بررسی وجود زخم شیردان در گاوهای بومی کشتارشده در کشتارگاه شهرستان نور

الموضوعات :

سیدمحسن موسوی ¹ (دانش‌آموخته دانشکده دامپزشکی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران.)
سعید عظیم‌پور ² (استادیار گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران.)
سیدمحمد حسینی ³ (استادیار گروه پاتولوژی، دانشکده دامپزشکی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران.)

تاريخ الإرسال : 22 الأحد , ذو القعدة, 1436 تاريخ التأكيد : 06 الإثنين , محرم, 1437 تاريخ الإصدار : 08 الأحد , ذو القعدة, 1436

الکلمات المفتاحية: گاو, شهرستان نور, کشتارگاه, زخم شیردان,

ملخص المقالة :

زخم شیردان معمولاً در گاوهای شیری با تولید بالا و به دنبال استرس زایمان که عامل مهمی در ایجاد بیماری است، اتفاق می‌افتد.زخم های اولیه و ثانویه شیردان در گاوها و گوساله‌های شیرخوار رخ می دهند. برخی از انواع زخم‌ کشنده هستند، اما اغلب در کشتارگاه قابل تشخیص بوده و نشانه‌های بالینی آن‌ها اندک و غیرقابل تشخیص است. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی زخم شیردان در گاوهای بومی کشتارگاه شهرستان نور می‌باشد. به این منظور، شیردان 200 رأس گاو (92 رأس گاو نر و 108 رأس گاو ماده) با محدوده سنی 5/2 تا 11 سال (5/2±21/5) به صورت تصادفی پس از کشتار مورد بررسی قرار گرفت. به‌منظور تشخیص دقیق جراحات و درجه‌بندی زخم ها، از ضایعات مشاهده‌شده نمونه بافتی تهیه شد و از لحاظ آسیب شناسی بافتی مورد مطالعه قرار گرفت که در مجموع 6 مورد (3 درصد) از دام ها انواع مختلف زخم شیردان را نشان دادند. سه مورد از زخم های مشاهده شده شیردان با بیشترینفراوانی از نوع یک و دو مورد از آنها از نوع دو و یک مورد از نوع سه بود. بیشترین تعداد زخم‌ها در ناحیه پیلور و کاردیا قرار داشتند. در مطالعه حاضر بیشترین درصد زخم شیردان در سنین بالای نه سال مشاهده شد (77/4 درصد). همچنین، اختلاف معنی‌داری در وقوع زخم شیردان در سنین مختلف مشاهده شد (05/0p<). ارتباطآماریمعنی داریبینجنسبا میزانشیوعزخمشیردانوجودنداشت.

المصادر:

• قلی‌رامین، ع. و میزبان، س. (1391).ارزیابی کشتارگاهی زخم‌های شیردان و ارتباط آن با سن و جنس در گاومیش‌های آذربایجان غربی. نشریه دامپزشکی (پژوهش و سازندگی)، شماره 95، صفحات: 24-18.


• رئوفی، ا.، کریمی، ا.، محمد زاده، ک. و مرجانمهر، ح. (1386). بررسی فراوانی و طبقه­بندی ماکروسکوپی زخم‌های شیردان گاو در کشتارگاه شهرکرد. مجله دامپزشکی ایران، دوره 3،  شماره  3، صفحات: 19-14.


• رئوفی، ا.، مرجانمهر،ح.، بکایی،س. و حسینی‌فرد، م. (1380). بررسی میزان شیوع و سیمای پاتولوژیک زخم شیردان گاو در کشتارگاه‌های شهرستان بابل. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، دوره 56، شماره 1، صفحات: 68-65.


• قدردان مشهدی، ع.، اسماعیل زاده، ص. و گندمی، م. (1389). فراوانی انواع زخم شیردان در گاومیش­های اهواز: بررسی کشتارگاهی. مجله تحقیقات دامپزشکی، دوره 65، شماره 1، صفحات: 435-356.


• نادعلیان، م.ق. (1374). بیماری‌های دستگاه گوارش نشخوارکنندگان. انتشارات دانشگاه تهران، تهران، ایران، صفحات: 316-314 و 281-279.


• نیکفرجام، ر. (1357). بررسی کشتارگاهی زخم شیردان در گاو. پایان نامه دکترای دامپزشکی دانشگاه تهران، شماره ١٢٠٠.
  
  
  
  • Andrews, A.H., Blowey, R.W., Bowd, H. and Eddy, R.J. (2004). Bovine Medicine: Disease and husbandry of cattle. 2nd ed., UK: London, Black Well Science, pp: 611-616.
  
  
  • Braun, U., Eicher, R. and Ehrensperger, F. (1991). Type 1 abomasal ulcer in dairy cattle. Journal of Veterinary Medicine, 38: 357-366.
  
  
  • Brown, C.C., Baker, D.C. and Barker, I.K. (2007). Alimentary System. In: Jubb Kennedy and Palmer's Pathology of Domestic Animals. 4^th ed., UK: London, Saunders, pp: 63-67.
  
  
  • Hammond, C.J. (1990). A study of gastric mucosal pH and its correlation with gastric ulcers in adult horses. Equine Veterinary Science, 10:404-408.                                                                                         
  
  
  • Jensen, R., Pierson, R.E., Braddy, P.M., Saari, D.A., Benitez, A., Lauerman, L.H., et al. (1976). Fatal abomasal ulcers in yearling feedlotcattle. J.A.V.M.A., 169: 524-526.   
  
  
  •   Katsumi, A. (1982). A study on the high incidence of abomasum ulcer (Au) in beef cattle raised by large scale farming 1. Field survey for abomasum ulcers. Bulletin of Azabu University of Veterinary Medicine, 3(1): 95-113.
  
  
  • Nakumura, T. (1986). Pathological studies on ulceration in the abomasum of cattle. Bulletin of Faculty of Agriculture, Tokyo University, 28: 47.
  
  
  • Radostits, O.M., Gay, C.C., Hinchcliff, K.W. and Constable, P.D. (2007). Veterinary Medicine. 10^th ed., UK: London, W.B. Saunders Company, pp: 370-374.
  
  
  • Roger, W., Blowey, A. and David W. (1991). Disease and Disorder of Cattle. UK: London, Mosby- Wolf Company, s2, pp: 20-21.
  
  
  • Smith, D.F., Munson, L. and Erb, H.N. (1983). Abomasal ulcer disease in adult dairycattle. Cornell Veterinart School, 73: 213-224.                                                             
  
  
  • Tajik, j. (2013). Prevalence histopathological and some epidemiological aspects of abomasal ulcers in water buffllo (Bubalus bubalis) in Iran Comparative Clinical Pathology. Iranian Journal of Veterinary Research, 22: 271-275.    
  
  
  • Wiepkema, P.R., Van Hellemond, K.K., Roessingh, P. and Romberg, H. (1987). Behaviour and abomasal damage in individual veal calves. Applied Animal Behaviour Science, 18: 257-268.
  
  
  • Whitlock, R.H. (1999). Abomasal ulcers. In: Current Veterinary Therapy and Food Animal Practice. Howard, J.L. and Smith, R.A. editors. 6^th ed., UK: London, Saunders, pp: 527-532.