بررسی رابطه تقدیرگرایی و بهره‌مندی از رسانه‌های ارتباطی در بین شهروندان ارومیه
الموضوعات :
1 - . کارشناسی ارشد جامعهشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز- ایران.
2 - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، گروه جامعهشناسی؛ تبریز- ایران (نویسنده مسئول).
الکلمات المفتاحية: تقدیرگرایی, رسانه‌های ارتباطی, شهروندان ارومیه,
ملخص المقالة :
رابطه تقدیرگرایی و بهره مندی از رسانه های ارتباطی در بین شهروندان ارومیه به عنوان هدف اصلی این تحقیق مطرح شده است. متغیر تقدیرگرایی بر اساس نظریه راجرز به عنوان متغیر ملاک مطرح است و متغیر رسانه های ارتباطی بر اساس نظریه وابستگی و استفاده و رضامندی به عنوان متغیر مستقل مطرح شده است. حجم نمونه این تحقیق به روش نمونه گیری تصادفی متناسب با جامعه آماری شهروندان شهر ارومیه برابر با 384 نفر است. در این تحقیق از روش پیمایش و ابزار پرسشنامه محقق ساخته برای جمع - آوری داده های مورد نیاز بهره برده و به منظور بررسی پایایی ابزار تحقیق از آلفای کرونباخ برابر82/0 استفاده شده است. نتایج حاصل ازتحلیل داده ها و یافته های تحقیق نشان دادکه بین تقدیرگرایی و استفاده شهروندان از ماهواره، مجلات، رادیو،اینترنت رابطه معنادار وجود داشته است و بین تقدیرگرایی و استفاده شهروندان ازتلویزیون، کتاب، روزنامه رابطه معنادار وجود ندارد و هم چنین براساس نتایج حاصل از تحلیل واریانس یک طرفه متغیرهای زمینه ای جنسیت و سطح تحصیلات با متغیر ملاک رابطه معنادار وجود داشته اند و رابطه متغیر نوع شغل بامتغیر ملاک رابطه وجود نداشته است و هم چنین یافته ها نشان می دهد که رسانه های ارتباطی7/8 درصد تقدیرگرایی را تبیین می کنند.
آذری، غ، ر. (1388). ماهواره و بیخویشتنشدگی مخاطبان. نشریه پژوهش سنجش. سال نهم، شماره 1.
آزاد ارمکی، ت. (1376). مطالعه موردی درباره تقدیرگرایی فرهنگی در ایران. مجله فرهنگ. شماره 22 و 32، 280-191.
حییم، س. (1379). فرهنگ معاصربزرگ انگلیسی- فارسی. تهران: فرهنگ. چاپ شانزدهم.
دی فلور، م؛ و دنیس، ا، ر. (1383). شناخت ارتباطات جمعی.ترجمه: س، مردای. زیرنظر ن، باهنر، انتشارات دانشکده صدا و سیما.
ریتز، ج. (1374). نظریه جامعهشناسی در دوران معاصر.ترجمه: م، ثلاثی. تهران: علمی. چاپ شانزدهم.
ﺳﺎروﺧﺎنی، ب. (1375). ﻣﻘﺪﻣﻪای ﺑﺮ داﻳﺮهاﻟﻤﻌﺎرف ﻋﻠﻮم اﺟﺘﻤﺎعی.ﺗﻬﺮان: اﻧﺘﺸﺎرات ﻛﻴﻬﺎن. چاپ اول.
ساروخانی، ب. (1387). جامعهشناسی ارتباطات. تهران: اطلاعات. چاپ اول.
سورین، و؛ و تانکارد، ج. (1384). نظریههای ارتباطات. ترجمه: ع، ر، دهقان. انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوم.
گیدنز، آ. (۱۳۷۷). جامعهشناسی. ترجمه: م، صبوری. تهران: نشر نی.
گیل، د؛ و آدمز، ب. (1384). الفبای ارتباطات.ترجمه: م، مهاجر و دیگری. مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه، چاپ اول.
لیتل، ا، ج. (1384). نظریههای ارتباطات. ویراستاران: ع، قاسمنژاد جامعی و دیگران. تهران: انتشارات جنگل.
محسنی تبریزی، ع، ر؛ و دیگران. (1384). تقدیرگرایی و عوامل مؤثر بر آن. مجله مطالعات علوم اجتماعی ایران. دانشگاه آزاد واحد خلخال، شماره 7، 27-1.
محسنی تبریزی، ع، ر. (1371). بیگانگی: مفهومسازی و گروهبندی تئوریهای بیگانگی در مکاتب جامعهشناسی و روانشناسی.مجله نامه علوم اجتماعی. دوره جدید، جلد دوم، شماره 2.
محسنی تبریزی، ع، ر. (1379). بررسی زمینه‌های روانشناسی اجتماعی اشتغال و فرهنگ کار.تهران: سازمان مرکزی تعاون روستایی. چاپ اول.
مصطفوی، ا؛ و دیگری. (1392). درآمدی بر مفهوم «ترویج علم» در رسانهها و تحلیل محتوای مجله علمی عمومی «اطلاعات علمی»، فصلنامه ترویج علم. سال چهارم، شماره چهارم.
مککوئیل، د. (۱۳۸۲). درآمدی بر نظریههای ارتباطات جمعی. ترجمه: پ، اجلالی. تهران: نشر مرکز مطالعات و تحقیقات رسانهها. چاپ اول.
ملکشاهی، م، م. (1387). زنان و مسئله تقدیرگرایی مورد مطالعه زنان شهر ایلام، مجله فرهنگ ایلام. شماره 20 و 21، 53-40.
موسوی، م، ط. (1383). تحلیل مشارکتی در تهران (رویکرد خرده- فرهنگ دهقانی راجرز)، مجله رفاه اجتماعی. شماره 190، 327-301.
مهرداد، ه. (1380). مقدمهای بر نظریات و مفاهیم ارتباطات جمعی. انتشارات فاران، چاپ اول.
نصرتی، ش. (1393). پایگاه پارس مدیر.
نیکو، م؛ و دیگران. (1381). شناخت مخاطب تلویزیونی با رویکرد استفاده و رضامندی.تهران: انتشارات سروش.
ﻳﻮﺳﻔﻴﺎن، ﺟ. (1375). ﻧﮕﺎهی ﺟﺎﻣﻌﻪﺷﻨﺎختی ﺑﻪ ﺳﻌﺪی. اﻃﻼﻋﺎت علمی. ﺳﺎل دهم، ﺷﻤﺎرهﻫﺎی 8 و 9.
Alwin, D,. F. (1991). Political Attitudes over the life span. Madison, WL: University of wisconsin press.
Auerbach, J. D & Figert, A., E. (1995). Sex Differentces in social carees: public policy and sociology, Journal of health and social Behavior.
Melkote, Srinivas R. (1991). Communication or development in the third world. Sage Publication.
Redfield, R. Tempoztlaion. (1930). A Maxican village. chicago University of chicago press.
