Dating of Surah Ṭāhā Based on the Concept of Emigration in the Story of Prophet Moses (as)
Subject Areas :Fatemeh Sanei 1 , Davood Esmaili 2 , Amir Ahmad Nejad 3
1 - Ph.D. student in Quranic Sciences and Hadith, Isfahan Islamic Azad University, Khorasgan Branch, Iran.
2 - Assistant Professor, Department of Quranic Sciences and Hadith, University of Isfahan, Isfahan, Iran.
3 - Assistant Professor, Department of Quranic Sciences and Hadith, University of Isfahan, Isfahan, Iran.
Keywords: Surah Ṭāhā, Chronology, Lists of the Order of Descent, Prophet Moses (as), Emigration to Habasha. ,
Abstract :
Surah Ṭāhā was revealed in Mecca according to the consensus of commentators and Qur’an scholars. According to the lists of the order of revelation, Surah Ṭāhā was revealed after Surah Maryam, while other historical narrations and ijtihādi lists and some historical evidences state the priority of revelation of Surah Ṭāhā compared to Surah Maryam. In this article, after examining different viewpoints in this field and with a critical approach to the lists of the order of narrative descent, the verses of Surah Ṭāhā, especially the story of Prophet Moses (as), have been analyzed using the method of content analysis. Examining the historical sources and referring to the content of the Surah as the most accurate tool in dating shows that the story of Prophet Moses (as) and the part related to his emigration with the Israelites is related to the emigration of Muslims to Habasha indicates that this surah was revealed before the emigration to Habasha. In addition, the discovery of the connection between Surah Ṭāhā and the emigration of Muslims to Habasha played an effective role in evaluating the lists of the order of descent and is considered one of the important achievements of this research.
- قرآن کریم - آلوسی، محمود بن عبدالله(1415ق)، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی، بیروت، دارالکتب العلمیه، منشورات محمد علی بیضون.
- آیتی، عبدالمحمد(1374ش)، ترجمه قرآن، تهران، انتشارات سروش.
- ابن سعد، محمد بن سعد( 1374ش)، طبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه.
- ابن عاشور، محمد الطاهر(1984م)، تفسیر التحریر و التنویر، تونس، دارالتونسیه للنشر.
- ابن کثیر الدمشقی، ابوالفداء اسماعیل بن عمر(2010م)، البدایه و النهایه، تحقیق علی ابوزید و دیگران، بیروت، دار ابن کثیر.
- __________(1419ق)، تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دارالمتب العلمیه، منشورات محمد علی بیضون.
- البخاری الجعفی، محمد بن اسماعیل(1407ق)، صحیح البخاری، بیروت، دارالجیل.
- بنی اسدی و نکونام، مرضیه و جعفر(1392ش)، تبیین فضای نزول آیات مربوط به حضرت موسی در قرآن، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه قم.
- دروزه، محمد عزه(1421ق)، التفسیر الحدیث: ترتیب السور حسب النزول، بیروت، دارالغرب الاسلامی.
- ذهبی، محمد بن احمد(1989م)، تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر و الأعلام، بیروت، دارالکتاب العربی.
- سیوطی، عبدالرحمن بن ابی بکر(1404ق)، الدرالمنثور فی التفسیر بالمأثور، قم، بی¬نا.
- شهرستانی، محمدبن عبدالکریم(1368ش)، مفاتیح الاسرار و مصابیح الابرار، تهران، مرکز انتشار نسخ خطی.
- طباطبائی، سیدمحمدحسین(1390ق)، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسه الاعلمی للمطبوعات.
- طبرانی، سلیمان بن احمد(2008م)، تفسیرالکبیر: تفسیرالقرآن العظیم، اردن، دارالکتاب الثقافی.
- طبرسی، فضل بن حسن(1372ش)، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصرخسرو.
- طبری، ابن جریر(1412ق)، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالمعرفه.
- طوسی، محمد بن حسن(بی¬تا)، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
- عابدالجابری، محمد؛(1400ش)، فهم قرآن حکیم، مترجم: محسن آرمین، تهران، نشر نی.
- قطب، سید(1425ق)، فی ظلال القرآن، بیروت، دارالشروق.
- قمی، علی بن ابراهیم(1363ش)، تفسیر القمی، قم، دارالکتاب.
- محمدزاده و احمدنژاد، عاطفه و امیر(1394ش)؛ بررسی دوره دعوت پنهانی پیامبر (ص) با تکیه بر مفهوم شناسی عبارت « فاصدع بما تؤمر»، پژوهش¬های قرآنی، ش 3.
- معافری مصری(بی¬تا)، عبدالملک بن هشام؛ السیره النبویه، بیروت، دارالمعرفه.
- مونتگمری وات و بل، ویلیام و ریچارد(1382ش)، درآمدی بر تاریخ قرآن، مترجم: بهاء¬الدین خرمشاهی، قم، مرکز ترجمه قرآن مجید به زبان¬های خارجی.
- واحدی، علی بن احمد(1383ش)، اسباب النزول، تهران، نشر نی.
