سطحبندی توسعهیافتگی شهرستانهای استان بوشهر با استفاده از مدل تاکسونومی عددی
الموضوعات : آمایش محیط
غلامرضا مرادی
1
,
مهسا دهقانیان
2
1 - استادیار گروه مهندسی شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه سلمان فارسی، کازرون
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامهریزی منطقهای، دانشگاه شیراز، شیراز
الکلمات المفتاحية: تاکسونومی عددی, سطحبندی, توسعه منطقهای, شهرستانهای استان بوشهر,
ملخص المقالة :
ارزیابی میزان توسعهیافتگی جوامع از دغدغههای برنامهریزان منطقهای در همه کشورها بوده است. بهکارگیری معیارهای کمّی جهت سطحبندی سکونتگاهها منجر به شناخت میزان نابرابری نقاط سکونتگاهی شده و معیاری جهت کاهش و رفع نابرابریهای میان آنها محسوب میگردد. برای رفع عدم تعادل منطقهای، باید مناطق از نظر میزان برخورداری در زمینههای مختلف شناسایی و سطحبندی شود. هدف این پژوهش، شناسایی مناطق محروم و برنامهریزی برای کاهش شکافهای درون منطقهای جهت نیل به توسعه متوازن است. در این پژوهش 12 شاخص جهت بررسی توسعهیافتگی در چارچوب آنالیز تاکسونومی عددی اقدام به سطحبندی درجه توسعهیافتگی شهرستانهای استان بوشهر، انتخابشده است. روش کار این تحقیق توصیفی- تحلیلی است. در این سطحبندی، شهرستان بوشهر با ضریب توسعهیافتگی 0.01382 برخوردارترین و شهرستان جم با ضریب 0.724444 محرومترین شهرستان استان شناساییشده است. بر پایه این تحقیق الگوی مرکز-پیرامون بر ساختار فضایی استان بوشهر حاکم است.
_||_