در باب معنای کارآفرینی: مطالعه پدیدارشناختی کارآفرینی در ایران
الموضوعات :
حسن بودلایی
1
(استادیار، گروه علوم اجتماعی و رفتاری، پردیس بین الملل، دانشگاه تهران، تهران، ایران (عهده‌دار مکاتبات))
مریم آهوپای
2
(دانشجوی دکتری، گروه مدیریت دولتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: پدیدارشناسی, تعریف کارآفرینی, موضوع پژوهشی کارآفرینی,
ملخص المقالة :
هم اکنون اجماع نظری در باب چیستی کارآفرینی وجود ندارد. پژوهش پدیدارشناختی حاضر، به اکتشاف و توصیف تجارب زیسته کارآفرینان پرداخته است تا از این طریق به ترسیم تعریف و موضوع پژوهشی کارآفرینی نائل گردد. فرآیند تحقیق شامل توسعه سوالات مصاحبه بر پایه مروری بر مبانی نظری، گزینش مشارکت کنندگان، مصاحبه رو در رو و نیمه ساختمند با کارآفرینان بود. پژوهشگران هر مجموعه از داده های هر کارآفرین را با سایر کارآفرینان مقایسه نموده تا طبقات مفهومی ایجاد نماید. هنگام ظهور طبقات اصلی و اشباع نظری نمونه گیری پایان یافت و ترتیب دادن و توالی طبقات جهت خلق شاکله اصلی تعریف در حال ظهور آغاز گردید. بر اساس یافته های این پژوهش کارآفرین به عنوان عامل انسانی پدیده کارآفرینی مجموعه اقدامات، فعالیتها و رفتارهایی(اقدامات) را در جهت هدف و نتیجه ای مشخص(آثار و پیامدهای فعالیت) و بر اساس عواملی نظیر شایستگی های فردی و روح کارآفرینانه، عوامل سازمانی و محیطی(توانمندسازهای کارآفرینی) در درون یک چارچوب مشخص و یا برای شکل گیری چارچوب جدید و در تعقیب ارزشهای اقتصادی یا اجتماعی(حوزه فعالیت) انجام می دهد. در راستای پاسخ به نیاز به همگرایی در پژوهش کارآفرینی، این مقاله در پایان چشم اندازی را در خصوص هدایت پژوهشهای آتی مشخص می سازد. نخست اینکه تمایزاتی در تعاریف و ضرورت تفکیک میان کارآفرینی و کسب و کارهای کوچک صورت پذیرد. سپس ضرورت طبقه بندی تعاریف کارآفرینی اجتناب ناپذیر است و در نهایت بر موضوعاتی که باید جهت تسهیل وحدت بخشی به پژوهش در این حوزه علمی مشخص شوند اجماع صورت بگیرد.
_||_
