ارزیابی استراتژی های بهبود گردشگری با تأکید بر ارزش ویژه برند (مورد پژوهی شهرهای شیراز، اصفهان و همدان)
الموضوعات :منصوره استکی 1 , داود محمدی تبار 2
1 - دانشکده مهندسی صنایع، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران ایران.
2 - دانشکده مهندسی صنایع، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: ارزش ویژه برند, صنعت گردشگری, تصمیمگیری چندمعیاره, اولویتبندی استراتژی,
ملخص المقالة :
صنعت گردشگری نقش مهمی در توسعه اقتصادی و ایجاد اشتغال دارد. برخلاف ظرفیتهای بالقوه، این صنعت در ایران رشد شایسته ای نداشته است. هدف از انجام تحقیق پیش رو شناسایی و اولویتبندی استراتژیهای بهبود صنعت گردشگری ایران با تأکید بر نقش ارزش ویژه برند و با استفاده از تکنیکهای تصمیمگیری چند معیاره است. این تحقیق برحسب هدف، یک تحقیق کاربردی و ازنظر نحوه گردآوری دادهها توصیفی است و در زمره مطالعه موردی قرارگرفته است. جامعه آماری این پژوهش را خبرگان علمی و تجربی حوزه گردشگری تشکیل دادهاند. بر اساس مطالعات صورت گرفته معیارهای اصلی موثر در صنعت گردشگری شامل ارزش ویژه برند، بازاریابی و انگیزه سفر است. تجزیهوتحلیل معیارها و زیرمعیارها با استفاده از رویکرد ANP-DEMATEL صورت گرفته و پس از غربالگری استراتژیها توسط تکنیک دلفی، با استفاده از روش TOPSIS به رتبهبندی راهکارها پرداختهشده است. بر اساس نتایج تحقیق مشخص گردید که از میان شاخصهای اصلی موردمطالعه، ارزش ویژه برند در اولویت نخست قرارگرفته است. همچنین استفاده از فناوری اطلاعات و توسعه صنعت هتلداری بهعنوان راهکارهای برتر در بهبود صنعت گردشگری میباشند.
- پروازی، م. 1395. تحلیل ارزش ویژه برند گردشگری شهری (مورد مطالعه شهر مرزی بانه). فصلنامه جغرافیا (برنامهریزی منطقهای)، 25(1): 49-69.
2- رحیمپور، ع.، کرباسی یزدی، ا. 1390. اولویتبندی عوامل مؤثر بـر توسـعه صـنعت گردشـگری جمهوری اسلامی ایران با استفاده از روش رمبراند. مجله گردشگری و توسعه، 1(1): 1-16.
3- رضایینیا، ح.، جعفری، ف. 1393. اولویتبندی راهبردهای مدیریت مقاصد گردشگری با استفاده از مدلهای کمی و کیفی (مطالعه موردی: شهر سلطانیه). گردشگری شهری، 1(1): 79-96.
4- سلامی، غ.، غلامی، م. 1390. سیاستگذاری اکوتوریسم پایدار کویری در ایران و امارات متحده عربی (یک مطالعه تطبیقی). فصلنامه گردشگری و توسعه، 1(1): 31-58.
5- شالچیان رابع، ن. 1395. نقش گردشگری در توسعه اقتصادی، اشتغال و محرومیتزدایی در سواحل و جزایر خلیجفارس (مطالعه موردی: منطقه آزاد قشم). مطالعات فرهنگی و سیاسی خلیجفارس، 3(8): 33-64.
6- حاجی نژاد، ع.، قدمی، م.، صحرایی، ا.، فاطمی، ج. 1392. ارزیابی عوامل مؤثر بر گسترش گردشگری در ناحیه ساحلی شهرستان جویبار با استفاده از مدل راهبردی (SWOT). نگرشهای نو در جغرافیای انسانی (جغرافیای انسانی)، 5(2): 109-128.
7- طباطبایی نسب، س.، ضرابخانه، ف. 1394. تبیین مدل ارزش ویژه برند مقصد در صنعت گردشگری (مطالعه موردی: شهر اصفهان). مطالعات4 و پژوهشهای شهری و منطقهای، 6(24): 193-216.
8- غفاری، م.، رنجبریان، ب.، فتحی، س. 1393. ارائه مدلی جهت تبیین ارزش ویژه برند مقاصد گردشگری (مطالعه موردی شهر اصفهان). مدیریت بازرگانی، 6(4): 845-866.
9- میرزایی، ر.، سام آرام، ع.، خاکساری، ع. 1389. نقش صنعت گردشگری بر اشتغال و مقایسه آن با سایر بخشهای اقتصادی (مطالعه موردی منطقه اورامانات (استان کرمانشاه)). برنامهریزی رفاه و توسعه اجتماعی، 2(4): 1-33.
_||_