جهانی ‌شدن ارتباطات و تحول در مفهوم دیپلماسی

الموضوعات :

محمد یوسفی جویباری ¹ (گروه علوم سیاسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی؛ تبریز- ایران (نویسنده مسؤل).)
ناصر خورشیدی ² (کارشناسی‌ارشد دیپلماسی و سازمان‌های بین‌المللی دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه.)
حسین شاه‌مرادی ³ (کارشناسی‌ارشد مطالعات منطقه‌ای دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه.)

تاريخ الإرسال : 21 السبت , شوال, 1438 تاريخ التأكيد : 21 السبت , شوال, 1438 تاريخ الإصدار : 01 الأربعاء , ذو الحجة, 1438

الکلمات المفتاحية: سیاست خارجی, دیپلماسی فرهنگی, جهانی شدن ارتباطات, قدرت نرم و قدرت سخت,

ملخص المقالة :

هدف از نوشتار حاضر، بررسی دو مفهوم دیپلماسی و جهانی شدن و هم چنین تحلیل تاثیراتی است که دولت ها درعرصه دیپلماسی و سیاست خارجی از پدیده جهانی شدن پذیرفته اند. بنابراین، سوالی که در این راستا قابل طرح و ارزیابی می باشد، این است که جهانی شدن چه تاثیری بر سیاست خارجی و به تبع آن دیپلماسی کشورها گذارده است؟ فرضیه مقاله بدین صورت می باشد: جهانی شدن با بی اعتبار نمودن عنصر فضا و زمان و هم چنین گسترش روز افزون فن آوری های ارتباطی و اطلاعاتی، باعث گرایش هر چه بیشتر کشورها به استفاده از قدرت نرم در سیاست خارجی که به طور ملموس در دیپلماسی فرهنگی تجلی یافته، گردیده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و بیشتر دوره زمانی بعد از جنگ سرد را در بر خواهد گرفت.

المصادر:

آدینه­وند، احمد. (1393). ظرفیت­ها و زمینه­های تاثیرگذاری دیپلماسی فرهنگی در سیاست خارجی ایران. در حاجیانی و ایرانشاهی: درآمدی بر دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران. تهران: انتشارات موسسه فرهنگی و تحقیقات بین­المللی ابرار معاصر.

 

اسماعیلی­فرد، مریم. (1393). دیپلماسی فرهنگی و جایگاه آن در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران. در حاجیانی و ایرانشاهی: درآمدی بر دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران. تهران: انتشارات موسسه فرهنگی و تحقیقات بین­المللی ابرار معاصر.

اسمیت و بیلیس. (1388). جهانی شدن سیاست: روابط بین­الملل در عصر نوین (زمینه تاریخی، نظریه­ها، ساختارها و فرایندها). مترجم: ابولقاسم، راه­چمنی و دیگران. تهران: انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین­المللی ابرار معاصر.

جوادی ارجمند، محمد­جعفر. (1392). تاثیر جهانی ­شدن فرهنگ بر جایگاه دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی.سال دهم، شماره 34.

حسن­خانی، محمد. (1384). دیپلماسی فرهنگی و جایگاه آن در سیاست خارجی کشورها. دو فصلنامه دانش سیاسی. شماره دوم.

شولت، جن آرت. (1388). جهانی شدن سیاست. در اسمیت و بلیس: جهانی شدن سیاست: روابط بین­الملل در عصر نوین (زمینه تاریخی، نظریه­ها، ساختارها و فرایندها). مترجم: ابولقاسم راه چمنی و دیگران. تهران: انتشارات موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین­المللی ابرار معاصر.

شهرام­نیا و نظیفی. (1392). تاثیر جهانی­شدن بر دیپلماسی فرهنگی؛ با تاکید بر نظریه صلح­سازی. فصلنامه راهبرد فرهنگ. شماره بیست و چهارم.

رضایی و ترابی. (1392). سیاست خارجی حسن روحانی؛ تعامل سازنده در چارچوب توسعه­گرا. فصلنامه تحقیقات سیاسی بین­المللی. شماره پانزدهم.

قوام، عبدالعلی. (1390). روابط بین­الملل: نظریه­ها و رویکردها. تهران: انتشارات سمت.

نیاکویی، امیر. (1386). جهانی­شدن اقتصاد و توسعه با نگاهی به ایران (گذاری بر جهانی­شدن و اقتصاد سیاسی ایران). تهران: موسسه انتشاراتی کتاب دانشجو.

Cummigs, M. (2009). Cultural Diplomacy and the United States government. A Survey, American for the Arts.

Kieldanowic, M. R. (2009). Cultural Diplomacy as a form of International Communication. Institute for International Studies.

Kirsten, A. & et al. (2007). Cultural Diplomacy. Printed by: Iprint, Leicester.

Mark, S. (2009). A Greater Role of Cultural Diplomacy. Netherland Institute of International Relations Clingendael.

Mulcahy, K. (1999). Cultural Diplomacy and the Exchange Programs. The Journal of Art Managements Law Society. Vol. 29. No.1.