تغییرات فصلی میزان آلکالوئید و ترکیبات فنلی در گیاه مامیران (Chelidonium majus L.) در دو رویشگاه

الموضوعات :

مه لقا قربانلی ¹ (گروه زیست شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان)
پروانه فانی ² (گروه زیست شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان)
آرین ساطعی ³ (گروه زیست شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان)

تاريخ الإرسال : 26 السبت , صفر, 1430 تاريخ التأكيد : 23 الثلاثاء , جمادى الثانية, 1430 تاريخ الإصدار : 29 الأربعاء , ذو الحجة, 1430

الکلمات المفتاحية: ترکیبات فنلی, فلاونوئید, مامیران, آلکالوئید,

ملخص المقالة :

گیاه مامیران با نام علمی .L Chelidonium majus متعلق به تیره Papaveraceae، منبعی سرشار از مواد متنوعی است که اختصاصات ضد میکروبی، ضد توموری و ضد التهابی دارد. از آنجائی که بیشتر خواص دارویی این گیاه مربوط به ترکیبات فنلی و آلکالوئیدی می‌باشد، در این پژوهش تغییرات میزان آلکالوئید، فنل و فلاونوئید گیاه مامیران در دو منطقه گرگان و زیارت و در فصول پاییز، زمستان و بهار مورد تحقیق قرار گرفت. برای این منظور گونه مورد نظر از دو منطقه زیارت و گرگان در فصول مختلف برداشت شده، میزان ترکیبات مذکور با روش اسپکتروفتومتری تعیین و مقایسه شد. نتایج بررسی در دو منطقه نشان داد که اختلاف معنی‌داری از نظر ترکیبات فنلی، آلکالوئید و فلاونوئید در هر سه فصل وجود دارد. حداکثر میزان آلکالوئید در ریشه گیاه مامیران واقع در زیارت (فصل بهار) و بیشترین مقدار ترکیبات فنلی در ریشه گیاه مامیران منطقه گرگان (فصل زمستان)، وجود دارد.

المصادر:

Atal, C.K. (1998). Cultivation utilization of medicinal plant. Jamu / Tawi-India.72:644-648.

Benninger, J. Schneider, H.T. Schuppan, D. Kirchner, T. and Hahn, E.G. (1999). Acute hepatitis induced by greater celandine (Chelidonium majus), Gastroenterology 117, pp. 1234-1237.

Colombo, M.L. & Bosisio, E. (1996). Pharmacological activities of Chelidonium majus L. (Papaveraceae), Pharm.Res.33,pp.127-134.

Chittendon, F. (1956). RHS Dictionary of Plants plus Supplement. Oxford University Press1951, pp. 169–174.

Foster, S. & Duke, J. A. (1990). A Field Guide to Medicinal Plants. Eastern and Central N. America. Houghton Mifflin Co. ISBN 0395467225.

Decker, G. Wanner, G. Zenk, M.H. and Lottspeich, F. (2000). Characterization of proteins in latex of the opium poppy (Papaver somniferum) using two-dimensional gel electrophoresis and microsequencing, Electrophoresis 21 (2000), pp. 3500–3516.

Grey-Wilson, C. & Matthews, V. (1983). Gardening on Walls Collins ISBN 0-00-219220-0.

Grieve. (1984). A Modern Herbal. Penguin. ISBN 0-14-046-440-9.

Harborne, J.B. (1973). Phytochemical Methods, London. Phytochemistry. 51, pp. 187–189.

Hanlidou, E. Kokkini, S. and Kokkalou, E. (1992). "Volatile constitiuents of Achillea abrotanoides in relation to their infragenetic variation.", Biochem. Syst. Ecol., 20, 33-40.

Hoffmann, L. Fritz, D. Nitz, S. Kollmannnsberger, H. and Drawert, F. (1992). "Essential oil composition of three polyploids in the Achillea millefolium complex.", Phytochemistry, 31, 33-40.

Keskitalo, M. Phhu, E. and Simon, J.E. (2001). Variation in volatilecompounds from tansy(Tanacetum vulgare L.)related to genetic and morphological differences of genotypes, Biochem. Syst. Ecol. 29, pp. 267-285.

Kunkel, G. (1984). Plants for Human Consumption. Koeltz Scientific Books 1984 ISBN 3874292169.

Küpeli, E. Kosar, M. Yesilada, E. Husnu K. and Baser, C. (2002). A comparative study on the anti-inflammatory, antinociceptive and antipyretic effects of isoquinoline alkaloids from the roots of Turkish Berberis species, Life Sciences 72, pp. 645–657.

Lincol, D.E. and Murray. (1978). Phytochemistry, 17, Medica. Ajay Book Service. New Dehli.

Matta, A.J. & Giai, I. (1969). Accumolation of phenol in tomato plant in effected by different forms of Fusarium oxysporum. Planta.50:512-513.

Nogués, S. & Baker, N.R. (2000). Effect of drought on photosynthesis in Maditerranean plants grown under enhanced UV-B radiation. Journal of Experimental Botany 51:1309-1317.

Oomaha, B.D. and Mazza, G. (1996). Flavonoids and antioxidative activities in buckwheat, Journal of Agrigditural and food chemistry 44, (7), pp. 1746-1750.

Pellati, F. Benvenutis, S. and Melegari, M. (2005). Chromatographic performance of a new polar poly (ethylene glycol) bonded phase for the phytochemical analysis of Hypericum calycinum L., Journal of chromatography A. vol 1088, pp. 205-217.

Phillips, R. & Foy, N. (1990). Herbs Pan Books Ltd. London. ISBN 0-330-30725-8.

Phillips, R. & Rix, M. (1991). Perennials Volumes 1 and 2. Pan Books.ISBN 0-330-30936-9.

Saglam, H. and Arar, G. (2003). Cytotoxic activity and quality control determinations on Chelidonium majus, Fitoterapia. 74, pp. 127–129.

Takatori, J. 1966. Color Atlas – medicinal plant of japan, Hirokawa publishing company, Tokyo, fig 45.

Thomas, G.S. (1990). Perennial Garden Plants J. M. Dent & Sons, London. ISBN 0 460 86048 8.

Tin-Wa, M. Kim, H.K.. Fong, H.H and Farnsworth, N.R. (1972). The structure of chelidimerine, a new alkaloid from Chelidonium majus, Lloydia 35, pp. 87–89.

Tome, F. and Colombo, M.L. (1995). Distribution of alkaloids in Chelidonium majus and factors affecting their accumulation, Phytochemistry 40, pp. 37–39.

Williams, C.A., Harborn, J.B., Geiger, H. and Hoult, J.R.S. (1999). The flavonoids of Tanacetum parthenium and T. vulgare and their anti-inflammatory properties, phytochemistry. 51,pp.417-423.