نقش تاب‌آوری و بخشش در پیش‌بینی بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به‌ مولتیپل اسکلروزیس

الموضوعات : فصلنامه مهارت های روانشناسی تربیتی

مهری فلاحی میشامندانی ¹ , بهمن اکبری ² , فاطمه ربیع پور ³

1 - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
2 - استاد گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
3 - مدرس گروه روانشناسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

تاريخ الإرسال : 08 السبت , رجب, 1445 تاريخ التأكيد : 14 السبت , محرم, 1446 تاريخ الإصدار : 06 الإثنين , ربيع الأول, 1446

الکلمات المفتاحية: تاب‌آوری, بخشش, بهزیستی روانشناختی, مولتیپل اسکلروزیس,

ملخص المقالة :

مولتیپل‌اسکلروزیس شایع‌ترین اختلال خودایمنی سیستم عصبی مرکزی و یک بیماری مزمن و ناتوان‌کننده است که موجب اثرات روان‌شناختی مخرب در مبتلایان می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش تاب‌آوری و بخشش در پیش‌بینی بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به‌ مولتیپل اسکلروزیس بود. این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی و معادله پیش‌بین بود. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل تمامی بیماران مولتیپل‌اسکلروزیس بودند که در سال 1399 به انجمن ‌ام اس شهرستان رشت مراجعه و پرونده داشتند. از این‌جامعه، 150 داوطلب واجد شرایط، به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد ‌استفاده در این مطالعه عبارت بودند از پرسشنامه بهزیستی روان‌شناختی (ریف و کیز، 1995)، پرسشنامه تاب‌آوری (کانر و دیویدسون، 2003)، مقیاس بخشش (ری و همکاران، 2001). داده‌های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون در نرم‌افزار SPSS22مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد که بین تاب‌آوری و بهزیستی روان‌شناختی (001/0>p، 367/0r=)؛ و بین بخشش و بهزیستی روان‌شناختی (001/0>p، 315/0r=)، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که با افزایش تاب‌آوری و بخشش در بیماران مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس می‌توان بهزیستی روان‌شناختی آن‌ها را بهبود بخشید.