بررسی اثرآموزش زندگی خانوادگی درکاهش تنیدگی والدینی مادران دارای کودکان بیش فعال

الموضوعات :

محسن مشکبید حقیقی ¹ , دکتر علی دلاور ² , دکتر عبدالله شفیع آبادی ³

1 - .دکتری مشاوره
2 - استاد دانشگاه علامه طباطبائی
3 - استاد دانشگاه علامه طباطبائی

تاريخ الإرسال : 21 الجمعة , ربيع الأول, 1437 تاريخ التأكيد : 21 الجمعة , ربيع الأول, 1437 تاريخ الإصدار : 23 الأحد , ذو الحجة, 1429

الکلمات المفتاحية: تنیدگی والدینی, ADHD, آموزش زندگی خانوادگی (F. L. E),

ملخص المقالة :

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر برنامه آموزش زندگی خانوادگی [1]F. L. E در کاهش تنیدگی والدینی مادران دارای کودک ADHD می باشد. F. L. E به عنوان متغیر مستقل و تنیدگی والدینی (PSI) به عنوان متغیر وابسته در طرح پژوهش آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل حاضر در نظر گرفته شده‌اند. 80 نفر از مادران دارای کودک 6-4 ساله مبتلا به ADHD خانه‌دار، 40-30 ساله، حداقل دارای تحصیلات در سطح دیپلم و دارای 1 یا 2 فرزند بصورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایشی گمارده شدند. کلیه کودکان از دارو استفاده می‌کردند. کلیه مادران شاخص تنیدگی والدینی[2] PSI (ابزارتحقیق) را تکمیل نمودند. نتایج به کمک فرمول t استیودنت برای مقایسه دو گروه مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان افزایش مهارت های مادران دارای کودکان مبتلا به ADHD از طریق محتوای برنامه باعث تغییر نگرش مادران در خصوص سازش پذیری، فزون طلبی، خُلق، بی‌توجهی و فزون کنشی، پذیرندگی و تقویت گری کودک شده است. گرچه برنامه آموزش زندگی خانوادگی نتوانسته باعث کاهش احساس افسردگی مادر بعنوان بخشی از منبع زاینده تنیدگی والدینی شود امّا توانسته است احساس های مادران دارای کودکان ADHD را در زمینه احساس های منفی صلاحیت، محدودیت نقش، انزوای اجتماعی، روابط با همسر، دلبستگی و سلامت کاهش دهد.