Explanation and evaluation of educational development in the Kerman province

Subject Areas : Urban and Regional Planning Studies

amin kakadezfooli ¹ , anis kakadezfooli ² , aliasghar abdolahi ³

1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزیشهری، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
2 - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزیروستایی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
3 - استاد‌یار جغرافیا و برنامه‌ریزی‌شهری، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

Received: 2015-08-19 Accepted : 2016-09-14 Published : 2016-09-20

Keywords: TOPSIS, VIKOR, development, Kerman, educational planning, SAW, spatial inequality,

Abstract :

Unreasonable and disproportionate focus in the areas of biological resources, economic development - socially unequal geographical areas will follow. Something that is reflected in their diverse geographical landscape and urban growth can be found. The urban network in such a process is unbalanced performance. To create balance and to shape adequate and homogeneous spaces discuss regional planning, economic inequality of knowledge, social and cultural areas are different. The aim of this study was to identify the current model of the spatial distribution of educational development in the city of Kerman province.  The research is applied and the method of cross-examination. The research data were collected from the Statistical Yearbook of Kerman province in 1390, And by software, EXCEL, GIS, and also methods TOPSIS, VIKOR, SAW and using the results of three models are combined Kaplan. The results show that the spatial distribution of educational development in the province of Kerman has been very uneven and is in stark contrast to the space justice. This inequality has occurred in the geographical area and population. Longitude most developed city in the north of the province are located. The population of the city has been the development of further training that have more population.

References:

1. اسماعیلی، محمد. ) 1377(. مقایسهشاخصهایآموزشیوتربیتیمدارسراهنماییشبانه روزیوعادیاستاناردبیل، شورای تحقیقات آموزش، اداره کل آموزش و پرورش استان اردبیل.

2. اعتماد، گیتی. (1363). شهرنشینیدرایران. چاپ اول، تهران: آگاه.

3. امکچی، حمیده. (1383). شهرهای میانی و نقش آن­ها در چارچوب توسعه ملی، چاپ اول، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران.

4. بهرامی، رحمت‌اله و عطار، خلیل. (1390). تحلیلی بر درجه توسعه یافتگی شهرستانهای استان آذربایجان غربی، چشم انداز جغرافیایی (مطالعات انسانی)، دوره 6، شماره 16. 1-14

5. پاپلی یزدی، محمدحسین و ابراهیمی، محمدامیر. (1381). نظریه­های توسعه روستایی. تهران: سمت.

6. پورفتحی جواد و عاشری، امام علی. (1389). تحلیل نابرابری فضایی سکونتگاه­های روستایی شهرستان اهر. فضای جغرافیایی، دوره 10، شماره 32، 95-116.  

7. تقوایی، مسعود و کیومرثی، حسین. (1390). سطح‌ بندی محلات شهری بر اساس میزان بهرمندی از امکانات و خدمات شهری با بهره­گیری از تکنیک Topsis مطالعه موردی محلات شهر آباده، پژوهش و برنامه­ریزی شهری، دوره  2، شماره 5، 23-42.

8. خاکپور، براتعلی و باوان پوری، علیرضا. (1388). بررسی و تحلیل نابرابری در سطوح توسعه یافتگی مناطق شهر مشهد.دانشوتوسعه،دوره 16،شماره 27، 182-202.  

9. خاکپور، براتعلی و باوان پوری، علیرضا. (1388). بررسی و تحلیل نابرابری در سطوح توسعه یافتگی مناطق شهر مشهد. دانش و توسعه، شماره 27، 182-202.  

10. دراکاکیس اسمیت، دیوید. (1377). شهر جهان سومی. ترجمه فیروز جمالی، چاپ اول، تهران:  توسعه.

11. دهقان، حسین. (1386). فرصت­ها و تهدیدها برای آموزش و پرورش در مواجهه با نابرابری فضایی در فن­آوری اطلاعات و ارتباطات، تعلیم و تربیت، شماره 23، تهران، 125-163.  

12. زالی، نادر. (1389).  رویکرد آمایشی در تحلیل نظام شهری با تاکید بر مفهوم مناطق همگن و اداری، مطالعاتوپژوهش­هایشهریومنطقه­ای، دوره 1، شماره 4، 77-94.  

13. زنگی‌آبادی، علی؛ علی­زاده، جابر و احمدیان، مهدی. (1390).  تحلیلی بر درجه توسعه یافتگی شهرستان­های استان آذربایجان شرقی با استفاده از مدل TOPSIS و AHP. نگرش­های نو در جغرافیای انسانی، دوره 4، شماره  1،  69-84.

14. زیاری، کرامت­الله؛ زنجیرچی، سیدمحمود و سرخ کمال، کبری. (1390). بررسی و رتبه­بندی درجه توسعه­یافتگی شهرستان­های استان خراسان رضوی با استفاده از تکنیک تاپسی. پژوهش­هایجغرافیایانسانی، دوره 42، شماره 72، تهران، 17- 30.  

15. زیاری،کرامت الله. ( 1379). اصول و روش برنامه‌ریزی منطقه­ای. یزد: دانشگاه یزد.

16. سرور، رحیم و موسوی، میرنجف. (1390). ارزیابی توسعه پایدار شهری استان آذربایجان غربی. جغرافیا (انجمن جغرافیای ایران)، دوره 9، شماره 28، 7-28.  

17. شهبازی، اسماعیل. (1372). توسعه و ترویج روستایی. تهران: دانشگاه تهران.

18. فرید، یدالله. (1388). جغرافیاوشهرشناسی. چاپ هفتم، تبریز: دانشگاه تبریز.

19. ملانوری شمسی، هادی. (1382). درآمدی بر توسعه اقتصادی. کرمان: صنم.

20. مولایی هشجین، نصراله. (1382). الگوی بهینه برای برنامه­ریزی توسعه خدمات روستایی در ایران (مطالعه موردی: جنوب استان اردبیل)،تحقیقاتجغرافیایی، شماره 70، 47-70.  

21. مومنی، منصور؛ جعفرنژاد، احمد و صادقی، شکوفه. (1390). جایابی بهینه مراکز توزیع درفرآیند بازاریابی با استفاده ازروش­های ریاضی،مدیریتصنعتی، دوره 3، شماره 6، 129-148.  

22. هنری پاول، مارک. (1374). فقر پیشرفت توسعه. ترجمه مسعود محمدی، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی.

23. Ascione، M. Luigi C. Francesco C,. & Sergio U. (2009). Environmental driving forces of Urban growth and development An emergy-based assessment of the city ofrome. Italy, landscape and urban planning. 93. 238-249.

24. Bhatia, V. K & S.C. RAI. (2004). Evaluation of socio-economic development in small. Areas. New Dehli.

25. Deng، k. W. Yong H,. & Jia G. Q .(2009). Spatio- temporal Dynamics and evolution of land use change and land scape pattern in response to rapid Urbanization. Land scape and Urban planning, 92. 187-198.

26. Siciliano، G. (2012). Urbanization strategies, rural development & land use changes in china:Multiple-level integrated assessment. land use policy. 105. 105-178.

27. Soubbotina p.، & Sheram, A. (2001). Beyond economic growth، The world Bank، Washington D. C.

28. Hadder, R. (2000). Development Geography,  London. New York: Routledge.

29. United Nations. (2006). Social justice in an open world, The Role of the united nations.