ارزیابی آنتی‌ژن‌های مایع هیداتیک و دفعی-‌ترشحی پروتواسکولکس و لایه ژرمینال در تشخیص هیداتیدوز

الموضوعات :

محمد حسین راضی جلالی ¹ (بخش انگل شناسی، گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران)
مسعود قربانپور ² (گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران)
علیرضا البرزی ³ (گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران)
عاطفه آقا بیگی ⁴ (گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران)

تاريخ الإرسال : 07 السبت , شوال, 1438 تاريخ التأكيد : 12 الأحد , ذو الحجة, 1438 تاريخ الإصدار : 04 الأحد , جمادى الأولى, 1439

الکلمات المفتاحية: کیست هیداتیک, سرولوژی, آنتی‌ژن دفعی-ترشحی, آنتی‌ژن مایع هیداتیک,

ملخص المقالة :

اکینوکوکوس گرانولوزوس عامل بیماری مشترک هیداتیدوز در انسان و برخی از حیوانات می باشد. با توجه به نقش و اهمیت نشخوارکنندگان از جمله گوسفند در بقاء و انتقال انگل به میزبانان اصلی و انسان، این مطالعه به منظور ارزیابی اولیه مواد دفعی-ترشحی پروتواسکولکس و لایه ژرمینال به منظور انجام آزمایش‌های سرولوژیک انجام شد.در این مطالعه، واکنش مایع کیست و مواد دفعی-ترشحی لایه ژرمینال و پروتواسکولکس در مجاورت با سرم تهیه ‌شده از گوسفند و موش آزمایشگاهی آلوده به کیست هیداتیک ارزیابی شد. خون مورد نیاز برای تهیه سرم آلوده و غیرآلوده از 100 رأس گوسفند در حین کشتار جمع آوری و آزمون کانترایمنوالکتروفورز روی نمونه های مذکور صورت گرفت. با استفاده از روش کانترایمنوالکتروفورز در مجاورت با آنتی ژن مایع کیست 80 درصد، آنتی ژن دفعی-ترشحی پروتواسکولکس 72 درصد و آنتی ژن دفعی-ترشحی لایه ژرمینال 92 درصد از سرم های گوسفندان آلوده به کیست هیداتیک واکنش مثبت نشان دادند و در 5 نمونه سرم موش آزمایشگاهی آلوده به کیست هیداتیک تجربی به روش کانترایمنوالکتروفورز با استفاده از مایع کیست هیداتیک 80 درصد، آنتی ژن دفعی-ترشحی پروتواسکولکس 80 درصد و آنتی ژن دفعی-ترشحی لایه ژرمینال 100 درصد از سرم ها واکنش مثبت نشان دادند. طبق نتایج به دست آمده در مطالعه حاضر، آنتی ژن دفعی-ترشحی لایه ژرمینال با داشتن درصد حساسیت بالاتر در تشخیص نمونه های آلوده، قابل ارزیابی در مطالعات تکمیلی در این زمینه می باشد.

المصادر:

• Anderson, F.L. (1997). Introduction to cystic echinococcosis and description of cooperative research project in Morocco. Compendium on cystic echinococcosis in Africa and in Middle Eastern countries with special references to Morocco. USA: Brigham Young University, Provo, pp: 1-17


• Barbieri, A.M., Sevri, M.A., Pirez, M.I., Battistoni, J. and Nieto, A. (1994). Use of specific antibody and circulating antigen serum levels in the hydatid immune-diagnosis of asymptomatic population. International Journal for Parasitology, 24(7): 937-942.


• Bradford, M.M. (1976). A rapid and sensitive for the quantitation of microgram quantities of protein utilizing the principle of protein-dye binding. Analytical Biochemistry, 72: 248-254.


• Budk, C.M., Deplazes, P., Paul, R. and Torgerson, P.L. (2006). Global socioeconomic impact of cystic echinoccosis. Emerging Infectious Diseases, 12: 296-303.


• Craig, P.S. and Nelson, G.S. (1984). The detection of circulating antigen in human hydatid disease. Annals of Tropical Medicine and Parasitology, 38(3): 219-227.


• Fakour, Sh. and Meshki, B. (2009). Identification of the specific antigen of hydatid cyst using western blotting method for diagnostic purposes. Scientific Journal of Kurdistan University of Medical Sciences, 2(14): 14-20. [In Persian] 


• Haniloo, A., Najafi, F., Fazaeli, A. and Nourian, A.A. (2011). Comparison and evaluation of Echinococcus granulosus protoscoleces excretory/secretory proteins in PBS complemented with glucose, DMEM and RPMI culture media.  Journal of Zanjan University of Medical Sciences and Health Services, 19(74): 44-53. [In Persian]


• Ibrahem, M.M., Rafiei, A., Dar, F.K., Azwai, S.M., Carter, S.D. and Craig, P.S. (2002). Serodiagnosis of cystic echinococcosis in naturally infected camels. Parasitology, 3(125): 245-251.


• Moazeni, M. and Gorjipour, S. (2012). In vitro maintenance of protoscolices of lung hydatid cyst of sheep at 37 ^oC.  Iranian Journal of Veterinary Clinical Sciences, 6(1): 35-42. [In Persian]


• Yakhchali, M. and Morshedi, A. (2011). Comparison of the validity of different diagnostic methods in    determining hydatidosis in large ruminants.  87(2): 64-71. [In Persian]


• Zarzosa, M.P., Domingo, A.O., Gutierrez, P., Alonso, M., Cuervo, M., Drado, A., et al. (1999). Evaluation of six serological tests in diagnosis and postoperative control of pulmonary hydatid disease patients. Diagnostic Microbiology and Infectious Disease, 35: 255-262. 

·                Ortona, E., Rigano, R., Margutti, P. and Siracusano, A.) 2008(. Native and recombinant antigens in the immunodiagnosis of human cystic echinococcosis, Parasite Immunology, 22: 553-559. 

·                Parija, S.C. (1997). A review of some simple irnmunoassays in the serodiagnosis of cystic hydatid disease. Acta Tropica, 70: 17-24.

·                Poretti, D., Delleisen, E., Grimm, F., Pfister, M. and Gottstein, B. (2009). Differential immunodiagnosis between cystic hydatid disease and other cross-reactive pathologies. The American Journal of Tropical Medicine and Hygiene, 60: 193-198.

·                Rafiei, A. and Craig, S. (2006). The immunodiagnostic potential of protoscoleces antigens in human cystic echinococcosis and the possible influence of parasite strain. Annals of Tropical Medicine and Parasitology, 96(4): 383-389. 

·                Razi Jalali, M.H., Ghorbanpoor, M. and Hoghooghi Rad, N. (2007) Evaluation of gel diffusion test for diagnosis of unilocullar hydatid cyst in experimentally infected sheep. Iranian Veterinary Journal, 3(9): 91-99 [In Persian]                                                 

·                Swarna, S.R. and Parija, S.C.) 2008). DOT-ELISA for evaluation of hydatid cyst wall, protoscoleces and hydatid cyst fluid antigens in the serodiagnosis of cystic. echinicoccosis. Revista do Instituto de Medicina Tropical de São Paulo, 50: 233-236.      

·                Vevategui, M., Moro, P., Guevara, A. and Gilman, R.H. (1992).Enzyme-linked immunoelectrotransfer blot test for diagnosis of hydatid disease. Journal of Clinical Microbiology, 30(6): 1557-1561.