اثربخشی آموزش خودتنظیمی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دختر هنرستانی تبریز
الموضوعات :ژیلا پورمحمد 1 , خلیل اسماعیل‌پور 2
1 - گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
2 - دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه تبریز
الکلمات المفتاحية: پیشرفت تحصیلی, دانش‌آموزان, راهبردهای یادگیری, آموزش خودتنظیمی,
ملخص المقالة :
هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش خودتنظیمی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان بود. برای انجام پژوهش، 50 نفر از دانش‌آموزان هنرستان های دخترانه تبریز پس از غربالگری بر اساس نمره پیشرفت تحصیلی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (MSLQ) برای هر دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که از نظر پیشرفت تحصیلی تفاوت معنی داری بین گروه های آموزش و کنترل وجود داشت (001/0p<) و نمره تعدیل شده پیشرفت تحصیلی گروه آزمایش، پس از آموزش خودتنظیمی بالاتر از گروه کنترل بود. براساس نتایج می توان گفت آموزش خودتنظیمی، پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان را افزایش می دهد.
منابع
ابراهیمیان، محمد و کاردان، احمد (1392). آموزش الکترونیکی خودتنظیمی، پورتال مجازی دانشجویان دانشگاه علمی کاربردی واحد مخابرات شیراز. www.itiac.org
اشعری، نرگس؛ شفیعآبادی، عبدالله و سودانی، منصور (1388). بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری بر عملکرد تحصیلی و یادگیری خودتنظیمی دانش‌آموزان پیشدانشگاهی اهواز، یافتههای نو در روانشناسی، 13(5)، 22-7.
پینتریچ، پل (1390). انگیزش در تعلیم و تربیت، ترجمه مهرناز شهرآرای. تهران: نشر علم.
توکلیزاده، جهانشیر (1387). بررسی آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر وضعیت سلامت روانی، سبک اسناد و خودکارآمدی دانش‌آموزان پسر سال دوم راهنمایی شهر مشهد. مجله اصول بهداشت روانی، 3(13)، 259-250.
حقانی، فریبا و خدیوزاده، طلعت (1388). تأثیر دوره آموزشی گارگاهی مهارتهای مطالعه و یادگیری بر راهبردهای مطالعه و یادگیری دانشجویان استعداد درخشان، مجله ایرانی آموزش علوم پزشکی، 9(1)، 40-31.
سلیمان‌نژاد، اکبر و شهرآرای، مهرناز(1380). ارتباط منبع کنترل و خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی، روانشناسی و علوم تربیتی، 2(31)، 198-175.
سیف، علیاکبر (1391). روانشناسی پرورشی نوین، تهران: نشر دوران.
صمدی، معصومه (1386). تأثیر روشهای تربیتی و خودتنظیمی بر پیشرفت تحصیلی، تازههای علوم شناختی، 1(9)، 48-40.
عسگری، محمد؛ میرمهدی، سیدرضا و مظلومی، اکرم (1390). تأثیر آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودپنداره و پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش‌آموزان دختر سال سوم اراک، فصلنامه روانشناسی تربیتی، 21(7)، 44-23.
علیبخشی، زهرا و زارع، حسین (1389). اثربخشی آموزش خودتنظیمی یادگیری و مهارتهای مطالعه بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان، فصلنامه روانشناسی کاربردی، 3(15)، 80-69.
غلامعلیلواسانی، مسعود؛ اژهای، جواد و داودی، مریم (1392). تأثیر آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر مهارتهای خودتنظیمی، درگیری تحصیلی و اضطراب امتحان، روانشناسی، 2(17)، 181-169.
کدیور، پروین؛ فرزاد، ولیالله و دستا، مهدی (1391). بررسی رابطه علی اهداف پیشرفت و راهبردهای خودتنظیمی با عملکرد حل مسئله ریاضی، فصلنامه روانشناسی تربیتی، 23(8)، 115-95.
محمدامینی، زرار (1387)، رابطه راهبردهای یادگیری خود تنظیمی و باورهای انگیزشی با پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان، فصلنامه اندیشه های نوین تربیتی، 4(4)، 136-123.
مردعلی، لیلا و کوشکی، شیرین. (1387). رابطه خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی، اندیشه و رفتار، 7(2)، 78-69
مصطفایی، علی (1387). بررسی اثربخشی آموزش مولفههای راهبردهای یادگیری خودتنظیمی مبتنی بر مدل پینتریچ، برخودکارآمدی، منبع کنترل و پیشرفت دانش‌آموزان پسر پایه سوم دبیرستان، رساله دکتری رشته روانشناسی تربیتی. دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی علامه طباطبایی تهران.
یعقوبی، ابوالقاسم؛ محققی، حسین؛ جعفری، مجید و یاریمقدم، نفیسه (1392). تأثیر آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر ادراک شایستگی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پسر پایه اول متوسطه درس زبان انگلیسی، اندیشههای نوین تربیتی، 1 (9)، 180-155.
Bembenutty, H. (2008). Self-Regulation of learning and academic delay of grafication: Gender and ethnic difference among college students. Journal of Advanced Academics, 18, 586-616.
Ifenthaler, D. (2012). Determining the effectiveness of prompts for self-regulated learning in problem-solving scenarios. Educational Technology & Society, 15 (1), 38-52.
Magno, C. (2010). Assessing Academic Self-regulated learning among Filipino college students: the factor structure and item fit, The International Journal of Educational and Psychological Assessment, 5, 61-76.
Malmberg, J. (2014). Tracing the process of self-regulated learning students’ strategic activity in g/n Study learning environment. Faculty of Education Acta Univ. Oul. E 142. 7-96.
Meltzer, L. (2004). Executive function in the classroom: Meta-cognitive strategies for fostering academic success and resilience, paper presented at the learning differences conference, Cambridge, MA.
Pintrich, P. R., (2000). Individual Difference in Student Motivational and Self-Regulated learning. Handbook of Self-Regulation. San Diego AcademicPress, PP. 451-502.
Pintrich, P. R. (2004). A conceptual framework for assessing motivation and self- regulated learning in college student. Educational Psychology Review, 16 (4), 385-407.
Pintrich, P. R., & DeGroot, E. V. (1990). Motivational and self-regulated learning components of classroom academic performance. Journal of Educational Psychology, 82 (1), 33-40.
Pintrich, P. R., Smith, D. A. F., Garcia, T., & McKeachie, W. J. (1991). A manual for the use of the Motivated Strategies for Learning Questionnaire (MSLQ). Ann Arbor: University of Michigan, National Center for Research to Improve Postsecondary Teaching and Learning.
Schunk, D. H. (2005). Self-regulated learning: The educational legacy of Paul R. Pintrich. Journal of Educational Psychologist, 40, 85-94.
Turan, S., & Demirel. O. (2010). The Relationship Between Self-Regulated Learning Skills And Achivement : A Case From Hacettepe University of Medical School, H. U. Journal of Education, 38, 279-291.
Zimmerman, B. J., & Martinez-Pons, M. (1990). Student differences in self-regulated learning: Relating grade, sex and giftedness to self-efficacy and strategy use. Journal Educational Psychology, 82 (1), 51–59.
