بررسی نقش معناشناسانه خیابان مداری بر بازآفرینی سکونتگاههای غیررسمی از منظر ادراک ساکنین
الموضوعات : آمایش محیط
شیدا حقیریان
1
(کارشناس ارشد طراحی شهری، دانشگاه بوعلی سینا، همدان)
محمد سعید ایزدی
2
(دکتری مرمت شهری، استادیار گروه طراحی شهری، دانشگاه بوعلی سینا، همدان)
مهرداد کریمی مشاور
3
(دکتری منظر شهری، استادیار گروه طراحی شهری، دانشگاه بوعلی سینا، همدان)
اسدالله نقدی
4
(دکتری جامعه شناسی شهری، دانشیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان)
الکلمات المفتاحية: بازآفرینی, سکونتگاه غیررسمی, خیابان, خیابان مداری, ادراک ذهنی,
ملخص المقالة :
امروزه سکونتگاههای غیررسمی به شکل رایجی از سکونت در کشورهای در حال توسعه تبدیل شده است. این محدودهها با کمبودها و ضعفهای بسیاری مواجه است که یکی از آنها، کمبود فضاهای باز عمومی در دسترس است. نقش فضاهای عمومی در این مناطق بسیار شاخصتر از سایر نواحی شهری است. مهمترین فضای باز در این محدودهها خیابان است. خیابانها در این نواحی نقشی پررنگ در زندگی ساکنین دارند. اخیراً بنیاد اسکان بشر سازمان ملل رویکرد جدیدی به نام خیابان مداری را مطرح نموده است که به نقش و اهمیت خیابان در این نواحی تأکید کرده و راه نجات این محدودهها را ارتقا و ساخت خیابان میداند. با توجه به این امر، پژوهش حاضر به بررسی تأثیرات خیابان مداری در این محدودهها پرداخته و میزان تأثیر خیابان مداری را در شکلگیری رضایت ذهنی ساکنین دنبال میکند. روش به کار رفته در این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و تکنیک منتخب پژوهشگر مدلسازی معادلات ساختاری بوده است. در این روش مدل اثرگذاری درک از خیابان مداری بر بازآفرینی ذهنی ساکنان منطقه غیررسمی مورد مطالعه قرار گرفت و به وسیله ورود داده های پرسشنامه ای در نرمافزار smartpls و استفاده از مدل ذکر شده تحلیل شد. نتایج حاصل نشان میدهد که فاکتورهای اقتصادی بیشترین تأثیر را در شکلگیری رضایت ذهنی از طریق تحقق خیابان مداری خواهد داشت و در مقابل فاکتورهای متمدنانه کیفیت زندگی در شکلگیری این رضایتمندی بیتأثیر خواهند بود.
WHO. (1999). PEOPLE LIVING IN INFORMAL SETTLEMENTS, Environmental health indicators: framework and methodologies
_||_