بررسی ارتباط بین سرمایه اجتماعی برون گروهی و شادی در بین شهروندان تهران در سال 1390

الموضوعات :

میرطاهر موسوی ¹ (عضو هیأت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی؛ گروه رفاه اجتماعی، تهران- ایران.)
حسن رفیعی ² (عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی؛ گروه رفاه اجتماعی، تهران- ایران.)
داود قاسم‌زاده ³ (کارشناس ارشد علوم اجتماعی (رفاه اجتماعی)؛ دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران- ایران.)

تاريخ الإرسال : 03 السبت , جمادى الثانية, 1437 تاريخ التأكيد : 03 السبت , جمادى الثانية, 1437 تاريخ الإصدار : 25 الأحد , ذو القعدة, 1432

الکلمات المفتاحية: شادی, : سرمایه اجتماعی, سرمایه اجتماعی برون‌گروهی, متغیرهای جمعیت‌شناختی,

ملخص المقالة :

پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی برون گروهی و شادی در بین شهروندان شهر تهران می پردازد. یکی از نیازهای ضروری برای انسان معاصر که در برابر فرصت ها و چالش های ناشی از پیشرفت های تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات قرار دارد، مسئله شادی و شادمانی است. در این پژوهش روش تحقیق، از نوع همبستگی است و داده ها با استفاده از روش کمی (پیمایش) از طریق پرسشنامه گردآوری شده است. جامعه آماری تحقیق شهروندان ساکن درشهر تهران می باشد که با استفاده از فرمول کوکران 412 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شده اند.پس ازجمع آوری پرسشنامه ها، اطلاعات لازم توسط نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایجحاکی از آن است که همبستگی بالایی بین سرمایه اجتماعی برون گروهی و شادی وجود دارد. در این پژوهش فرضیه های مربوط به تحصیلات، وضعیت تاهل، درآمد، وضعیت اشتغال با شادی رابطه معنی دار و مثبتی دارند. ولی بین سن و جنسیت با شادی همبستگی وجود نداشت.

المصادر:

آرگایل، م. (1382). روان­شناسی شادی.  ترجمه: ف، بهرامی و دیگری. اصفهان، انتشارات جهاد دانشگاهی.

ادیبی­سده؛ و دیگری. (1389). سنجش سرمایه اجتماعی میان گروهی (طیف سام). فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی. سال دهم، شماره 38.

تنهایی، ا؛ و دیگری. (1387). مطالعه جامعه­شناختی شادی در نظریه رفتار جمعی و جنبش اجتماعی هربرت بلومر. فصلنامه تخصصی جامعه­شناسی. دانشگاه آزاد اسلامی آشتیان، سال 4، شماره 3.

کامران، ف؛ و همکاران. (1387).  بررسی رابطه سرمایه اجتماعی شبکه و سلامت روان. فصلنامه پژوهش اجتماعی. سال دوم، شماره 3.

 کشاورز، ا؛ و دیگری. (1387). رابطه بین سرزندگی و ویژگی­های جمعیت­شناختی با شادکامی در مردم شهر اصفهان. مطالعات روان­شناختی. دوره 4، شماره 4.

موسوی، م؛ و دیگری. (1385). طرح پژوهشی سرمایه اجتماعی در ایران، وضعیت موجود دور نمای آینده و امکان­شناسی گذار (چالش­ها و چاره­ها).  تهران: سازمان ملی جوانان.

میرشاه­جعفری، ا. (1381). شادمانی و عوامل موثر بر آن. تازه­های علوم­شناختی. سال 4، شماره 3.

نصرآبادی، ب؛ و دیگری. (1388). بررسی سطح شادی در کارکنان دانشکده­های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان. فصلنامه سلامت کارایران. دوره 6، شماره 3.

نصیری، م. (1387). سرمایه اجتماعی و تاثیر آن بر سیاست­گذاری. تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.

Argyle, M. & Furnham, A. (1983). Sources of satisfaction and conflict in long- term relationship. Journal of marriage, and family. 45, pp: 481-491.

Bjornskov, ch. (2008). Social capital and happiness in the united states. Applied research quality of life. department of  economics, 3:43-62.

Chau, yuan, K. (2002). Modeling social capital and growth. University Melbourne, Research paper Number 865.

Campbell, A. (1981). The sense of well-being in America.New York, MCGrow – Hill.

Perna, L. W. & Titus, M. A. (2005). The Relationship between parental involvement as social capital and college Enrollment: An independent Relationship. American sociological Review.Vol. 67, No. 5, pp. 485.

Diener, E, Lucas, R. (1999). Personality and subjective well-being.

Matlin, M, & Garon, v, j. (1979). Individual differences in Pollyannaism. Journal of personality Assesment, 43, 471-412.