TOPSIS method to measure the development level in rural districts of the city Ravansar
Subject Areas : Urban and Regional Planning Studies
1 - استادیار دانشگاه پیام نور، گروه جغرافیا، ایران
Keywords: TOPSIS, development, district, Ravansar, village planning,
Abstract :
Intense concentration and inequality in rural facilities and services that focus on disability policy oriented and polarized growth during the past decade has caused, according to the possibilities and potential environmental Ravansar city centers, rural development, do not. Therefore their development process encountered difficulties. The need for such circumstances, Ravansar city to rural areas of developing indicators is deep and serious. The overall objective of the paper reviews the development of the city's districts are Ravansar. The research method is descriptive - analytic case. In this study of 24 qualitative and quantitative indicators, after weighting them using Shannon entropy TOPSIS method is linear with Ravansar six city districts, the degree of their development have been identified. The results of this study can be applied through appropriate strategies to executive officials at provincial and local levels of decision-making practices, policies and programs the district offers. The results show a lack of services and its uneven distribution, not only inequality has widened and intensified the migration process. The results also show that, with 7 villages as the villages of rural Mnsvraqay, Castle Village and Badr teapot with 38 villages as part of the village of Hassan Abad district and state settlements with 97 other Zalvabad prosperous and enjoy. In order to empower rural centers affiliated Ravansar city, the first priority in planning the biological needs such as clean water, adequate housing, agriculture Empowerment can raise rural income levels and migration greatly cut.
1. آذر، عادل و غلامرضایی، داوود، 1385، رتبه بندی استانهای کشور با رویکرد تحلیل پوشش دادهها (با بکارگیری شاخصهای توسعه انسانی)، فصلنامه پژوهشهای اقتصادی ایران، سال هشتم، شماره 27، تهران.
2. ابراهیمزاده، عیسی و رئیسپور، کوهزاد،1390، بررسی روند تغییرات درجه توسعه یافتگی مناطق روستایی سیستان و بلوچستان با بهرهگیری از تاکسونومی عددی طی دههای 1385-1375، مجله جغرافیا و توسعه، شماره 24، زاهدان.
3. ابراهیمزاده عیسی و شریفیکیا، محمد، 1382، برنامهریزی و ساماندهی روستاهای پراکنده، مطالعه موردی دهستان کورین زاهدان، مجله جغرافیا و توسعه. شماره1، پژوهشکده علوم زمین و جغرافیا، زاهدان.
4. بهشتی، محمد باقر، 1381، توسعه اقتصادی ایران، انتشارات دانشگاه تبریز.#3
5. بهرامی، رحمتالله و عطار، خلیل، 1390، تحلیلی بر درجه توسعه یافتگی شهرستانهای استان آذربایجان غربی، فصلنامه چشمانداز جغرافیایی، سال ششم، شماره شانزدهم، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت.
6. پور محمدی، محمدرضا و زالی، نادر، 1388، تحلیل نابرابریهای منطقهای و آینده نگاری توسعه،نشریهجغرافیا وبرنامهریزی، دانشگاه تبریز سال15، شماره32.
7. تودارو، مایکل، 1364، توسعه اقتصادی در جهان سوم، ترجمه غلامعلی فرجادی، تهران؛ سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور.
8. حسینی، سیدیعقوب و اسکندری، آتوسا، 1379، رتبه بندی استانهای کشور از حیث برخورداری از شاخصهای اقتصادی و اجتماعی، مجله برنامهریزی و بودجه شماره49و50، تهران.
9. حسینزاده دلیر،کریم، 1383، برنامهریزی ناحیهای، انتشارات سمت، تهران.
10. حکمتنیا حسن و موسوی، میرنجف، 1383، بررسی و تحلیل روند تغییرات سطوح توسعه و نابرابریهای ناحیهای در استان یزد، مجله جغرافیا و توسعه، پژوهشکده علوم زمین و جغرافیا، زاهدان.
11. خداپناه، کیومرث و بیک محمدی، حسن، 1388، ارزیابی و طبقه بندی مناطق روستایی بخش مرکزی شهرستان استان اردبیل براساس میزان برخورداری از شاخصهای توسعه، فصلنامه فضای جغرافیای، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر، سال نهم شماره26، اهر.
12. رضوانی، محمد رضا، 1383، سنجش و تحلیل سطوح یافتگی نواحی روستایی شهرستان سنندج، مجله جغرافیا و توسعه ناحیهای، شماره سوم. مشهد.
13. زیاری،کرامت الله و همکاران، 1389، بررسی و رتبه بندی درجه توسعه یافتگی شهرستانهای استان خراسان رضوی با استفاده از تکنیک تاپسیس، فصلنامه پژوهشهای جغرافیای انسانی، شماره72، تهران.
14. زیاری، کرامت الله، 1378، اصول و روشهای برنامهریزی منطقهای، دانشگاه یزد.
15. ضرابی اصغر و پریزادی، طاهر،1390، سطح بندی سکونتگاهها و تعیین مراکز عملکردی محلی (مطالعه موردی: دهستان صاحب شهرستان سقز)، فصلنامه انجمن جغرافیای ایران، سال نهم، شماره28، تهران.
16. صرافی، مظفر، 1377، مبانی برنامهریزی توسعه منطقهای، سازمان برنامه و بودجه.
17. قنبری، یوسف و همکاران،1390، تحلیل سطوح برخورداری دهستانهای شهرستان اصفهان، فصلنامه روستا و توسعه، سال چهردهم، شماره3، تهران.
18. کلانتری، خلیل، 1377، شناسایی مناطق عقب مانده در ایران، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، سال دوم، شماره23. تهران.
19. کلانتری، خلیل، 1382، پردازش و تحلیل دادهها در تحقیقات اجتماعی- اقتصادی، انتشارات شریف، تهران.
20. محمدی و همکاران، 1391، بررسی سطح توسعه یافتگی شهرستانهای استان لرستان به تفکیک بخشهای مسکن، خدمات رفاهی- زیربنایی، کشاورزی و صنعت، نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی سال دوازدهم، شماره25، تهران.
21. مرکز آمار ایران، 1389، سرشماری عمومی نفوس و مسکن استان کرمانشاه، تهران سازمان مدیریت و برنامهریزی.
22. معاونت برنامهریزی استانداری کرمانشاه، 1389، سالنامه آماری استان کرمانشاه.
23. هیلهورست، ژوزف، 1370، برنامهریزی منطقهای (برداشت سیستمی)، مترجم سید غلامرضا شیرازیان و همکاران، سازمان برنامه و بودجه.
24. Azadeh, A, .Ghaderi & S.F, Ebrahimipour V., 2007, An integrated PCA DEA framework for assessment and ranking of manufacturing systems based on equipment performance, Engineering Computations, 24(4): 347-372.
25. Hilhorest, Gozeph., 1991, Region Planning, Translation of Qolam Reza Shiraziyan & et. Plan & Budget Department. Tehran.
_||_
