مناصب و نهادهای دینی از شاه اسماعیل تا شاه عباس دوم
الموضوعات : فصلنامه تاریخ
محمد باقر زینالی
1
(گروه تاریخ، واحد خمین، دانشگاه آزاد اسلامی، خمین، ایران)
علی الهامی
2
(استادیار گروه معارف، مرکز علوم قرآن و حدیث و طب، دانشگاه تهران، ایران)
حسین خسروی
3
(استادیار گروه تاریخ، واحد خمین ، دانشگاه آزاد اسلامی، خمین، ایران)
سهراب اسلامی
4
(استادیار گروه معارف دانشگاه اراک)
الکلمات المفتاحية: شاه عباس, شاه اسماعیل, علماء, مناصب دینی,
ملخص المقالة :
با روی کار آمدن صفویان تحولات عظیم سیاسی فرهنگی و اجتماعی در ایران بوقوع پیوست با این دگرگونی ها نقش صاحب منصبان دینی از اعتبار و اهمیت خاصی برخوردار بود طوری که بدون آن ایران اتحاد و پیوستگی لازم را بدست نمی آورد. با شکل گیری صفویه عالمان اندکی در ایران وجود داشت که بتوانند آموزه های تشیع را برای مردم تبیین و تفسیر کنند برای پاسخ به این نیاز علمای تراز اول از جبل عامل ، سوریه و بحرین به ایران هجرت کردند این انتقال یکی از مهم ترین مسائل در حوزه تاثیر گذاری در تاریخ ایران محسوب می شود که می باست اثرات آن به طور دقیق مورد دقت قرار گیرد در میان علمای مهاجر محقق کرکی از اعتبار و اهمیت خاصی برخوردار بود. پرسش محوری پژوهش حاضر این است که مناصب دینی چه اهداف و عملکرد هایی داشتند و فرضیه ی پژوهش آن است که مناصب دینی نقش مهمی در بعد سیاسی و اجتماعی از خود نشان دادند این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی به این امر می پردازد تا بتواند زوایای پنهان آن را آشکار نماید.
_||_
