ساده‌زیستی کارگزاران و ثبات نظام سیاسی (مبانی قرآنی و روائی اندیشه امام خمینی)
الموضوعات : فصلنامه مطالعات سیاسی
بهروز رشیدی
1
(دانشجوی دکتری علوم سیاسی، گرایش جامعهشناسی سیاسی، واحد شهرضا، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرضا. ایران)
مسعود جعفری نژاد
2
(استادیار گروه علوم سیاسی، واحد شهرضا، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرضا، ایران. (نویسنده مسئول))
یحیی فوزی
3
(استاد علوم سیاسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية: قرآن کریم, امام خمینی(ره), ساده‌زیستی, تجملگرایی, روایات و احادیث,
ملخص المقالة :
در قرآن کریم بر ضرورت ساده زیستی تأکید فراوان شده است. از منظر قرآن کریم ساده‌زیستی از یک سو موجب سلامت نفس و حفظ تقوی و همدلی و همیاری با محرومان و مستضعفان و رسیدگی به امور آنان میشود، از سوی دیگر از دیدگاه قرآن خوی استکباری و اشرافی و تکاثر و اسراف و اتراف و تبذیر و تجملگرایی و دنیاپرستی ناشی از آن از عوامل اصلی غفلت، لهو و لعب و فراموش کردن خداوند است و ظلم و ستم و تعدی به حقوق دیگران از نتایج طبیعی آن خواهد بود. که نتیجه آن براساس قانون الهی، هلاکت و اضمحلال جوامعی است که به این شیوه و سلوک مبتلا و بر آن اصرار دارند. به تبع این بینش و آموزة قرآنی، روایات، سخنان، احادیث و سیره عملی و نظری معصومین(ع) مشحون از پرداختن به محاسن و فوائد دنیوی و اخروی ساده زیستی و مذموم دانستن و نکوهش تجمل گرایی، دنیاطلبی، غرور و تفاخر است. امام خمینی که به معارف اسلامی اشراف کامل داشت با بهرهگیری از این آموزههای قرآنی و روایی همواره در سیره عملی و نظری خود از یک سو ساده‌زیستی و پرهیز از تجملات و تفاخر را سرلوحه زندگی خود قرار داد و از سوی دیگر با دغدغه ای کاملاً مشهود و مبرز از بدو بنیانگذاری جمهوری اسلامی ایران به دولتمردان، کارگزاران سیاسی، متصدیان و مدیران ارشد نظام جمهوری اسلامی ایران به صورت مؤکد بر حفظ ساده‌زیستی و تواضع و پرهیز از تجملگرایی و رفاهطلبی و به تعبیر خودشان حفظ خوی کوخ نشینی و پرهیز از خوی کاخ نشینی تأکید مصرانه داشت.
_||_
