Actions and Behavior of Mythical Kings; a Didactic Model in Shahnameh and Historical Texts

Subject Areas : شاهنامه

Mohammadreza Haji aqa babaei ¹

1 - Associate Professor of Persian Language and Literature, Allameh Tabatabei University

Received: 2022-05-02 Accepted : 2022-08-08 Published : 2022-11-22

Keywords: didactic literature, historical texts, Ferdowsi's Shahnameh, Mythical kings,

Abstract :

Paying attention to the actions and moral characteristics of mythical kings is one of the important issues raised in Shahnameh and historical texts. The authors of these texts have tried to introduce the kings as superior models of behavior so that they could reduce the severity of the behavior of the rulers of their time and teach them in an indirect way; otherwise by expressing the similarity between their behavior and mythological kings, they create a high position for the rulers of their time and benefit even much better. By examining historical texts, we see that historians have considered the past as a favorable era and away from any ugliness and impropriety. Therefore, they sought to provide an exemplary and imitable model of the morals and behavior of mythical kings; a model that if other rulers follow it, an ideal society will be formed. In this research, the mythological part of the Shahnameh and some historical texts that deal with the lives of mythological kings are investigated with a descriptive-analytical method. Most of the things that have been expressed in these works about the mythical kings and their behavior are related to their kind treatment with their subordinates and special emphasis on spreading justice and preventing oppression of the people. Paying attention to the religiosity of the kings and their role in guiding the people towards an ideal society is also very important in these texts. In fact, a society in which there is no oppression and people live in peace and comfort.

References:

1. بلعمی، ابوعلی (1386)، تاریخ بلعمی، به‌تصحیح محمدتقی بهار و محمد پروین گنابادی، تهران: هرمس.


2. تبریزی، محمدحسین بن خلف (1362)، برهان قاطع، به‌اهتمام دکتر محمد معین، تهران: امیرکبیر.


3. ترکمنی‌آذر، پروین (1396)، «عدالت و بازتاب آن در تاریخ‌نوشته‌های مورخان ایرانی (قرن سوم تا ششم)»، جستارهای تاریخی، سال هشتم، شمارة اول، 119‑133.


4. ذبیح‌نیا، آسیه (1398)، «نقد اخلاقی متن تاریخی کارنامة اردشیر بابکان»، فصلنامة علمی پژوهشی تاریخ، سال چهاردهم، شمارة 52، 151‑166.


5. شمالی، علیرضا (1392)، اخلاق در شاهنامه، بی‌جا: طراوت.


6. شیبانی، پرویز و همکاران (1398)، «طبقه‌بندی مفاهیم اخلاقی در شاهنامه»، نشریه اخلاق در علوم و فناوری، شمارة 5، 37‑44.


7. طبری، محمد بن جریر (1352)، تاریخ طبری، ترجمة ابوالقاسم پاینده، تهران: بنیاد فرهنگ ایران.


8. علوی‌مقدم، سیّد محمد (1371)، «اخلاق در شاهنامه»، کیهان اندیشه، شمارة 41، 153‑173.


9. فردوسی، ابوالقاسم (1385)، شاهنامه (نامة باستان)، ویرایش دکتر میرجلال‌الدین کزازی، چاپ پنجم، تهران: سمت.


10. قزوینی، شرف‌الدین فضل‌الله (1383)، المعجم فی آثار ملوک العجم، به‌کوشش احمد فتوحی‌نسب، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.


11. کریستین سن، آرتور (1400)، نمونه‌های نخستین انسان و نخستین شهریار در تاریخ افسانه‌ای ایران، ترجمة ژاله آموزگار و احمد تفضلی، چاپ هشتم، تهران: چشمه.


12. گردیزی، ابوسعید (1384)، زین‌الاخبار، به‌اهتمام رحیم رضازاده ملک، بی‌جا: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.


13. مستوفی، حمدالله (1394)، تاریخ گزیده، به‌تصحیح محمد روشن، بی‌جا: دکتر محمود افشار.


14. منهاج سراج (1389)، طبقات ناصری، به‌تصحیح عبدالحی حبیبی، تهران: اساطیر.


15. میرخواند، محمد بن خاوندشاه (1380)، روضه‌الصفا، تصحیح جمشید کیان‌فر، تهران: اساطیر.


16. نیبرگ، هنریک ساموئل (1383)،دین‌های ایران باستان، ترجمة سیف‌الدین نجم‌آبادی، بی‌جا: دانشگاه شهید باهنر کرمان.