ویژگی های آوایی و دستوری گویش لکی منطقه صحنۀ کرمانشاه

الموضوعات :

سید آرمان حسینی آب باریکی ¹ , فرزانه مظفریان ²

1 - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید مدنی اذربایجان
2 - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد فیروزآباد

تاريخ الإرسال : 05 السبت , ربيع الأول, 1436 تاريخ التأكيد : 23 السبت , جمادى الأولى, 1436 تاريخ الإصدار : 04 الجمعة , شعبان, 1436

الکلمات المفتاحية: لک, کُرد, لُر, ویژگی‌های آوایی, ویژگی‌های دستوری,

ملخص المقالة :

قوم لک یکی از اقوام اصیل ایرانی است. بیشتر محققان، گویش لکی را یکی از گویش های کهن و شاخص زبان کُردی به شمار آورده اند؛ برخی از پژوهشگران لُر زبان نیز، این گویش را از جمله گویش های لُری و برخی دیگر آن را زبانی مستقل پنداشته اند. نگارندگان در این پژوهش می کوشند ابتدا با توجّه به خصوصیات زبانی، موقعیت جغرافیایی و فرهنگی قوم لک، این مسأله را که گویش لکی در شمار گویش های کُردی یا لُری است، روشن کنند؛ سپس ویژگی های آوایی و دستوری این گویش(مطالعۀ موردی: منطقۀ صحنه) را به دست دهند

المصادر:

1ـ ابوالقاسمی، محسن(1375). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: انتشارات سمت.

2ـ  امان­اللهی بهاروند، سکندر(1374). قوم لُر. چاپ دوم. تهران: آگاه.

 3ـ ایزدپناه، حمید (1363). فرهنگ لُری. چاپ دوم. تهران: آگاه.

 4ـ -------------(1367). فرهنگ لکی. تهران: مؤسسه فرهنگی جهانگیری.

5ـ خان الماس لُرستانی(1376). دیوان اشعار. به تصحیح سیّد خلیل عالی نژاد. کرمانشاه: بی­نا.

6ـ خانلری، پرویز(1352). تاریخ زبان فارسی. تهران: انتشارات بنیاد و فرهنگ ایران.

7ـ خلف­تبریزی، محمّدحسین(1357).برهان­قاطع. به­اهتمام­ محمّدمعین. چاپ­سوم. تهران:  امیرکبیر.

8ـ دهخدا، علی اکبر(1373). لغت­نامه.چاپ اوّل از دوره­ی جدید. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

9ـ رودیگر، اشمیت(1382). راهنمای زبان­های ایرانی. مترجمان: آرمان بختیاری و دیگران. تهران: ققنوس.

10ـ صفی­زاده بوره­که­یی، صدیق(1361الف). بزرگان یارسان. تهران: عطایی.

11ـ --------------------- (1380). دایرة المعارف کُردی. تهران: پلیکان.

12ـ --------------------- (1361). فرهنگ ماد(کُردی به فارسی). تهران: عطایی.

13ـ صمدی، سیدمحمّد(1379). «رساله­ی عشایر کرُد از عهد ناصری». پژوهش­های ایرانشناسی. به کوشش ایرج افشار. تهران: بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار یزدی.

14ـ ظفری، ولی­الله(1383). «مختصات آوایی و دستوری گویش نهاوندی». مجموعه­ی مقالات       نخستین همایش ملّی ایران شناسی(27-30 خرداد ماه 1381). زبان و زبان شناسی. تهران: انتشارات بنیاد ایران­شناسی. ص430-470.

15ـ لطفی، احمد(1387). لک­ها و ادبیات عامیانه. کیهان فرهنگی. سال بیست­و­پنجم. دی ماه، ص 68-72.

16ـ معین، محمّد(1364). فرهنگ معین. چاپ هفتم. تهران: امیرکبیر