پیش‌بینی سازگاری اجتماعی کودکان براساس مکانیزم‌های دفاعی و راهبردهای مسأله محور در والدین با میانجی‌گری حساسیت اضطرابی

الموضوعات : Journal of Excellence in Counseling and Psychotherapy

ربابه محمدی ¹ , افسانه صبحی ²

1 - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران.
2 - استادیار، گروه روان‌شناسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران؛

تاريخ الإرسال : 21 الإثنين , شعبان, 1444 تاريخ التأكيد : 09 الخميس , ربيع الأول, 1446 تاريخ الإصدار : 23 الخميس , ربيع الأول, 1446

الکلمات المفتاحية: سازگاری اجتماعی کودکان, مکانیزم دفاعی, راهبردهای مسأله محور, حساسیت اضطرابی.,

ملخص المقالة :

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سازگاری اجتماعی براساس مکانیزم‌های دفاعی و راهبردهای مسأله محور در والدین با میانجی‌گری حساسیت اضطرابی در دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر زنجان بود.

روش: روش پژوهش همبستگی بود. جامعه آماری تمامی دختران دانش آموز مقطع ابتدایی منطقه دو شهر زنجان بودند که 200 نفر به شیوه دردسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه سازگاری دخانچی (1377)، پرسشنامه مکانیزم دفاعی اندروز و همکاران (1993)، پرسشنامه مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا Lazarus و Folkman (1985) و حساسیت اضطرابی فلوید و همکاران (2005) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 25 و AMOS23 استفاده شد.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که مکانیزم‌های دفاعی والدین بر سازگاری اجتماعی اثر معناداری ندارد، اما راهبردهای مسأله محور در والدین حساسیت اضطرابی می­‌تواند سازگاری اجتماعی کودکان را پیش‌بینی کند. راهبردهای مسأله‌محور در والدین و مکانیزم دفاعی والدین نیز می­‌توانند حساسیت اضطرابی را پیش‌بینی کنند(0.05>p). نتایج اثرات غیرمستقیم نشان داد که حساسیت اضطرابی در بین راهبردهای مسأله محور در والدین و سازگاری اجتماعی نقش میانجی دارد (0.05>p). همچنین حساسیت اضطرابی در بین مکانیزم‌های دفاعی و سازگاری اجتماعی کودکان نقش میانجی دارد (0.05>p).

نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه یافته‌ها نشان داد که مکانیزم‌های دفاعی و راهبردهای مسأله محور در والدین و حساسیت اضطرابی نقش معناداری در سازگاری اجتماعی کودکان دارند، پیشنهاد می­‌شوند روانشناسان و مشاوران مدارس و هسته‌­های مشاوره در آموزش و پرورش اقدامات درمانی و آموزشی برای افزایش سازگاری اجتماعی با تأکید بر متغیرهای مذکور برنامه‌ریزی نمایند.