مطالعه‌‌ هوش‌ فرهنگی و عوامل مرتبط با آن (استفاده از رسانه‌ها، هویت مذهبی و سرمایه اجتماعی) در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

الموضوعات :

فریبا بری‌خجسته ¹ (دانشجوی کارشناسی ارشد علوم ارتباطات.)
محمد عباس زاده ² (گروه علوم سیاسی ، دانشکدۀ علوم سیاسی ، دانشگاه تبریز ، تبریز ، ایران)

تاريخ الإرسال : 03 السبت , جمادى الثانية, 1437 تاريخ التأكيد : 03 السبت , جمادى الثانية, 1437 تاريخ الإصدار : 06 الإثنين , ذو الحجة, 1433

الکلمات المفتاحية: هویت مذهبی, هوش فرهنگی, سرمایه اجتماعی و میزان استفاده از رسانه‌ها,

ملخص المقالة :

از آن جائی که هوش فرهنگی مهم ترین توان مندی است که می توان برای مواجهه مناسب با موقعیت های چند فرهنگی به کار گرفت. هوش فرهنگی کمک می کند با درک سریع و صحیح مولفه های فرهنگی مختلف، رفتاری متناسب با هریک از آن ها بروز دهیم. مطالعه حاضر سعی دارد هوش فرهنگی دانشجویان را با عوامل مرتبط با آن که عبارتند از: استفاده از رسانه ها، هویت مذهبی و سرمایه اجتماعی بررسی کند. روش تحقیق پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی است. از نظر شیوه گردآوری اطلاعات و داده ها، از گونه پژوهش های پیمایشی است. با توجه به سنجش رابطه بین متغیر های پیش بین و ملاک از نوع همبستگی می باشد. با در اختیار داشتن تعداد کل جامعه آماری، برای تعیین حجم نمونه از جدول مورگان، 375 نفر محاسبه گردیده است. برای جمع آوری داده های لازم جهت آزمون فرضیه های تحقیق، ازپرسشنامه استاندارد هوش فرهنگی و پرسشنامه های محقق ساخته در مورد میزان استفاده از رسانه ها، هویت مذهبی و سرمایه اجتماعی می باشد استفاده گردیده است و هوش فرهنگی متغیر ملاک که دارای ابعادی چون فراشناختی، شناختی، انگیزشی و رفتاری می باشد و متغیرهای پیش بین تحقیق شامل میزان استفاده از رسانه ها، هویت مذهبی وسرمایه اجتماعی می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها آزمون ضریب همبستگی پیرسون و آزمون کولموگروف اسمیرنوف و رگرسیون خطی چندگانه در نرم افزار آماریSPSS استفاده شده است. در این پژوهش پایایی به وسیله روش آلفای کرونباخ به دست آمده است. یافته های تحقیق نشان داد که میزان استفاده از رسانه ها با تمامی ابعاد هوش فرهنگی به جز بعد شناختی رابطه مثبت و معنی داری دارد. هویت مذهبی با چهار بعد هوش فرهنگی رابطه مثبت و مستقیمی دارد. سرمایه اجتماعی با بعد فراشناختی، انگیزشی و رفتاری رابطه منفی و معکوسی دارد ولی با بعد شناختی هوش فرهنگی رابطه ای مثبت و مستقیمی دارد.

المصادر:

اخترمحققی، م. (1385). سرمایه اجتماعی. نشر مولف.

امیرکافی، م. (1380). اعتماد اجتماعی و عوامل موثر بر آن. نمایه پژوهش، شماره18.

 اینکسن، د. (2003). هوش­ فرهنگی. ترجمه:  ن، میرسپاسی و دیگران. ناشر: انتشارات میثاق.

بیرو، آ. (1370). فرهنگ علوم اجتماعی. ترجمه: ب، ساروخانی. تهران: کیهان.

فوکویاما، ف. (1379). پایاننظم-سرمایهاجتماعىوحفظآن. غ، توسلى. تهران: نشرجامعه ایرانیان.

حسین­پور اصل، م. (1388). بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و رضایت شغلی کارکنان گمرک آذربایجان­غربی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز.

خوشبخت، آ. (1390). تاثیر هوش فرهنگی بر اثر بخشی مدیران. مطالعه موردی شرکت گاز آذربایجان­غربی، پایان­نامه مدیریت صنعتی، دانشگاه آزاد واحد تبریز.

رحیم­زاده، (1386).  http://imh blogfa.com.

سلیمان­پور اصل، م. (1389). مطالعه رابطه بین نظام ارزش­ها و میزان مشارکت اجتماعی دانشجویان دانشگاه پیام نور میاندوآب. فصلنامه زن و مطالعات خانواده. سال دوم، شماره 8. 

ساروخانی، ب. (1367). جامعه­شناسی وسایل ارتباط جمعی. تهران: انتشارات روزنامه اطلاعات.

ساروخانی، ب. (1378). درآمدی بر دایره­المعارف علوم اجتماعی. تهران: کیهان.

ساروخانی، ب. (1371). جامعه‌شناسی ارتباطات. تهران: انتشارات اطلاعات.

صادق­زاده، م. (1388). بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و میزان رفاه اجتماعی شهروندان شهر میانه. پایان­نامه گروه علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد تبریز.

صبوری، م. (1377). بنیاد نظریه­های اجتماعی. تهران: نشر نی. چاپ دوم.

عسکری­وزیری، ع. (1391). بررسی هوش فرهنگی، مؤلّفه‌ها و راهبردهای آن در سازمان با رویکرد اسلامی. سال دوم، شماره اول.

فیاضی، م؛ و دیگران. (1385). هوش ‌فرهنگی، نیاز مدیران در قرن تنوع. ماهنامه تدبیر. سال هفدهم، شماره 172.

قادری، م. (1387). www.wikipedia.org. 

کاوه، پ. (1388). هوش فرهنگی، رویارویی با تفاوت­ها.  عصر مدیریت. سال چهارم، شماره شانزدهم و هفدهم مهر 89.

کلمن، ج. (1377).بنیادهاىنظریهاجتماعى. ترجمه: م، صبورى.  تهران:  نشر نى.

مشبکی، ا؛ و دیگران. (1385). هوش فرهنگی اکسیر موفقیت مدیران در کلاس جهانی. چهارمین کنفرانس بین­المللی مدیریت. تهران.

مک­کویل، د. (1382). درآمدی بر نظریه ارتباط جمعی. ترجمه: پ، اجلالی. تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه.

هادی­زاده مقدم، ا؛ و دیگران. (1386). بررسیرابطهبینهوشفرهنگیواثربخشیگروهی. www.jobportal.ir.

یزدخواستی، گ؛ و دیگران. (1390). رابطه تماس­های بین فرهنگی و هوش فرهنگی. فصلنامه تحقیقات فرهنگی. دوره چهارم، شماره 2.

Ang,  S. Dyne; L. V. (2007).  Inc Conceptualization  of  cultural Intelligence, In  Soon  Ang. New york: M. E. Sharpe.

Chen, Gilad; et al. (2002). Simultaneous Examination of the Antecedents and Consequences of Efficacy Beliefs at Multiple Levels of Analysis. Human performance, 15 (4). P.p: 381-409.

Crown, K. A. (2007). The Relationshipe  Among  social Intelligence, Emotional Intelligence, Cultural  Intelligence and  Cultural  Exposure. Dissertation  For the degree  of  doctor of philosophy.

Dowler, K. (2003). Media consumption and public attitudes toward crime and justice: the relationship between fear of crime, punitive attitudes, and perceived police effectiveness, Department of Criminal Justice California State University at Bakersfield. Journal of Criminal Justice and Popular Culture. 10 (2). P.p: 109-126.

Early, C., Mosakowski, E. (2004). Cultural intelligence. Harvard Business Review, P.p: 139-146.

Early, P. C., Ang, S. (2003). Cultural intelligence: Individual interactions. Stanford, C A.

Escardı´bul, Josep- Oriol & Mora, Toni & Villarroya, Anna. (2012). Peer effects on youth screen media consumption in Catalonia (Spain). J Cult Econ- Fries, Patrick.

Tan, J. S. (2004). Developing cultural intelligence at work. stanford, CA: Stanford University Press.

Van Dyne, Lin- Ang, Soon. (2005). Cultural Intelligence: An Essential Capability for Individuals in Contemporary Organizations. Global Edge. M