اثربخشی آموزش راهبردهای کاهش تعللورزی تحصیلی در تعللورزی تحصیلی دانشآموزان متوسطه شهر تبریز
الموضوعات : Educational Psychology
آیتاله فتحی
1
,
اسکندر فتحیآذر
2
,
رحیم بدریگرگری
3
,
میرمحمود میرنسب
4
,
محمد باردل
5
,
سیدداود حسینینسب
6
1 - دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی دانشگاه تبریز
2 - استاد گروه علوم تربیتی دانشگاه تبریز
3 - دانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه تبریز
4 - دانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه تبریز
5 - دانش آموختهی کارشناسیارشد گروه روانشناسیتربیتی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
6 - 3- استاد گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
الکلمات المفتاحية: تعللورزی, تعللورزی تحصیلی, راهبردهای کاهش تعللورزی تحصیلی,
ملخص المقالة :
تعللورزی یا به آینده موکول نمودن کارها آنقدر متداول است که شاید بتوان آن را از تمایلات ذاتی انسان برشمرد. اگرچه تعللورزی همیشه مسئله ساز نیست، اما در اغلب موارد میتواند از طریق ممانعت از پیشرفت و عدم دسترسی به اهداف، پیامدهای نامطلوب و جبران ناپذیری داشته باشد و یکی از انواع شایع تعللورزی، تعللورزی تحصیلی در بین دانشآموزان می باشد. از اینرو، این پژوهش نیز با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای کاهش تعللورزی تحصیلی در تعللورزی تحصیلی دانشآموزان متوسطه شهر تبریز انجام گرفت. به همین منظور تعداد 36 نفر از دانشآموزان دارای تعللورزی تحصیلی بالا که از طریق مطالعه مقدماتی و سرند کردن انتخاب شده بودند در یک طرح آزمایشی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای گروه آزمایش بسته آموزشی راهبردهای کاهش تعللورزی تحصیلی و برای گروه کنترل آموزش عادی روزانه اعمال شد. پیش آزمون و پس آزمون نیز با استفاده از مقیاس تعللورزی تحصیلی سواری(1390) اخذ شد. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که بین میانگینهای دو گروه آزمایش و کنترل در مؤلفه تعللورزی تحصیلیعمدی () و تعللورزی تحصیلی ناشی از خستگی جسمی-روانی () تفاوت معنیداری وجود دارد ولی در مؤلفه تعللورزی تحصیلی ناشی از بیبرنامهگی () تفاوت معنیداری بین گروه آزمایش و کنترل وجود ندارد. نتایج پژوهش میتواند راهنمای مشاوران و روانشناسان مدرسه در راستای کاهش تعللورزی تحصیلی دانشآموزان باشد.
