سنجش رفاه استان‌های ایران: رهیافت تابع رفاه غیرپارتویی و تجزیه‌پذیر نسبت به جمعیت

الموضوعات :

محمد نبی شهیکی تاش ¹ (استادیار اقتصاد دانشگاه سیستان و بلوچستان)
مجتبی شهیکی تاش ² (دانشجوی کارشناسی ارشد)
الهام شیوایی ³ (دانشجوی کارشناسی ارشد)

تاريخ الإرسال : 22 السبت , جمادى الثانية, 1436 تاريخ التأكيد : 22 السبت , جمادى الثانية, 1436 تاريخ الإصدار : 20 الإثنين , جمادى الأولى, 1434

الکلمات المفتاحية: رفاه, تابع کاردینالی, سن تعمیم یافته,

ملخص المقالة :

در این مقاله برای ارزیابی رفاه اجتماعی در استان‌های ایران از شاخص کاردینالی سن و کشش تابع رفاه اجتماعی نسبت به برابری و کارایی استفاده شده است. یافته‌‌های تحقیق نشان می‌دهد که بیش‌ترین سطح رفاه در استان‌های ایران مربوط به استان تهران با ضریب رفاهی 93/80 ، استان بوشهر با ضریب رفاهی 12/58 و استان ‌مرکزی با ضریب رفاهی 76/47 بوده و کم‌ترین سطح رفاهی مربوط به استان سیستان و بلوچستان با ضریب رفاهی 59/5 می‌باشد. هم‌چنین تناسب معناداری بین رفاه و میزان جمعیت بین استان‌های کشور وجود ندارد. بنابراین پیشنهاد می‌شود در برخی استان‌ها از جمله استان‌های تهران،‌ اصفهان،‌ خوزستان و خراسان رضوی با افزایش درآمد سرانه و در برخی دیگر از جمله استان‌های یزد و‌ همدان با کاهش سطح نابرابری درون استانی سطح رفاه بهبود یابد.

المصادر:

منابع

-          Atkinson, A. B. (1970). On the measurement of inequality. Journal of EconomicTheory, 2: 244-63.

-          Beach, C. M., & Davidson, R. (1983). Distribution free statistical inference withLorenz curves and income shares, Review of Economic Studies, 50(4): 723-35.

-          Bishop, J. A., & S. Chakravorty & Thistle, P. D.  (1989). Asymptotically distributionfree statistical inference for generalized Lorenz curves. Review of Economics andStatistics, 71(3): 725-77.

-          Dagum, C. (1990). Relationship between income inequality measures and socialwelfare functions, Journal of Econometrics, 43(1): 91-102.

-          Dagum, C. (1993). The social welfare bases of gini and other inequalitymeasures,Statistica, 53: 3-30.

-          Dasgupta, P., & A.K. Sen., & Starett, D. (1970). Notes on the measurement ofinequality. Journal of Economic Theory, 6(2): 180-7.

-          Kakwani, N. C. (1984). Welfare ranking in income distribution, in inequality,measurement and policy. Advances in Econometrics, JAI Press, Gleenwitch, Conn, 3(3): 253-282.

-          Mukhopadhaya,P. (2006). Trends in income disparity and equalityenhancing education policies in the development stages in Singapore. International Journal of Educational Development, (2):187-95.

-          Sen, A. K. (1974). Information bases of alternative welfare approaches. Journal of Public Economics, 3(1): 387-403.

-          Sen, A. K. (1974). Real national income. Review of Economic Studies, 43(4): 19-39.

-          Sheshinski, E. (1972). Relation between social welfare and the gini index ofinequality. Journal of Economic Theory, 4(1): 98-100.

-          Shorrocks, A. F. (1983). Ranking income distributions.Economica, 50(2): 3-17.

-          Yitzhaki, S. (1979). Relative deprivation and the gini coefficient. Quarterly Journal of Economics, 93(2): 321-24.

-          Yitzhaki, S. (1982). Relative deprivation and economic welfare. European Economic Review, 17(1): 99-113.