امکان سنجی اجرای الگوهای نوین آمایش شهری در ایران
الموضوعات :
حسین حاتمی نژاد
1
(عضو هیات علمی دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران)
کیوان جمالی
2
(کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران)
الکلمات المفتاحية: ایران, AHP, امکان سنجی, الگوهای نوین آمایش شهری, مدل ELECTRE,
ملخص المقالة :
هر یک از شهرهای جهان بی شک با مسائلی رو به رو هستند که در عین تشابه با چالش های سایر شهرهای جهان دارای تفاوت های بنیادین نیز می باشد. لذا برنامه ریزان همواره سعی داشته اند با طرح الگوهای آمایش شهری، در بهبود و رفع مشکلات شهرهای خود گام بردارند و در این میان مسئله مهم توجه به اجرای این الگوهای مطرح شده در سایر شهرها و در شرایط متفاوت با محل طرح این الگوها می باشد. در این راستا پژوهش حاضر سعی دارد با بررسی مهم ترین الگوهای مطرح شده در آمایش شهری جهان(رشد هوشمند، شهر خلاق، شهر فشرده، رشد پراکنده، شهر اکولوژیک)، سازگاری این الگوها را با توجه به شرایط کشور ایران بررسی کند. نوشتار حاضر از نظر هدف با رویکردی کاربردی و از نظر روش توصیفی-تحلیلی میباشد که پس از تشریح الگوهای نوین آمایش شهری با روش کتابخانه ای و اسنادی، با استفاده از نظر متخصصان و اساتید دانشگاه به تعیین معیارهای سازگاری این الگوها با وضعیت کشورمان پرداخته شده و با استفاده از مدل AHP نسبت به وزن دادن معیارها اقدام گشته و سپس با طرح پرسشنامه و بهره بردن از مدل ELECTRE سعی در رتبه بندی الگوهای آمایش شهری از نظر سازگاری با شرایط کشورمان شده است. نتایج تحقیق گویای آن است که الگوی شهر فشرده با امتیاز 3 بالاترین میزان سازگاری را با توجه به شرایط موجود کشورمان دارد و دارای بالاترین ضریب هماهنگی با وضعیت سرزمینی ایران می باشد و پس از آن الگوی شهر اکولوژیک با 1 امتیاز قرار دارد.
