تحلیلی بر تأثیرگذاری برنامه‌های بازاریابی اجتماعی اجرا شده توسط شهرداری همدان بر باورهای زیست محیطی

الموضوعات : آمایش محیط

علیرضا پیرحیاتی ¹ , حسین وظیفه دوست ² , پژمان جعفری ³ , اصغر سیف ⁴

1 - (دانشجوی دکتری، گروه مدیریت بازرگانی،دانشکده مدیریت واقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
2 - (استاد، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
3 - (استادیار، گروه مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت واقتصاد، واحد علوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
4 - (استادیار، گروه آمار، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران)

تاريخ الإرسال : 20 الخميس , ربيع الثاني, 1440 تاريخ التأكيد : 22 الأربعاء , جمادى الثانية, 1440 تاريخ الإصدار : 15 الإثنين , محرم, 1443

الکلمات المفتاحية: مدیریت شهری, همدان, آمیخته بازاریابی اجتماعی, باورهای زیست محیطی,

ملخص المقالة :

بسیاری از آسیب‌های زیست‌محیطی از رفتارها و نگرش های نامطلوب ناشی می شود. از طرفی بازاریابی اجتماعی فرآیندی است که با بهره گیری از اصول بازاریابی تجاری به منظور تأثیرگذاری بر باورها و رفتارهای مخاطبِ هدف بهره می برد. بسیاری از مشکلات مدیریت شهری به ویژه در زمینه محیط زیست ناشی از باورهای اشتباه شهروندان می باشد. لذا انتظار می رود سازمان های مرتبط با مدیریت شهری با اجرای آمیخته بازاریابی اجتماعی، باورها و رفتارهای نامطلوب را اصلاح نموده و از بروز بسیاری از مشکلات زیست محیطی جلوگیری نمایند. این تحقیق با ارائه ی مدلی مفهومی به دنبال تبیین تأثیرگذاری اجرای آمیخته بازاریابی اجتماعی بر باورهای زیست محیطی از منظر شهرداری همدان می باشد. نتایج نشان داد با اجرای آمیخته بازاریابی اجتماعی از طریق تأثیرگذاری بر ارزش احساسی و عملیاتی می توان بر باورهای زیست محیطی افراد تأثیر گذاشت. در حقیقت با اجرای آمیخته بازاریابی اجتماعی می توان موجب اقدامات پیشگیرانه شد. با معرفی ارزش احساسی و عملیاتی به عنوان پیامدهای مؤثر در اجرای یکپارچه آمیخته بازاریابی اجتماعی مشخص شد این عوامل بر پیش بینی باورهای زیست محیطی افراد تأثیر می گذارند.

المصادر:

 

1. حسنقلی پور، طهمورث؛ موسوی، نقابی و سید مجتبی، طاهری. (1393). نهادینه سازی مؤلفه‌های قدرت نرم نظام جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر رهیافت بازاریابی اجتماعی، پژوهشنامه  انقلاب اسلامی. 4(12). 59-79.


2. رضایی پندری، حسن و کشاورز محمدی، نسترن. (1393). کاربرد رویکرد بازاریابی اجتماعی در حوزه سلامت. فصلنامه علمی و پژوهشی آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت ایران. ۲(۲)، ۱۰۹- ۱۳۰.


3. سرمد، زهره. (1378). متغیرهای تعدیل کننده و واسطه ای: تمایزات مفهومی و راهبردی. مجله پژوهشهای روان شناختی. 5(2). 63-81.


4. محمدی،‌هادی. (1394). نقش واسط عوامل فردی و اجتماعی در وفاداری بانکداری اینترنتی: یک مطالعه تشریحی. مجله مطالعات مدیریت بهبود و تحول.  8(3): 420-446.


5. شمس، مجید و رحمانی، امیر(1393)اصول و مبانی دیدگاه‌های توسعه شهری با رویکرد شهر هوشمند، فصلنامه آمایش محیط،دوره7،شماره27،صفحه52-30.


6. پوررمضان،ع و پورحسین روشن و علی اکبری،ص(1395)شهردانش بنیان: استراتژی توسعه آینده شهر زنجان به عنوان یک شهر پایدار و خلاق، فصلنامه آمایش محیط، دوره9، شماره35،صفحه192-171


7. ملکی،س واحمدی،ر(1395)تأثیر عامل فاصله از مرکز بر میزان توسعه یافتگی شهرستان ‌های استان خوزستان ،فصلنامه آمایش محیط،دوره9،شماره32،صفحه22-1


8. Amatulli C. Angelis M. The influence of corporate social responsibility on consumers' attitudes and intentions toward genetically modified foods: evidence from Italy. Journal of Cleaner Production 2016; 112(4): 2861-2869.


9. Arli D. Thiele S. Lasmono H. Consumers evaluation toward tobacco companies: implications for social marketing. Marketing Intelligence & Planning 2014; 33(3): 276 –291.


10. Auh S. Bell S. McLeod CS. Co-production and customer loyalty in financial services. Journal of Retailing 2007; 83(3): 359-370.


11. Barrutia JM. Echebarria C. Networks: a social marketing tool. European Journal of Marketing 2013; 47(1/2): 324 – 343.


12. Brady, MK. Cronin J. Some new thoughts on conceptualising perceived service quality: a hierarchical approach. Journal of Marketing 2001; 65(3): 34-49.


13. Carrete L. Arroyo P. Social marketing to improve healthy dietary decisions: Insights from a qualitative study in Mexico. Qualitative Market Research: An International Journal 2014; 17(3): 239 – 263.


14. Chapman D, Rudd R, Moeykenz BA. Social Marketing For Public Health. Health Affairs Journal 1993; 12(2): 105-125.


15. Chen CJ. Huang JW. Strategic human resource practices and innovation performance - The mediating role of knowledge management capacity. Journal of Business Research 2009; 62(2): 104–114.