تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بر بیان PTP1B در عضله دوقلو و مقاومت انسولین و گلوکز ناشتا در رت های دیابتی نوع 2

الموضوعات :

امین برومند ¹ , بابی سان عسکری ² , سقا فرج‌تبار بهرستاق ³ , امیر تقی پور ⁴

1 - کارمند
2 - استادیار گروه تربیت بدنی وعلوم ورزشی ، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران
3 - استادیار گروه تربیت بدنی وعلوم ورزشی ، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران
4 - استادیار گروه تربیت بدنی وعلوم ورزشی ، واحد قائمشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران

تاريخ الإرسال : 01 الأحد , جمادى الثانية, 1444 تاريخ التأكيد : 19 الجمعة , رجب, 1444 تاريخ الإصدار : 02 الإثنين , ذو القعدة, 1444

الکلمات المفتاحية: دیابت نوع 2, بافت عضلانی, کلید واژه ها: تمرین مقاومتی, بیان PTP1B,

ملخص المقالة :

چکیدهزمینه و هدف: مطالعه تجربی حاضر با هدف تعیین اثر 8 هفته تمرین مقاومتی بر بیان PTP1B در عضله دوقلو و همچنین سطوح گلوکز و مقاومت انسولین در رت های دیابتی نوع 2 انجام گرفت. مواد و روش ها: جامعه آماری را کلیه رت های نر ویستار تشکیل داده‌اند که از بین آنها 14 سر رت 10 هفته ای با وزن 20±220 گرم خریداری شدند. در ادامه رت های مورد مطالعه تحت اثر 8 هفته رژیم غذایی پرچرب و تزریق STZ دیابتی نوع 2 شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه مقاومتی و کنترل قرار گرفتند. سپس گروه مقاومتی در یک دوره تمرینات مقاومتی به مدت 8 هفته به تعداد 5 جلسه در هفته شرکت کردند. نهایتا 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، سطوح ناشتایی گلوکز و انسولین و بیان PTP1B در عضله دوقلو هر دو گروه اندازه گیری و توسط آزمون تی مستقل با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج: تمرینات مقاومتی به بهبود سطوح گلوکز ناشتا در مقایسه با گروه کنترل منجر شد. مقاومت انسولین به میزان معنی داری کاهش یافت و بیان PTP1B در عضله دوقلو در گروه مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل به میزان معنی داری کاهش یافت. نتیجه گیری: بر پایه این یافته ها، کاهش گلوکز در گروه مقاومتی را می توان به کاهش بیان PTP1B در عضله دوقلو در پاسخ به تمرینات مقاومتی نسبت داد.کلید واژه ها: تمرین مقاومتی، بافت عضلانی، دیابت نوع 2، بیان PTP1B