بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و فرهنگی با میزان نشاط اجتماعی در بین کودکان و نوجوانان ۱۲-۱۸ سال مقیم مراکز تحت حضانت بهزیستی و کودکان و نوجوانان تحت حضانت اقوام

الموضوعات :

رقیه سلامتی ¹ , داود ابراهیم پور ²

1 - دانش‌آموخته جامعه‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، گروه علوم اجتماعی؛ تبریز- ایران.
2 - گروه علوم اجتماعی دانشکده علوم انسانی و تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

تاريخ الإرسال : 08 الأربعاء , ربيع الأول, 1438 تاريخ التأكيد : 08 الأربعاء , ربيع الأول, 1438 تاريخ الإصدار : 21 الإثنين , صفر, 1438

الکلمات المفتاحية: سرمایه اجتماعی, سرمایه فرهنگی, نشاط اجتماعی, کودکان تحت حضانت بهزیستی و کودکان تحت حضانت اقوام,

ملخص المقالة :

تحقیق حاضر به بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و فرهنگی با میزان نشاط اجتماعی می پردازد. جامعه آماری پژوهش را کودکان و نوجوانان ۱8-۱2 سالِ مقیم مراکز تحت حضانت بهزیستی و کودکان و نوجوانان تحت حضانت اقوامِ شهر تبریز تشکیل می دهند. که تعداد آن ها 890 می باشد، که 800 نفر، تحت حضانت اقوام و 90 نفر نیز تحت حضانت بهزیستی بودند. از بین آن ها تعداد 333 نفر با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران و به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب گردید. با توجه به مفهوم سازی انجام شده از نشاط اجتماعی و رابطه آن با سرمایه فرهنگی و اجتماعی، هشت فرضیه جهت آزمون ارائه گردید. جهت آزمون فرضیه ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی تست و رگرسیون خطی چند متغیره استفاده گردید. نتایج فرضیه ها نشان داد که؛ بین میزان سرمایه فرهنگی و هم چنین سرمایه اجتماعی با نشاط اجتماعی کودکان تحت حضانت بهزیستی و اقوام رابطه معنی داری وجود دارد. بین سن و میزان سرمایه اجتماعی هر دو گروه از کودکان رابطه معنی دار گزارش نشد. میزان سرمایه اجتماعی بر اساس جنسیت، در بین کودکان تحت حضانت اقوام تفاوتی نداشته، اما در بین کودکان بهزیستی تفاوت معنی داری وجود داشت. به طوری که در بین پسران، بیشتر از دختران می باشد. در بررسی رابطه بین سن و میزان نشاط اجتماعی در بین کودکان اقوام معنی دار نبوده، اما در بین کودکان بهزیستی رابطه معنی دار و معکوس وجود دارد. هم چنین در بررسی رابطه بین سن و سرمایه فرهنگی در بین کودکان هر دو گروه رابطه معنی دار وجود داشت. اما میزان سرمایه فرهنگی هردو گروه از کودکان تفاوت معنی دار بین دختران و پسران وجود نداشت. میانگین میزان نشاط اجتماعی کودکان تحت حضانت اقوام 18/39 درصد و در سطح متوسط به پایین و میانگین میزان نشاط اجتماعی در بین کودکان تحت حضانت بهزیستی 39/24 درصد و در سطح پایین گزارش شد. به عبارتی میزان نشاط اجتماعی در بین کودکان تحت حضانت اقوام با اختلاف 15 درصدی، نسبت به کودکان تحت حضانت بهزیستی بالاتر می باشد.

المصادر:

آرگایل، م. (1382). روان­شناسیشادی. ترجمه: م، گوهری انارکی و دیگران. اصفهان: جهاد دانشگاهی.

اسماعیلی، ف. (1386). بررسینگرشزیست­محیطی دانش­آموزانسومدبیرستانشهرتهران. پایان­نامه کارشناسی،

             دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران.

ایروانی، م. (1390). بررسی تاثیر برنامه­های شادی آفرین بر کاهش افسردگی شهروندان ساکن شهر اصفهان. مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی. شماره 47، صص 83-64.

باصری، ا. (1389). نقش توسعه شادی و نشاط در افزایش روحیه حماسی. فصلنامه روان­شناسی نظامی. سال 1، شماره 2، صص 71-61.

جعفری، ا؛ و دیگران. (1381). شادمانی و عوامل موثر بر آن. فصلنامه تازه­های علوم­شناختی. سال4، شماره 3، صص 58-50.

خورشیدی، ر. (1393). درآمدی بر را­ههای ارتقاء نشاط اجتماعی. مجله رشد آموزش علوم اجتماعی. دوره 16، شماره 3.

خوش­فر، غ؛ و دیگران. (1392). فصلنامه علمی- پژوهشی رفاه اجتماعی. سال سیزدهم، شماره 51، صص 314-283.

خیرالله­پور، ا. (1385). بررسی عوامل اجتماعی موثر بر سلامت روانی بر سرمایه اجتماعی. پایان­نامه کارشناسی­ارشد علوم اجتماعی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شهید بهشتی.

دهقانی، ح. (1390). بررسی رابطه مشارکت اجتماعی و شادی در میان دانشجویان. پایان­نامه کارشناسی­ارشد جامعه­شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی.

ربانی، ر؛ و دیگران. (1386). فرهنگی و شادی: رویکرد نظری و تجربی در زندگی روزمره سرپرستان خانوار در شهر اصفهان. فصلنامه فرهنگی و ارتباطات. سال سوم، شماره 8، صص 68-50.

 رحیمی یگانه، ز. (1386). خانواده شاد و با نشاط، (خانواده موفق­/­دفتر 3). تهران: سازمان ملی جوانان. چاپ اول. 

رفیع­پور، ف. (1378). آنومی یا آشفتگی اجتماعی، (پژوهشی در زمینه پتانسیل آنومی در شهر تهران). تهران: انتشارات سروش.

ریتزر، ج. (1390). مبانی نظریه جامعه­شناختی معاصر و ریشه­های کلاسیک آن. ترجمه­: خ، میرزایی و دیگری. تهران: جامعه­شناسان. چاپ اول.

ریتزر، ج. (1388). نظریه­های جامعه­شناسی در دوران معاصر. ترجمه: م، ثلاثی، تهران: انتشارات علمی. چاپ چهاردهم.

صبوری، م. (1385). جامعه­شناسی سازمان­ها. تهران: نشر شب­تاب. چاپ پنجم.

صفدری، س. (1374). رضایت اجتماعی و عوامل موثر بر آن. پایان­نامه کارشناسی­ارشد، دانشکده ادبیات، دانشگاه شهید بهشتی. 

صیفوری، و­؛ و دیگری. (1390). اهمیت و ضرورت شادی و نشاط از دیدگاه قرآن، روایات و تعالیم دینی. مجلهمطالعاتمعرفتیدردانشگاهاسلامی. شماره 47.

غریبی، ح. (1389). پیش‌بینی سرمایه اجتماعی بر اساس متغیرهای زمینه‌ای. فصلنامه علمی- پژوهشی تحقیقات مدیریت آموزشی. سال دوم، شماره دوم.

فرجی، ط؛ و دیگری. (1392). بررسی نقش رضایت از زندگی بر میزان نشاط اجتماعی. فصلنامهمطالعاتجامعه­شناختیجوانان. سال چهارم، شماره دهم، صص 102-87.

فضل­اللهی، س؛ و دیگری. (1389). مجله روان­شناسی و دین. شماره 123، صص 108-89.

قطره‌ای، ف. (1385). بررسی رابطه شادکامی ‌(نشاط) و کیفیت عوامل آموزشی در دوره ابتدایی مدارس شهر تهران. پایان­نامه کارشناسی­ارشد روان­شناسی تربیتی، دانشکده روان­شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تربیت معلم.

گیدنز، آ. (1376). جامعه­شناسی. ترجمه: م، صبوری، تهران: نشر نی.

محسنی تبریزی، ع. (1370)­. بیگانگی. نامهعلوماجتماعی. جلد دوم­، انتشارات: دانشگاه تهران. چاپ دوم.

محسنی تبریزی، ع. (1374). جزوهدرسینظریه­هایروان­شناسیاجتماعی. دوره کارشناسی­ارشد دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران.

میرشاه جعفری، ا ؛ و دیگران­. (1381). شادمانی و عوامل موثر بر آن. تازه­هایعلوم­شناختی. سال چهارم ، شماره سوم.

نشریه آمار. (1383). پژوهشنامه انجمن آمار ایران.

هزارجریبی، ج؛ و دیگری. (1391). آناتومیرفاهاجتماعی. تهران: انتشارات جامعه و فرهنگ.

هزار­جریبی، ج؛ و دیگری. (1388) بررسی عوامل موثر بر نشاط اجتماعی، (با تاکید بر استان تهران). جامعه­شناسی کاربردی. سال بیستم، شماره پیاپی (33)، شماره 1.

هزارجریبی، ج؛ و دیگری. (­1389). بررسی مفهوم شادکامی اجتماعی و عوامل موثر بر آن با مطالعه موردی استان مرکزی. فصلنامهبرنامه­ریزیرفاهوتوسعهاجتماعی. شماره سوم. ناشر: نشر دانشگاه علامه طباطبایی.

هزار­جریبی، ج؛ و دیگری. (1388). رضایت از زندگی و جایگاه احساس امنیت در آن. فصلنامه پژوهشی انتظام اجتماعی. سال اول، شماه سوم.

Argyle, M. & etal. (1989). Happiness and cooperation.Personality and Individual Differences. Vol. 12, P.p: 1019-1030.

Argyle, M. (2001). The psychology of happiness.London: Routledge. P.p: 44-55.

Cook, K. (1995). Sociological Perspective on Social Psychology. Allyn and Bacon. U.S.A.

Hills, p. & etal. (2001). Happiness, introversion- extraversion and happyintrovert.Personality and Individual Differences. Vol. 30, P.p: 595-608.

Myers, D. G. (2000). The funds, friends, and faith of happy people. American Psychologist. Vol. 55, P.p: 56-67.

Snoep, L. (2008). Religiousness and happiness in three nations.A research note, J Happiness Stud.