The calculation and evaluation of the human development index of the provinces of Iran in the years 2005, 2010, and 2015

Subject Areas : Human Capital Empowerment

hossein askari pour lahiji ¹ (PhD in economics at Shahid Chamran University of Ahvaz)
Reza OTofat shamsi ² (Department of Accounting Dept. of Nonprofit Qadir Langrood)

Received: 2019-09-02 Accepted : 2019-12-10 Published : 2020-02-20

Keywords: Human Development Index, Life Expectancy at Birth, Mean Years of Schooling, GNI Per Capita,

Abstract :

Improving the human development index is the best mechanism for empowering people to achieve the goal of raising their living standards through human capabilities. Promoting the quality of the life of a community is a fundamental change in the economic, educational, and health variables. The present study seeks to examine the status of the provinces of the country in terms of the human development index for the years 2005, 2010, and 2015? The method of this research is descriptive-analytic and is an applied research type. The average human development index for provinces for 2005, 2010, and 2015 is 0.660, 0.650, and 0.627 respectively. Provinces that have a favorable status in the human development index are often located in the center of the country. Overall, the human development index decreases as the center of the country reaches the border regions. It should be noted that the provincial education index is the strong point of the human development index of the provinces. In sum, there is a strong inequality between the provinces of the country and this inequality in the index of economic well being is more than two indicators of education and health. The findings of this research show that provinces with low human development index are consistent with the border provinces of the country.

References:

‍آصف زاده، سعید و زکیه پیری. (۱۳۸۳). مفاهیم توسعه انسانی و روند شاخص توسعه انسانی در ایران. ۲ فصلنامه طب جنوب، سال ۷، شماره ۲،صص 197-190.

امیری، نعمت‌الله. (1390). روش محاسبه شاخص توسعه انسانی. مجله اقتصادی-ماهنامه بررسی مسائل و سیاست‌های اقتصادی، شماره ۱۲، صص 138-131.

بانک مرکزی ایران. (1395). اداره حساب‌های ملی ایران. سال‌های 1395-1385.

پورمحمدی، محمدرضا و نادر زالی. (۱۳۸۲). توسعه انسانی، چالش‌ها و چشم‌اندازها (با نگاهی تحلیلی به شاخص توسعه انسانی در ایران). نشریه دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، صص 53-37.

حصاری، علی. (۱۳۹۴). شاخص توسعه انسانی، چالش‌های مرتبط با آن و محاسبه آن برای ایران در سال ۱۳۹۰. مجله بررسی‌های آمار رسمی ایران، سال ۲۶، شماره ۱، صص 24-1.

حیدری میانه، رحیم و سونیا کرمی. (۱۳۹۴). بررسی تطبیقی شاخصه‌ای توسعه انسانی ایران، مالزی و ترکیه با تأکید بر شاخصه‌ای اقتصادی در دهه اخیر (۲۰۱۳-۲۰۰۴). مجله اقتصادی، شماره ۱، صص 22-5.

خاکسار، شهربانو و جمشید یزدانی. (۱۳۹۴). روند تغییرات شاخص امید به زندگی مردم استان مازندران در سال‌های ۹۰- ۱۳۸۴. مجله علوم پزشکی مازندران، شماره ۱۲۸، صص 96-91.

زینل زاده، رضا، صمد برزویان و علیرضا قجری. (۱۳۹۱)، بررسی شاخص‌های توسعه انسانی – آموزشی در استان‌های کشور (در سال‌های ۱۳۸۷ و ۱۳۹۰). فصلنامه علمی- پژوهشی نگرش‌های نو در جغرافیا انسانی، سال ۴، شماره ۲، صص 82-63.

سازمان نهضت سوادآموزی دفتر نظارت، سنجش و ارزشیابی

سلیمی، فرشید و ویدا یاروسی. (۱۳۹۴). توسعه انسانی به‌عنوان محور توسعه اقتصادی کشورها (به همراه سری زمانی برای منتخب از کشورها). تحلیل بانک، منشور تحلیل اقتصاد مالی و اقتصاد ریاضی مالی، صص  26-17.

سید جوادین، سید رضا. (۱۳۸۴). توسعه انسانی و چشم‌انداز ج ا ایران. مجله کمال مدیریت، ویژه‌نامه مدیریت دولتی چشم‌انداز ج ا ایران، بهار ۱۳۸۴، شماره ۸ و ۹، صص 162-143.

صادقی امینی، محسن و محمود جمعه پور. (۱۳۹۳). معرفی شاخص توسعه انسانی. رفاه اجتماعی، شماره ۷۴، صص 87-83.

 عباس نژاد، حسین و علینقی رفیعی امام. (۱۳۸۴). ارزیابی شاخص توسعه انسانی در مناطق روستایی ایران. مجله تحقیقات اقتصادی، شماره ۷۲، صص 19-1.

 عماد زاده، مصطفی. (۱۳۷۰). اقتصاد آموزش‌وپرورش. تهران، نشر نی.

فطرس، محمدحسین، مرتضی نعمتی و اعظم اکبری. (۱۳۹۰). شاخص توسعه انسانی در سال ۲۰۱۰. مجله سیاسی- اقتصادی، شماره ۲۸۴، صص 123-110.

 محمودی، محمدجواد. (۱۳۹۰). محاسبه شاخص توسعه انسانی-کشور، استان تهران و شهرستان‌های آن. فصلنامه جمعیت، شماره ۶۷، صص157-150.

 مرکز آمار ایران، سالنامه آماری سال‌های ۱۳۸۵، ۱۳۹۰ و ۱۳۹۵

مظطر زاده، فتح‌الله، علیزاده، رضا علیزاده و غلامحسین وزیری. (۱۳۹۱). مقایسه توسعه انسانی در ایران و کشورهای منطقه. نشریه صنعت دانشگاه، سال ۵، شماره ۱۵ و ۱۶، صص 23-13.

 موثقی، سید احمد. (۱۳۷۸). اقتصاد سیاسی توسعه و توسعه‌نیافتگی. تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ص. 23.

 نافزیگر، واین. (۱۳۹۵). توسعه اقتصادی. غلامرضا آزاد (ارمکی)، تهران، نشر نی، ص 66.

 ویسی ناب، فتح‌الله و میر ستار صدر موسوی. (۱۳۹۶). بررسی تطبیقی وضعیت شاخص توسعه انسانی در کشورهای منتخب درحال‌توسعه (ایران، برزیل، پاکستان، ترکیه، مصر و مکزیک). فصلنامه جغرافیای سرزمین، شماره ۵۳، صص 141-125.

Elspeth, H., Kara-Fai, G. and Sharpe. A. (2012). The Human Development Index in Canada: Estimates for the Canadian Provinces and Territories, 2000-2011, CSLS Research Report 2012-2, Ottawa, p. 14.

Escap. Showing the Way Methodologies for Successful Rural Poverty Alleviation Projects: Bangkok.ESCAP. 1996

UNESCO, Global Education Digest. (2004). Comparing Education Statistics across the Word, UNESCO Institute for Statistics, Montreal, p.11.

United Nations Development Programme (UNDP):Human Development Report 1990,2003,2010,2011,2015

private incomes and public services. J Economy Perspect 1993, p.7.

Permanyer, I. (2013).Using Census Data to Explore the Spatial Distribution of Human Development. Journal of World Development, 46,pp. 1–13.

Suri, T. Boozer, M.A. Ranis, G. Stewart, F, (2011). Paths to Success: The Relationship between Human Development and Economic Growth, World Development, 39(4), pp.1- 42.

Todaro and Smit. (2012). Economic Development, 11th Edition, 2012, p 54.

Yakunina, R.p., & Bychkov, G. A. (2015). Correlation Analysis of the Components of the Human Development Index across Countries, Journal of Procedia Economics and Finance, 24, pp. 766-771.