Narrative, a teaching tools in Golestan: A Narrative Approach to the First Chapter of Golestan

Subject Areas : شاهنامه

Mohammad Hakim Azar ¹ (Associate Professor of Persian Language and Literature at Azad University of Shar-e Kord.)
Fakhredin Saidi ² (Ph.D. Candidate of Persian Language and Literature at Azad University of Shar-e Kord.)
Mazaher Nikkhah ³ (Assistant Professor of Persian Language and Literature at Azad University of Shar-e Kord.)

Received: 2018-01-07 Accepted : 2018-01-07 Published : 2017-08-23

Keywords: stories, Golestan, Sequence, narrative, occurrence, Sa'di,

Abstract :

Narrative lies in the nature of literary works and acts as a promoter element in explaining the literary and artistic role of any literary work. The more storied a work, the more powerful the narrative. Golestan of Sa'di is a didactic work that has a storied nature, and therefore, narrative and narrative techniques are influential and effective in it. This essay aims to explain the impact of narrative on educational and ethical concepts in Golestan, with an emphasis on famous structuralists such as Tulane, Ghent, and Barth, and uses their main theoretical principles in recognizing Golestan's structure. This research studies the role of the theme in enhancing the quality and diversity of the structure of actions and narrative events in Golestan's first chapter. This article also suggests that Sa'di, in terms of literary comprehension, has been able to establish Golestan's stories based on principles, roots, and practices that, for centuries later, will be the basis of modern writings of fiction and short stories. Sa'di's beliefs system is based on recognizing his own existence and inducing it through the analogy to the audience; therefore, the dominant discourse on the tales is a didactic discourse.

References:

1- احمدی‌، بابک (1388). ساختار و تأویل متن‌، تهران‌: مرکز‌.

2- افخمی، علی؛ علوی، سیده‌ فاطمه (1382). «زبانشناسی روایت»، مجلۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، شمارۀ 165، 55-72.

3- پورپیرار، ناصر (1376). مگر این پنج روزه، تهران: کارنگ.

4- جواهری، سپیده؛ نیک‌منش، مهدی؛ پناهی، مهین (1393). «بررسی نمود کلامی روایت در مصیبت‌نامۀ عطار نیشابوری»، پژوهش‌های ادبی، شمارۀ45، 81-102.

5- خزائلی، محمد (1387). شرح گلستان سعدی، تهران: بدرقه جاویدان، چاپ13.

6- خوارزمی، مؤیدالدین محمد (1365). ترجمۀ احیاء علوم الدین، به کوشش حسین خدیوجم، تهران: علمی و فرهنگی.

7- دشتی، علی (1380). قلمرو سعدی، تهران: اساطیر، چاپ2.

8- ذوالفقاری، حسن؛ زواری، محمدامین (۱۳۸۸). «روایت‌شناسی قصۀ یوسف^(ع) و زلیخا»، کاوش‌نامۀ زبان و ادبیات فارسی، شمارۀ19، 37-71.

9- سعدی، مصلح‌الدین (1394). گلستان، به اهتمام غلامحسین یوسفی، تهران: خوارزمی، چاپ12.

10- شفیعی کدکنی، محمدرضا (1388). «ساختار ساختارها»، فصلنامۀ زبان و ادبیات فارسی، مجلۀ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه خوارزمی، دورة17، شمارة65، 7-14.

11- شمیسا، سیروس (1386). سبک‌شناسی نثر، تهران: میترا، چاپ10.

12- عرب یوسف‌آبادی، فائزه (1394). «بررسی تقابل زمان روایی و زمان متن در حکایت‌های گلستان»، فصلنامۀ متن‌پژوهی، دورة 19، شماره66، 65-90.

13- فروزانفر، بدیع‌الزمان (1382). مقاله‌های بدیع‌الزمان فروزانفر، به کوشش عنایت‌الله مجیدی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

14- کنان‌، شلومیت ریمون (۱۳۸۷). روایت داستانی، بوطیقای معاصر، ترجمۀ ابوالفضل حرّی، تهران: نیلوفر.

15- مکاریک، ایرناریما (1385). دانشنامه نظریه‌های ادبی معاصر، ترجمه مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگه.

16- میربلوچ‌زایی، اسحاق؛ بارانی، محمد؛ خلیلی جهان‌تیغ، مریم (1394). «بررسی ساختار روایی خورشید و مهپاره براساس دیدگاه پراپ»، پژوهشنامۀ ادب غنایی، شمارۀ25، 183-202.

17- میرصادقی، جمال (1382). ادبیات داستانی، تهران: سخن، چاپ4.

18- ---------- (1387). راهنمای داستان‌نویسی، تهران: سخن.

19- وحدانی‌فر، امید؛ صرفی، محمدرضا؛ بصیری، محمدصادق (1395). « بررسی سرعت روایت در حکایت‌های گلستان سعدی براساس نظریة ژنت»، فنون ادبی، سال8، شمارة4 (پیاپی17)، 33-50.

20ـ یلمه­ها، احمدرضا. (1394). واکاوی لایه­های تعلیمی پنهان در طنز گلستان، فصلنامه پژوهشنامه ادبیات تعلیمی، شماره 27، ص 26-1.

21- یوسفی، غلامحسین (1394). تصحیح گلستان، تهران: خوارزمی، چاپ4.