مقایسه اثربخشی دو برنامه تمرینی مقاومتی کششی و مقاومتی پلایومتریک بر هایپرتروفی (TGF-β1) و قدرت عضلانی در دختران هندبالیست
الموضوعات :زهرا احمدی نیا 1 , ساره حسنی 2 , بهرام عابدی 3 , مجتبی خان سوز 4
1 - گروه تربیت بدنی، موسسه طلوع مهر، دانشگاه غیر انتفاعی، قم، ایران
2 - گروه تربیت بدنی، موسسه طلوع مهر، دانشگاه غیر انتفاعی، قم، ایران
3 - نویسنده مسؤول، گروه تربیت بدنی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
4 - گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، اراک، ایران
الکلمات المفتاحية: قدرت عضلانی, TGF-β1, تمرین مقاومتی پلایومتریک, تمرین مقاومتی کششی, دختران هندبالیست,
ملخص المقالة :
هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی کششی و مقاومتی پلایومتریک بر TGF-β1 و قدرت عضلانی دختران هندبالیست انجام گرفت.مواد روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون انجام گردید 36 نفر از دختران هندبالیست در دامنه سنی 18 تا 30 سال بصورت تصادفی در سه گروه تمرینات پلایومتریک، کششی و کنترل قرار گرفتند. اندازهگیری قدرت عضلانی و خونگیری در دو مرحله 24 ساعت قبل از شروع مداخلهها و 48 ساعت پس از پایان مداخلهها انجام شد. گروه کنترل در فعالیتهای هندبالی و گروههای تمرینی به اجرای تمرینات مورد نظر پرداختند. دادهها جمع آوری شده به روش تی وابسته، کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که شش هفته تمرین مقاومتی پلایومتریک و تمرین مقاومتی کششی بر کاهش سطوح سرمی TGF-β1 و افزایش قدرت عضلانی اندام فوقانی و تحتانی تاثیر معنیداری دارد (05/0>P). دیگر نتایج نشان داد که بین گروه تمرین مقاومتی پلایومتریک و تمرین مقاومتی کششی در سطوح TGF-β1، قدرت عضلانی اندام فوقانی و تحتانی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p). علاوه براین نتایج حاکی از اندازه اثر بیشتر تمرین مقاومتی پلایومتریک در مقایسه با تمرین مقاومتی کششی بر متغیرهای تحقیق بود.نتیجه گیری: طبق یافتههای پژوهش حاضر به نظر میرسد تمرین مقاومتی پلایومتریک نسبت به تمرین مقاومتی کششی، میتواند در کاهش سطوح سرمی TGF-β1 و افزایش قدرت عضلانی ورزشکاران دختر مؤثرتر باشد.
_||_