تبیین وضعیت گردشگری خلاق و تأثیر آن بر توسعه اقتصادی (مورد مطالعه: شهر پاوه)

الموضوعات :

محمد حسن زاده ¹ (دانشیار گروه مدیریت و اقتصاد، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران،)
چنور محمدی ² (دانشجوی دکتری، گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران)

تاريخ الإرسال : 07 الخميس , شوال, 1444 تاريخ التأكيد : 06 السبت , ذو الحجة, 1444 تاريخ الإصدار : 07 الأربعاء , صفر, 1445

الکلمات المفتاحية: توسعه اقتصادی, گردشگری خلاق, شهر پاوه,

ملخص المقالة :

گردشگری خلاق شکل گسترده ای از گردشگری فرهنگی بوده و به توسعه و بهبود شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در مقاصد گردشگری کمک می کند. هدف پژوهش حاضر تبیین وضعیت گردشگری خلاق و تأثیر آن بر توسعه اقتصادی شهر پاوه می باشد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه می باشد. جهت تحلیل داده ها از آزمون های تی تک نمونه ای، فریدمن، همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شده است. نتایج آزمون تی تک نمونه ای نشان داد، سطح معناداری در هر پنج شاخص از سطح خطای ۵ درصد کوچکتر است و میانگین هر پنج شاخص گردشگری خلاق در شهر پاوه بالاتر از عدد 3 می باشد. نتایج آزمون فریدمن در رتبه بندی شاخص ها نشان داد بین شاخص های گردشگری خلاق تفاوت معناداری وجود دارد و رتبه و در نتیجه اهمیت شاخص ها با یکدیگر متفاوت می باشد. با توجه به نتایج ضرایب همبستگی پیرسون بین گردشگری خلاق و شاخص های توسعه اقتصادی رابطه معنادار و مستقیم وجود دارد. بررسی تأثیر گردشگری خلاق بر توسعه اقتصادی شهر پاوه با استفاده از ضریب رگرسیون نشان می دهد، همبستگی بالایی (622/0=R) بین میزان گردشگری خلاق و توسعه اقتصادی وجود دارد. با توجه به مقدار 862/9 t= و سطح معنی داری000/0 ، می توان گفت که گردشگری خلاق با ضریب بتای 622/0 بر توسعه اقتصادی شهر پاوه تأثیر گذار است.

المصادر:

• بیگم شریفیان، ن.، احمدی، ف.، گندمکار، ا.، مسعود، م.، صابری، ح. 1400. شناسایی و اولویت‌بندی شاخص­های شهر خلاق گردشگری در شهر بابلسر. فصلنامه گردشگری­ شهری، 8(4): 168-129.


• بذرافشان، ج.، بامری، ع. 1397. بررسی و تحلیل وضعیت گردشگری خلاق در شهر زاهدان. برنامه­ریزی منطقه­ای، 8(31):180-167.


• بهمنی، پ.، نمامیان، ف. 1399. طراحی مدل اقتصاد گردشگری شهری با رویکرد ساختاری- تفسیری. مطالعات ساختار و کارکرد شهری، 4 (25):177-157.


• بیگدلی، ا­.­1394. ارزیابی و امکان­سنجی توسعه گردشگری شهری با رویکرد گردشگری خلاق؛ مطالعه موردی: شهر زنجان. پایان­نامه کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه­ریزی گردشگری، راهنما محسن احد­نژاد روشتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان.


• پوراحمد، ا.، حمیدی، ا.، فرهادی، ا.، حسین­پور، م ­.­1395. ارزیابی چالش­ها و فرصت­های ایجاد شهر خلاق در مناطق آزاد تجاری (مطالعه موردی: منطقه آزاد تجاری ارس). مطالعات برنامه­ریزی سکونتگاه­های انسانی، 11(37): 18-1.


• پروین، م.، رضویان، م. ت.، توکلی­نیا، ج .1399. ارزیابی تأثیر گردشگری در توسعه اقتصادی شهر تهران. پژوهش­های دانش زمین، 10(3): 230-214.


• رحیمی­فرد، ق.، قربانی، ر.، بابایی اقدم، ف.، حیدری چیانه، ر .­1399. ارزیابی شاخص­های شهر خلاق در ایجاد گردشگری خلاق شهری (مطالعه موردی: خوی). پژوهش­های جغرافیای انسانی، 53(4): 1522- 1509.


• زاهدی، ش.­۱۳۸۵. مبانی گردشگری و اکو­توریسم پایدار. انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی. چاپ اول.


• صادقیان بروجنی، ن.، کیانی سلمی، ص.، غلامی بیمرغ، ی.­1399. شناسایی عوامل اثر­بخش بر توسعه گردشگری خلاق و تأثیر آن بر پایداری رفتار از دیدگاه گردشگران در مناطق روستایی شهرستان بروجن. فصلنامه پژوهش­های روستایی، 11(4):710-696.


• صابری، ا.، توکلی­نیا، ج.، رضویان، م.، ؛ قادری، ا.­1397. بررسی تأثیر گردشگری بر توسعه اقتصادی و اجتماعی شهر کاشان. فصلنامه برنامه­ریزی رفاه و توسعه اجتماعی، 10 (36): 34-1.


• صابری­فر، ر .­1399. نقش گردشگری خلاق در ماندگاری گردشگران و اثر آن بر توسعه اقتصادی (نمونه موردی بشرویه خراسان جنوبی) برنامه­ریزی و آمایش فضا، 24­(4): 207-177.


• صالحی­آبادی، ر.، بهرامی جاف، س.­1399. بررسی تأثیرات کرونا بر امنیت شهرهای مرزی: نمونه موردی، شهر پاوه. فصلنامه آمایش سیاسی فضا، 2(2): 159-147.


• علیزاده، پ.­1401. بررسی شاخص­های گردشگری خلاق در توسعه اقتصادی (مطالعه موردی شهر گردشگری مشگین شهر). پایان­نامه کارشناسی ارشد. استاد راهنما محسن احد­نژاد روشتی. دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان.


• قاسمی وسمه جانی، ا.، ­کریمی، ب.، قمی اویلی، ع .­1398. نقش گردشگری در توسعه پایدار اقتصادی ـ نهادی کلان­شهرها، مجله علمی پژوهش در گردشگری، 1(2): 108-96.


• گلچوبی دیوا، ش.، صالحی، ا .­1397. بررسی پتانسیل­های اکوتوریسمی مناطق مرزی با استفاده از GIS و MCDM(مطالعه موردی: شهرستان مرزی پاوه). علوم و فنون مرزی، 9(3):171-147.


• مختاری­، ر.، مؤذنی، ا.، جلیلیان، ب.­1399. ­سنجش میزان خلاقیت شهری بر مبنای شاخص‌های ایرانی اسلامی در کلان­شهر اصفهان با استفاده از مدل تصمیم­گیری چند شاخصه ویکور. فصلنامه علمی - پژوهشی برنامه­ریزی فضایی­(جغرافیا)، 10(1): 66-43.


• ملکی، ا.، عزیزی، ب.­1399. تنگناهای طبیعی توسعه­ی فیزیکی شهر پاوه با تأکید بر عوارض ژئومورفولوژی. فصلنامه آمایش محیط، 7(27): ۵۴-۳۷.


• مرکز آمار ایران .1395. سرشماری عمومی نفوس و مسکن.


• مهندسین مشاور ژیناب غرب .۱۳۸۹. طرح توسعه و عمران (جامع) شهر پاوه، جلد اول (شناخت وضع موجود)، سازمان مسکن و شهرسازی استان کرمانشاه.


• ملک­پور، ع.1399.­ ارزیابی تأثیرات شاخص­های شهر خلاق بر توسعه گردشگری شهر بروجن. پایان­نامه کارشناسی ارشد برنامه­ریزی شهری. راهنما دکتر مهر اذانی، مؤسسه آموزش عالی دانش پژوهان پیشرو.


• نکوئی، ا.، انوری، م.، ؛ کریمیان بستانی، م.­1401. تحلیل ابعاد اقتصادی - اجتماعی توسعه پایدار مبتنی بر گردشگری خلاق (مورد مطالعه: شهر زابل)، فصلنامه توسعه پایدار شهری، 3(6):­105-85.


• Al-Ababneh, M. (2017). Creative Tourism. Al-Ababneh, J Tourism Hospit, 6, 2.‏


• Den Dekker, T., & Tabbers, M. (2012). From creative crowds to creative tourism. Journal of Tourism Consumption and Practice Volume, 4(2), 129-141.‏


• Goldberg-Miller, S. B. (2019). Creative city strategies on the municipal agenda in New York. City, Culture and Society, 17, 26-37.


• Lee, J., & Lee, H. (2015). Deriving strategic priority of policies for creative tourism industry in Korea using AHP. Procedia computer science, 55, 479-484.‏


• Li, P. Q., & Kovacs, J. F. (2022). Creative tourism and creative spaces in China. Leisure Studies, 41(2), 180-197.‏


• Richards, G .2020. Designing creative places: The role of creative tourism. Annals of tourism research, 85, 102922.‏


• Remoaldo, P., & Jelinčić, D. A. 2022. Creative Tourism: What Is the Role of Urban and Rural Territories?. In Creative Tourism and Sustainable Territories (pp. 35-70). Emerald Publishing Limited


• Stevenson, D., & Matthews, A. (2013). Culture and the city: Creativity, tourism, leisure. Routledge.‏


• Sharpley, R., & Sharpley, J. (1997). Rural tourism. An introduction (pp. 1-165). International Thomson Business Press.‏