاخص‌های ایمنی در دختران جوان دارای اضافه‌وزن
الموضوعات :
عزیزه احمدی
1
(2. دکتری فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران)
رسول دخت عبدیان
2
(1. دکتری فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: لکوسیت‌ها (WBC), نوتروفیل‌ها (NEUT), ایمونوگلوبولین‌ها, لنفوسیت‌ها (LYM),
ملخص المقالة :
هدف:پژوهش حاضر به مقایسه تأثیر دو نوع تمرین (HIIT) بر برخی شاخص‌های ایمنی دختران غیرفعال دارای اضافه‌وزن و چاق پرداخته است. روش: برای این منظور 24 دختر با میانگین سن1.18±25.75 سال، قد 4.23±161.29 سانتی‌متر، وزن 6.27±74.51 کیلوگرم، درصد‌چربی 2.23±30.70 داوطلبانه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی به سه گروه تمرینی HIIT1 (8=n)، گروه HIIT2 (8=n) و گروه کنترل (8=n) تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه HIIT1 در هر جلسه چهار ست 30 ثانیه‌ای دویدن با شدت 19 الی 20 میزان درک‌فشار‌بور‌گ (RPE)، دو دقیقه استراحت بین ست‌ها و گروه HIIT2 چهار ست دویدن 60 ثانیه‌ای با همان شدت و چهار دقیقه استراحت بین ست‌ها را انجام دادند، تمرین سه جلسه در هفته و به مدت چهار هفته اجرا شد. 48 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از تمرین خون‌گیری به عمل آمد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA) مخلوط بین‌گروهی و درون‌گروهی در سطح معنی‌داری (05/0P<) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین درصدی لنفوسیت، نوتروفیل و مقدار نوتروفیل تغییرات معنی‌داری نداشت (p>0.05). میانگین لنفوسیت تنها در گروه HIIT2 (p=0.005) تغییرات معنی‌دار داشت. تفاوت بین گروه‌ها معنی‌دار نبود (p>0.05). هر دو گروه تجربی در مقدار لکوسیت‌ها افزایش معنی‌دار داشتند (p<0.05). میانگین ایمونوگلوبین A در هر دوگروه تجربی افزایش معنی‌داری را نشان داد (p<0.05). در میانگین متغیر وابسته ایمونوگلوبین G، تنها در گروه HIIT1 تغییرات معنی‌داری مشاهده شد (p<0.05). میانگین ایمونوگلوبین M در هیچ‌یک از گروه‌ها تغییرات معنی‌داری نداشت (p>0.05). نتیجه گیری :به‌نظر می‌رسد تمرینات HIIT کوتاه‌مدت در مقایسه با میان‌مدت تعداد لکوسیت‌ها و ایمونوگلوبین A و G را به میزان بیشتری افزایش می‌دهد.
_||_
