Examining the fit of the rehabilitation monitoring model of injured professional athletes

Subject Areas : Sport Management

Somaye Aslami ¹ , Alireza Zamani nukaabadi ²

1 - MS.c. student, Ragheb Isfahani institute of higher education, Isfahan,
2 - Sports Management Department, Isfahan Branch (Khorasgan), Islamic Azad University, Isfahan, Iran

Received: 2024-08-21 Accepted : 2024-09-23 Published : 2024-09-24

Keywords: Injury, Rehabilitation, Professional athlete ,

Abstract :

Objective: The purpose of this study was to investigate the fit of the rehabilitation monitoring model of injured professional athletes.

Methods: The research method was a mixed research method and an exploratory research design. In the qualitative part, in-depth semi-structured interviews were used to collect data. The participation of the qualitative section included all specialists and members of the faculty in the field of rehabilitation of injured professional athletes, whom were selected by purposeful and snowball sampling. For the analysis of the interviews, the method of coding and categorizing the data based on the grounded theory was used, using the prospective or Glazerian approach. The quantitative part sample was 242 people including 52 women (21%) and 190 men (79%). The questionnaire of the quantitative part was prepared using the specified components in the qualitative part.

Results: Exploratory factor analysis method was used to investigate the rehabilitation monitoring model of injured professional athletes. The estimated values ​​show that the factor loadings related to the indicators of organizational, behavioral and environmental factors are in a favorable condition. These components are estimated along with their related coefficients and the factorial values ​​are suitable values ​​considering the non-rejection of validity. In evaluating the path coefficients between the latent variables of the model, the value of the t statistic for all three dimensions was greater than 1.96. The path coefficient for environmental factor is 0.779, organizational factor is 0.621 and behavioral factor is 0.530. The overall evaluation indices of the structural equation model showed that the hypothesized model developed by the research data is supported, in other words, the fit of the data to the established model and the fit indices indicate the desirability of the structural equation model.

Conclusions: The purpose of this study was to provide a model for monitoring injured professional athletes and its fitting. A comprehensive approach that considers physical, psychological, social, and contextual factors is recommended to optimize rehabilitation of sports-related injuries. The results showed that environmental, organizational and behavioral dimensions have the most relationship with the model, respectively. The environmental dimension included media, insurance, facilities, and family, respectively. It has been found that social networks and social exchanges (for example, relationships, and support) affect the experience of a person's injury, and the media with supportive coverage can have a positive effect on the recovery of injured professional athletes. On the other hand, it has been determined that the insurance industry in Iran is not in a favorable situation, and in the investigation of the types of insurance in sports in Iran and selected countries, it has been determined that in Iran there is no social insurance for professional athletes, sports champions, coaches and referees, and there is no specific procedure.

References:

Ardern, C. L., Taylor, N. F., Feller, J. A., et al. (2012). Return-to- Sport outcomes at 2 to 7 years after anterior cruciate ligament reconstruction surgery. American Journal of Sport Medicine, 40, 41–8. DOI: 10.1177/0363546511422999
Ardern, C. L., Glasgow, P., Schneiders, A., et al. (2016). Consensus statement on return to sport from the first world Congress in sports physical therapy, Bern. British Journal of Sport Medicine, 50, 853–64. DOI: 10.1136/bjsports-2016-096278
Alizadeh, T., Karimzadeh, S., Arab Mohammadi, H. (2022). Explaining the psychosocial facilitators factors in the rehabilitation of injured athletes: A qualitative study. Rouyesh e Ravanshenasi Journal, 10(11), 279-291. (Persian). Doi: 20.1001.1.2383353.1400.10.11.25.5
Ariyayar, R., Seyed Hamid, S. H., Ashraf Ganjooei, F., Zarei, A. (2022). The analysis of effective factors on the development of insurance in local sports of Iran: based on data foundation theory. Contemporary Studies in Sport Management, 12(23), 49-63. (Persian). Doi: 10.22084/SMMS.2021.22469.2673
Beshraratfar, A., Fahim Devin, H., Peymanizad, H., Ahmad,i M. (2023). Identifying Factors Affecting the Development of Health and Sports Activities of Disabled People in the Country. Razi Journal of Medicine Sciences, 30 (7), 1-11. (Persian). Doi: 10.47176/rjms.30.164
Brewer, B. W., Cornelius, A. E. (2010). Self-protective changes in athletic identity following anterior Cruciate ligament reconstruction. Psychology of Sport Exercise, 11:1–5. doi: 10.1016/j.psychsport.2009.09.005
Dhillon, H., Dhilllon, S., Dhillon, M. S. (2017). Current concepts in sports injury rehabilitation. Indiana Journal orthopethy, 51(5), 529–536. doi: 10.4103/0019-5413.217722.
Ekenros, L., Fridén, C., von Rosen, P. (2023). Experiences of rehabilitation in young elite athletes: an interview study. BMJ Open Sport Exercise Medicine, 9, e001716. DOI: 10.1136/bmjsem-2023-001716
Everhart, J.S., Best, T.M., Flanigan, D, C. (2015). Psychological predictors of anterior cruciate ligament reconstruction outcomes: a systematic review. Knee Surgery, Sports Traumatology, Arthroscopy, 23, 752–62. DOI: 10.1007/s00167-013-2699-1
Farahani, A., Pournaghi, A., Mahdavi Kelishomi, G. (2018). Comparative Study on Exposure Methods of Sports Insurance between Iran and Selected Countries. Applied Research in Sport Management, (4), 47-60. (Persian). Doi: 20.1001.1.23455551.1397.6.4.5.7
Forsdyke, D., Smith, A., Jones, M., Gledhill, A. (2016). Psychosocial factors associated with outcomes of sports injury rehabilitation in competitive athletes: a mixed studies systematic review. British Journal of Sport Medicine, 2016, 50(9), 537–544. DOI: 10.1136/bjsports-2015-094850
Gaddi, D., Mosca, A., Piatti, M., et al. (2022). Acute ankle sprain management. An umbrella review of systematic reviews. Front Medicine (Lausanne), 9:868474. DOI: 10.3389/fmed.2022.868474
Galini, H., Shojaei, V., Hami, M., Soleymani Tapesari, B. (2022). Developing a Conceptual Model for Improving the Sports Insurance System in Iran. Sport Management Journal, 13(4), 1321-1335. (Persian). Doi:10.22059/jsm.2020.302619.2479
Hardy, Z., Jideani, V. A. (2018). Effect of spray drying compartment and maltodextrin concentration on the functional, physical, thermal, and nutritional characteristics of Bambara groundnut milk powder. Journal of Food Process Preservation, 42(5), e13491. DOI: 10.1111/jfpp.13491
Gledhill, A., Ivarsson, A. (2021). Believe in your ability to create change: psychosocial factors influencing sports injury rehabilitation adherence. Psychology Sport International Journal, 2, 93–106. doi:10.4324/9780429019227-6
Hemati, N., Zamani Nukaabadi, A., Rostami, S. (2024). Strategies to Prevent Shin Splint Injury in Volleyball Players. Iranian Journal of Cultural and Health Promotion, 8(1), 84-91. (Persian). https://ijhp.ir/browse.php?a_id=887&sid=1&slc_lang=en
Huang, Z., Wang, X. (2021). Influencing Factors of Athletes’ Injury Rehabilitation from the Perspective of Internal Environment. Wireless Communication Mobile Computation, https://doi.org/10.1155/2021/2368847
Paraskevopoulo, S. E., Gioftsos, G., Georgoudis, G., Papandreou, M. (2023). Perceived Barriers and Facilitators of Sports Rehabilitation Adherence in Injured Volleyball Athletes: A Qualitative Study from Greece. Journal of Clinical Sport Psychology, 17, 86–105. DOI: 10.1123/jcsp.2021-0040
Jespersen, E. (2008). Peers as resources for learning: a situated learning approach to adapted physical activity in rehabilitation. Adaptation of Physical Activity Quarterly, 25(3), 208–227. DOI: 10.1123/apaq.25.3.208
Keavanloo, F., Sharifian, E., Ghahraman Tabrizi, K., Seyedahmadi, M. (2021). Presenting and Fitting a Sports Injury Prevention Model in Physical Education Students. Journal of Sabzevar University Medicine Sciences, 28(3), 413-424. (Persian). https://jsums.medsab.ac.ir/article_1417.html?lang=en
Kiani, M. S., Afzali, R., Shabani Moghadam, K. (2021). Investigating the Structural Factors Affecting Legal Knowledge of Coaches toward Athletes. Sociology of lifestyle management, 7(17), 217-234. (Persian). Doi: 20.1001.1.24237558.1400.7.1.17.3
King, J., Roberts, C., Hard, S., Ardern, C. L. (2019). Want to improve return to sport outcomes following injury? Empower, engage, provide feedback and be transparent: 4 habits!, British Journal of Sport Medicine, 53(9), 526-527. DOI: 10.1136/bjsports-2018-099109
Kinney, M., Seider, J., Beaty, A. F., et al. (2018). The impact of therapeutic alliance in physical therapy for chronic musculoskeletal pain: a systematic review of the literature. Physiology of Theory Practice, 6:1–13. DOI: 10.1080/09593985.2018.1516015
Joseph, A., Gupta, S., Wang, Y. C., Schoefer, K. (2021). Corporate rebranding: an internal perspective. Journal of Business Research, 130, 709–723. DOI: 10.1016/j.jbusres.2020.04.020
Podlog, J., Heil, H., Schulte, H. (2014). Psychosocial factors in sports injury rehabilitation and return to play. Physical Medicine Rehabilitation Clinical, 25(4), 915–930. DOI: 10.1016/j.pmr.2014.06.011
Rezaei, S., Gharakhan Lou, R., Soleimani Moghadam, R. (2019). Designing Development Model of Iranian Athletics and Professional Sport: A Grounded Theory Approach. Strategic Studies of Youth and Sport, 18(45), 149-168. (Persian). https://faslname.msy.gov.ir/article_331.html?lang=en
Thornton, H. R, Delaney, J. A., Duthie, G. M., Dascombe, B. J. (2019). Developing Athlete Monitoring Systems in Team Sports: Data Analysis and Visualization. International Journal of Sport Physiology Performance, 14(6), 698-705. DOI: 10.1123/ijspp.2018-0169
Truong, L. K., Mosewich, A. D., Holt, C. J., Lee, C. Y., Miciak, M., Whittaker, J. L. (2020). Psychological, social and contextual factors across recovery stages following a sport-related knee injury: a scoping review. Sport Medicine, 54, 1149–1156. doi: 10.1136/bjsports-2019-101206
Von Rosen, P., Kottorp, A, Fridén, C., et al. (2018). Young, talented and injured: injury perceptions, experiences and consequences in adolescent elite athletes. European Journal of Sport Sciences, 18, 731–740. DOI: 10.1080/17461391.2018.1440009
Yan, C., Pang, G., Bai, X., et al. (2021). Beyond triplet loss: person re-identification with fine-grained difference-aware pairwise loss. IEEE Trans Multi, 8(4): 22-34.
https://doi.org/10.48550/arXiv.2009.10295
Zamani Nokaabadi A. R. (2024). Examining the Roles of Sports Coaches in Iran. Applied Research of Sport Sciences and Health,2(3), 37-53. (Persian). https://sanad.iau.ir/Journal/jsports/Article/869709/FullText

Full-Text:



 

 

 

Examining the fit of the rehabilitation monitoring model of injured professional athletes

  Someye Aslami1 | Alireza Zamani Nukaabadi2* |

1. MS.c. student, Ragheb Isfahani institute of higher education, Isfahan, Iran. E-mail: [e-mail]

2. Corresponding author, Assistant professor of Sport Management, Sport sciences department, Isfahan (Khorasgan) branch, Islamic Azad University, Isfahan, Iran E-mail: [e-mail]

 

Article Info	ABSTRACT
Article type: Research Article     Article history: Received 21 August   2024 Revised 22 September  2024 Accepted 23 September  2024 Published 24 September  2024   Keywords: Injury, Rehabilitation, Professional athlete 2024   August  21   , Wednesday	Objective: The purpose of this study was to investigate the fit of the rehabilitation monitoring model of injured professional athletes. Methods: The research method was a mixed research method and an exploratory research design. In the qualitative part, in-depth semi-structured interviews were used to collect data. The participation of the qualitative section included all specialists and members of the faculty in the field of rehabilitation of injured professional athletes, whom were selected by purposeful and snowball sampling. For the analysis of the interviews, the method of coding and categorizing the data based on the grounded theory was used, using the prospective or Glazerian approach. The quantitative part sample was 242 people including 52 women (21%) and 190 men (79%). The questionnaire of the quantitative part was prepared using the specified components in the qualitative part. Results: Exploratory factor analysis method was used to investigate the rehabilitation monitoring model of injured professional athletes. The estimated values ​​show that the factor loadings related to the indicators of organizational, behavioral and environmental factors are in a favorable condition. These components are estimated along with their related coefficients and the factorial values ​​are suitable values ​​considering the non-rejection of validity. In evaluating the path coefficients between the latent variables of the model, the value of the t statistic for all three dimensions was greater than 1.96. The path coefficient for environmental factor is 0.779, organizational factor is 0.621 and behavioral factor is 0.530. The overall evaluation indices of the structural equation model showed that the hypothesized model developed by the research data is supported, in other words, the fit of the data to the established model and the fit indices indicate the desirability of the structural equation model. Conclusions: The purpose of this study was to provide a model for monitoring injured professional athletes and its fitting. A comprehensive approach that considers physical, psychological, social, and contextual factors is recommended to optimize rehabilitation of sports-related injuries. The results showed that environmental, organizational and behavioral dimensions have the most relationship with the model, respectively. The environmental dimension included media, insurance, facilities, and family, respectively. It has been found that social networks and social exchanges (for example, relationships, and support) affect the experience of a person's injury, and the media with supportive coverage can have a positive effect on the recovery of injured professional athletes. On the other hand, it has been determined that the insurance industry in Iran is not in a favorable situation, and in the investigation of the types of insurance in sports in Iran and selected countries, it has been determined that in Iran there is no social insurance for professional athletes, sports champions, coaches and referees, and there is no specific procedure.
Cite this article: Aslami, Someye & Zamani Nukaabadi, Alireza (2024). Examining the fit of the rehabilitation monitoring model of injured professional athletes. Jahesh, 2 (2), 31-44.                                 © The Author(s). Publisher: Gorgan Branch, Islamic Azad University.

 

 

بررسی برازش مدل پایش بازتوانی ورزشکاران حرفه­ای آسیب­دیده

سمیه اسلمی1 | علیرضا زمانی نوکاآبادی2 * 

1. دانشجوی کارشناسی ارشد، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی راغب اصفهانی، اصفهان، ایران. رایانامه: [e-mail]

2. نویسنده مسئول، استادیار مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران. رایانامه: [e-mail]

 

اطلاعات مقاله	چکیده
نوع مقاله: مقاله پژوهشی   تاریخ دریافت: 31/5/1403 تاریخ بازنگری: 1/7/1403 تاریخ پذیرش: 2/7/1403 تاریخ انتشار: 3/7/1403     کلیدواژه‌ها:  آسیب، بازتوانی، ورزشکار حرفه­ای.	هدفهدف از این مطالعه بررسی برازش مدل پایش بازتوانی ورزشکاران حرفه­ای آسیب­دیده بود. روش پژوهش: روش تحقیق از نوع روش تحقیق آمیخته و از نوع طرح تحقیق اکتشافی بود. در بخش کیفی هجده مصاحبه نیمه­ساختاریافته عمیق انجام شد. برای تجزیه و تحلیل مصاحبه­ها از روش کدگذاری و مقوله­بندی داده­ها مبتنی بر نظریه زمینه­ای به روش رویکرد برآینده و یا گلیزری استفاده و سه بعد ساختاری، فردی و محیطی مشخص شد. جامعه بخش کمی، متخصصان حوزه توانبخشی ورزشی، مربیان، مدیران و ورزشکاران حرفه­ای در رشته­های مختلف شامل 242 نفر (52 نفر زن و 190 نفر مرد) بود. روایی محتوایی و صوری توسط 5 عضو هیات علمی علوم ورزشی با انجام اصلاحات تایید شد و ضريب آلفاي کرونباخ 87/0 نشان از پایایی بالای پزسشنامه است.   یافته­ها: برای بررسی مدل پایش بازتوانی ورزشکاران حرفه­ای آسیب­دیده از روش تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. مقادیر برآورد شده نشان­ داد بارهای عاملی مربوط به معرف­های ابعاد سازمانی، رفتاری و محیطی در وضعیت مطلوبی قرار دارند. مقدار آماره t برای بعد محیطی 705/20، بعد سازمانی 627/13 و بعد رفتاری 951/8، و همچنین ضریب مسیر برای بعد محیطی 779/0، بعد سازمانی 621/0 و بعد رفتاری 530/0 بود.   نتیجه­گیری: نتایج نشان داد به ترتیب بعد محیطی، سازمانی و رفتاری بیشترین رابطه را با مدل دارند. بعد محیطی به ترتیب بار عاملی شامل رسانه­ها، بیمه، امکانات و خانواده بود. بعد سازمانی به ترتیب بار عاملی شامل عوامل مربی، هم­تیمی­ها، هواداران، باشگاه و مدیریت بود. بعد فردی به ترتیب بار عاملی شامل عوامل اخلاقی، تخصص، شخصیتی و روانی بود. می­توان گفت عوامل مختلف و متنوعی بر بازتوانی ورزشکاران حرفه­ای آسیب­دیده تاثیر دارند که مهم­ترین آنها در این پژوهش مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و تصمیم­گیرندگان این حوزه می­توانند با توجه به این مولفه­ها، برنامه­ریزی­ها و اقدامات مناسبی در این خصوص داشته باشند.
استناد: اسلمی، سمیه و زمانی نوکاآبادی، علیرضا. (1403). بررسی برازش مدل پایش بازتوانی ورزشکاران حرفه ای آسیب دیده. جهش، 2 (2)، 44-31.     ناشر: واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی. © نویسندگان.

 

 

مقدمه

ورزشکاران حرفه­ای در طول دوران زندگی خود مراحل مختلفی را طی می­­کنند و با چالش­های زیادی روبرو می­­شوند. یکی از چالش­­های مهم و شاید منحصربه­ فرد در زندگی ورزشکاران، دست و پنجه نرم کردن با آسیب­­دیدگی­های بدنی است (همتی، زمانی و رستمی، 1402). آسیب­های ورزشی دارای انواع مختلف هستند و در یک طیف وسیع قرار می­گیرند که هرچه شدت آن­ها بیشتر باشد، زندگی ورزشکاران حرفه­ای را بیشتر تحت تاثیر قرار می­هند. هرساله تقریباً نیمی از تمام ورزشکاران حرفه­ای و نیمه­حرفه‌ای دچار آسیب‌های ورزشی می‌شوند و یک‌چهارم از این آسیب‌های ورزشی به حدی شدید هستند که نیاز به حداقل 1 هفته دوری از ورزش دارد (هاردی و جیدینی¹، 2019).

ورزشکاران اغلب در فعالیت­های تمرینی شدید شرکت می­کنند که خطر آسیب را به شدت افزایش می­دهد. دلایل زیادی برای آسیب دیدگی ورزشکاران وجود دارد، اما می­توان آنها را به طور کلی به پنج دسته تقسیم کرد که شامل سطح و شدت تمرین ناکافی، تمرینات نامنظم، عدم آمادگی کامل قبل از تمرین، آسیب غیرعمدی سایر ورزشکاران و سازماندهی نادرست مسابقه است (ترونگ و همکاران²، 2020). تقریباً اکثر قریب به اتفاق ورزشکاران حرفه­­ای حداقل یک مرتبه در دوران ورزشی خود آسیب­دیدگی منجر به دوری میان مدت تا بلند مدت از ورزش را تجربه می­کنند و درصد بالایی (41%) از این ورزشکاران گزارش داده­اند در پایان دوره حرفه­ای دچار آسيب­ديدگي متوسط بوده­اند (آردرن و همکاران³، 2012). شاید یکی از دلایل اصلی کنارگيري از ورزش قهرمانی ورزشكاران نخبه و حرفه­اي آسيب­هاي شدید و مزمن ورزشي است که ورزشکار را از ادامه راه باز داشته است (فورسدیک و همکاران⁴، 2016). از آن­جایی که آسیب­های ورزشکاران بیشتر از نوع آسیب­های حاد است تا مزمن، درمان نادرست یا نابهنگام این آسیب­ها ممکن است از یک سو بهترین فرصت را برای درمان آسیب ها از دست بدهد و از سوی دیگر منجر به تبدیل آسیب­های حاد به آسیب­های مزمن شود. بنابراین، آسیب های ورزشکاران باید توسط خود ورزشکاران و کادر تیم­ها جدی گرفته شود (کینگ و همکاران⁵، 2019).

توانبخشی در پزشکی ورزشی به طور معمول بر بازیابی عملکرد به قبل از آسیب، بازگشت ایمن به ورزش و کاهش خطر آسیب مجدد آسیب دیدگی تمرکز دارد و سعی دارد ورزشکاران آسیب­دیده را به سطح آمادگی و عملکرد قبل از آسیب با بیشترین سرعت ممکن برساند (ون روزن و همکاران⁶، 2018). توانبخشی باکیفیت بالا با مولفه­های نقش متخصص مراقبت سلامت، داشتن طرح توانبخشی خوب و درک فرد به عنوان یک ورزشکار مشخص شده است (پاراسکیوپولوس و همکاران⁷، 2018). تحقیقات قبلی چندین عامل موثر بر توانبخشی ورزشی را شناسایی کرده­اند از جمله پایبندی توانبخشی در ورزشکاران آسیب دیده، انگیزه، اعتماد به نفس/ خودکارآمدی، حمایت اجتماعی، منبع کنترل، ارزیابی شناختی، مقابله و مهارت­های روانی (گادی و همکاران⁸، 2022). پایبندی به برنامه توانبخشی ورزشی برای بهبود موفقیت­آمیز و بازگشت به ورزش برای ورزشکاران آسیب­دیده ضروری است (بروئر و کورنیلیوس⁹، 2010). نشان داده شده که پایبندی به توانبخشی ورزش عامل مهمی است که می­تواند بر درمان موفقیت­آمیز ورزشکاران آسیب­دیده تاثیر بگذارد (ون روزن و همکاران، 2018). توانبخشی در ورزشکاران مستلزم رعایت یک برنامه توانبخشی ورزشی است که توسط درمانگران آنها تجویز می­شود (بروئر و کورنیلیوس، 2010).

به‌طور سنتی، آسیب ورزشی فقط به‌عنوان یک آسیب فیزیکی در نظر گرفته می‌شد که با عوامل خطر بیومکانیکی و فیزیولوژیکی ارتباط داشت. اما تحقیقات صورت‌گرفته طی 4 دهه گذشته، عوامل روان‌شناختی و اجتماعی متعددی را گزارش کرده‌اند که می‌تواند پیامدهای آسیب‌های ورزشی (مانند وقوع آسیب و زمان ازدست‌رفته ناشی از آسیب) را پیش‌بینی کنند (جپرسن¹⁰، 2008). درمان و بازتوانی آسیب­دیدگی­­ها علاوه بر بعد جسمانی دارای ابعاد دیگری از قبیل ابعاد روان­شناختی، مدیریتی، محیطی و ... نیز می­باشد که امروزه بر خلاف گذشته خیلی مورد توجه قرار می­گیرد (یان و همکاران¹¹، 2021).  قابل درک است که دوره مصدومیت استرس­زا تلقی شود و شروع آسیب با احساسات منفی از جمله افکار منفی، افسردگی، ناامیدی، اضطراب، خشم، ناراحتی و تنزل هویت شخصی همراه باشد (هوانگ و یانگ¹²، 2021). در این میان، به نظر می­رسد حمایت اجتماعی خانواده و دوستان، پیگیری­های مدیریت، حمایت رسانه­ها و هم­تیمی­ها یک استراتژی مشترک برای کنترل احساسات منفی ورزشکار آسیب­دیده است (پودلاگ، هیل و شولت¹³، 2021). فقدان ارتباطات بین متخصص توانبخشی و مربی، نبود مسیر روشن برای دستیابی به توانبخشی، عدم ارتباطات بین مربی و متخصص توانبخشی و فقدان جلسات سازمان­یافته از جمله موانع توانبخشی ورزشکاران حرفه­ای است که برای آنها پیامدهای روانی و پیامدهای مربوط به شرکت در ورزش به همره دارد (پاراسکیوپولوس و همکاران، 2018). این پیامدها برای ورزشکاران جوان آسیب­دیده­ای که به تازگی وارد ورزش حرفه­ای شده­اند شامل احساس طرد شدن، ترس از حرکت و چالش­های هنگام بازگشت به ورزش است (ون زورن و همکاران، 2018) که می­تواند باعث ایجاد استرس و قرارگرفتن در موقعیت نامطلوب شده و منجر به اختلالات روانی اجتماعی مانند خلق افسرده یا افسردگی شود (ترونگ و همکاران¹⁴، 2020). در این شرایط مربیان نقش کلیدی ایفا می­کنند و نیاز به همکاری نزدیک و ارتباط باز بین مربی، ورزشکار و متخصصان حوزه توانبخشی ورزشی مشهود است (دیلون، دیلون و دیلون¹⁵، 2017). اگر ورزشکاران آسیب­دیده متوجه شوند که گروه­های مختلفی برای سلامتی و بهبود آنها تلاش می­کنند و از طرفی تحت فشار برای بهبودی زود هنگام نیستند فشار روانی کمتری را احساس می­کنند (اکنروز، فریدن و ون روزن¹⁶، 2017). در این میان نباید از نقـش خـانواده و دوستان غفلت کرد. ترغيـب و همراهی خـانواده و دوستان (بشارت­فر و همکاران، 2023) در کنار مربیان و هم­تیمی­ها می­تواند نقش قابل ملاحظه­ای در پیگیری فعالیت­های ورزشی و توانبخشی داشته باشند؛ چرا که یکی از نقش­های مربیان نقش متخصص تندرستی و فنی است (زمانی، 2023).

در ورزش‌ حرفه‌ای، جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌های پایش ورزشکاران با هدف ارزیابی خستگی و واکنش‌های سازگاری بعدی، بررسی پتانسیل عملکرد و همچنین به حداقل رساندن خطر آسیب و/یا بیماری خیلی شیوع یافته است. سیستم­های نظارت بر ورزشکاران باید با تجزیه و تحلیل و تفسیر مناسب داده­ها، به منظور امکان گزارش سریع بازخورد ساده و علمی معتبر باشد. این بررسی طیف وسیعی از روش‌هایی را مورد بحث قرار می‌دهد که اغلب برای تجزیه و تحلیل داده‌های نظارت ورزشکاران برای تسهیل و اطلاع‌رسانی فرآیندهای تصمیم‌گیری استفاده می‌شوند. طیف گسترده‌ای از روش‌ها و ابزارهای تحلیلی وجود دارد که متخصصان ممکن است در سیستم‌های پایش ورزشکاران از آنها استفاده کنند، و همچنین عوامل متعددی که باید هنگام جمع‌آوری این داده‌ها، روش‌های تعیین تغییرات معنی‌دار و رویکردهای مختلف تجسم داده‌ها در نظر گرفته شوند، وجود دارد (تورنتون و همکاران¹⁷، 2019). سیستم­های نظارت بر ورزشکاران، مخصوصاً در برنامه­های ورزشی عملکرد سطح بالا در حال عادی­شدن هستند. این امر با رشد سریع تحقیقات در این حوزه و همچنین وبلاگ­ها و سایر پلتفرم­های رسانه­های اجتماعی در این زمینه همراه است. برنامه­های ورزشی نخبگان که نوعی از نظارت را نداشته باشند نادر هستند و اکثر آنها منابع قابل توجهی را در سیستم­های نظارتی سرمایه­گذاری می­کنند. همچنین، تعداد زیادی از فناوری­ها و شرکت­های جدید در حوزه نظارت بر ورزشکاران تمرکز دارند. به عنوان نتیجه­ای از این پیشرفت­ها، مربیان، متخصصان ورزش و مدیران ورزش باید با اصول نظارت بر ورزشکار آشنا شوند که با درک خوب از دلایل انجام آن شروع می­شود (هوانگ و یانگ، 2021). اما بحث نظارت به همین جا ختم نمی­شود و مطالعات جدید بر روی ورزشکارانی که به دلیل آسیب­دیدگی از میادین ورزشی دور شده­اند تمرکز بالایی دارند چرا که برای تولید قهرمانان ورزشی هزینه پولی و زمانی زیادی صرف شده و جایگزین­کردن بازیکنان دیگر به جای آنها بسیار دشوار است. یک رویکرد جامع که عوامل فیزیکی، روانی، اجتماعی و زمینه‌ای را برای بازتوانی ورزشکاران حرفه­ای آسیب­دیده در نظر بگیرد توصیه شده اما مطالعات خیلی کمی در مورد عوامل مختلف و متعدد روانشناختی، اجتماعی و زمینه‌ای مؤثر بر بهبودی پس از آسیب وجود دارد (آردن و همکاران¹⁸، 2016). به همین دلیل مطالعه حاضر قصد دارد مدلی برای نظارت و پایش ورزشکاران حرفه­ای آسیب­دیده ارائه کند.

 

روش‎شناسی پژوهش 

روش تحقیق از نوع روش تحقیق آمیخته و از نوع طرح تحقیق اکتشافی بود. طرح تحقیق اکتشافی در دو مرحله انجام می­شود که درآن نتایج حاصل از روش کیفی به ایجاد یا شکل دهی روش کمی کمک می­کند. داده­های کیفی کمک می­کنند پدیده مورد مطالعه کشف و شناسایی شود و سپس با استفاده ار روش کمی، رابطه بین اجزاء آن پدیده مشخص شود. پژوهش حاضر با رویکرد پدیدارشناسی انجام شد. تحقیق پدیدارشناسی پاسخ این سؤال را جستجو می­کند که ساختار و ماهیت تجربه یک پدیده توسط مردم چیست؟ تحقیق پدیدارشناسی به صورت ویژه مطالعه تجربه زیسته یا زیست جهان مردم است.

در بخش کیفی از روش کتابخانه­ای و مصاحبه نیمه­ساختاریافته عمیق برای جمع­آوری داده­ها استفاده شد. جامعه آماری پژوهش در بخش کیفی شامل کلیه متخصصان و اعضا هیات علمی دانشگاه در حوزه بازتوانی ورزشکاران حرفه­ای آسیب­دیده بودند و شرکت­کنندگان بهروش نمونه­گیری هدفمند و گلوله برفی انتخاب شدند (جدول 1). در مصاحبه هجدهم اشباع نظری به دست آمد.

جدول 1. مشخصات شرکت­کنندگان در بخش کیفی تحقیق

تحصیلات	سوابق	تعداد
دکترای آسیب­شناسی ورزشی	هیات علمی دانشگاه	6
دکترای آسیب­شناسی ورزشی	درمانگر	3
دکترای فیزیوتراپی	تراپیست	2
کارشناسی ارشد فیزیوتراپی	تراپیست	2
دکترای فیزیولوژی ورزشی	هیئت علمی دانشگاه	2
کارشناسی ارشد آسیب­شناسی ورزشی	درمانگر	1
دکترای مدیریت ورزش	مدیر ورزش حرفه­ای	2

برای تجزیه و تحلیل مصاحبه­ها از روش کدگذاری و مقوله­بندی داده­ها مبتنی بر نظریه زمینه­ای به روش رویکرد برآینده و یا گلیزری استفاده شد. سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی منجر به ارائه مدل شد که شامل سه بعد ساختاری، فردی و محیطی بود (شکل 1). به منظور سنجش پایایی مدل طراحی شده از شاخص کاپا (kappa) استفاده شد. مقدار شاخص کاپا برابر با 662/0 به دست آمد و قابل تایید است.  

 

شکل 1. مدل پایش بازتوانی ورزشکاران حرفه­ای آسیب­دیده

جامعه بخش کمی شامل متخصصان حوزه توانبخشی ورزشی، مربیان، مدیران و ورزشکاران حرفه­ای در رشته­های مختلف بودند. نمونه بخش کمی 242 نفر شامل 52 نفر زن (%21) و 190 نفر مرد (%79) بود. پرسشنامه بخش کمی با استفاده از مولفه­های مشخص­شده در بخش کیفی آماده شد. روایی محتوایی و صوری آن توسط 5 عضو هیات علمی علوم ورزشی با انجام اصلاحات تایید شد. برای تعيين پايايي از معيار ضريب آلفاي کرونباخ استفاده شد؛ ميزان قابل قبول براي آلفاي کرونباخ بيشتر از 7/0 است. همچنین برای بررسي ضريب اطمينان ساختاري از معيار پايايي ترکيبي استفاده شد که ميزان قابل قبول براي اين ضريب بيشتر از 7/0 و مقادير کمتر از 6/0 نامطلوب ارزيابي می­شود. با توجه به جدول 2 این دو شاخص برای متغیرهای تحقیق قابل قبول است. مقادیر ارائه شده در جدول نشان­دهنده دقت اندازه گیری بالای ابزار سنجش یا به عبارتی روایی و اعتبار ابزار مربوط به آن است.

جدول 2. شاخص­های ارزیابی روایی و اعتبار مولفه­های مدل

مولفه­ها	آلفای کرونباخ	پایایی ترکیبی	اعتبار همگرا (AVE)
باشگاه	920/0	911/0	652/0
هواداران	841/0	945/0	745/0
مدیریت	801/0	833/0	744/0
هم­تیمی­ها	778/0	801/0	755/0
مربی	729/0	811/0	763/0
روانی	776/0	851/0	590/0
اخلاقی	777/0	802/0	507/0
شخصیتی	852/0	887/0	568/0
تخصصی	738/0	836/0	565/0
رسانه ها	917/0	929/0	507/0
امکانات	866/0	918/0	789/0
بیمه	815/0	880/0	650/0
خانواده	769/0	866/0	684/0

 

 

یافته­های پژوهش 

آزمون کولموگروف-اسمیرنوف نشان داد توزیع به دست آمده به توزیع نرمال نزدیک است چرا که مقادیر آن از 05/0 بزرگ­تر است (جدول 3 ).

جدول3. آزمون کولموگروف – اسمیرنوف برای تعیین نرمال بودن داده­ها

متغیر	معنی­داری	مقدار خطا	نتیجه آزمون
بعد سازمانی	137/0	05/0	داده­ها نرمال است
بعد فردی (رفتاری)	125/0	05/0	داده­ها نرمال است
بعد محیطی	131/0	05/0	داده­ها نرمال است

 

برای بررسی مدل پایش بازتوانی ورزشکاران حرفه­ای آسیب­دیده از روش تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. بدین منظور ابتدا برای تعیین کفایت حجم نمونه از آزمون کایسر، مایر و الکین (KMO) استفاده شد. در این آزمون مقادیر بزرگ تر از 05/0 نشان می­دهد که تعداد داده­ها برای اجرای تحلیل عاملی مناسب است. مقدار به دست آمده در آزمون KMO (778/0) بیانگر آن است که حجم نمونه برای انجام تحلیل عاملی کفایت لازم را دارد. همچنین با توجه به سطح معناداری آزمون بارتلت که کوچکتر از 05/0 است، مشخص می­گردد که تحلیل عاملی برای شناسایی ساختار و مدل عاملی، مناسب است (جدول4).

جدول 4. آزمون بارتلت و شاخص KMO

آزمون و شاخص­های مربوطه	مقدار
K.M.O	778/0
X2	487/25
سطح معناداری	01/0

 

مقادیر برآورد شده (بارعاملی، مقادیر بحرانی و سطح معناداری) جدول 5 نشان­دهنده این است که بارهای عاملی مربوط به معرف­های عوامل سازمانی، رفتاری و محیطی در وضعیت مطلوبی قرار دارند. این مولفه­ها همراه با معرف­های مربوط به آنها برآورد شده است و مقادیر بارعاملی با توجه به رد نشدن روایی مقادیر مناسبی هستند.

جدول 5. مقادیر بارهای عاملی معرف­های ابعاد و مولفه­های آنها

ابعاد/مولفه­ها	بارعاملی	مقدار بحرانی	معنی­داری
سازمانی -> باشگاه	951/4	061/0	000/0
سازمانی -> مدیریت	755/4	051/0	000/0
سازمانی -> مربی	213/9	047/0	000/0
سازمانی -> هم­تیمی­ها	978/5	057/0	000/0
سازمانی -> هواداران	018/7	048/0	000/0
رفتاری -> اخلاقی	908/4	643/0	000/0
رفتاری -> تخصصی	901/4	838/0	000/0
رفتاری -> روانی	033/4	796/0	000/0
رفتاری -> شخصیتی	623/4	855/0	000/0
محیطی -> امکانات	889/5	312/0	000/0
محیطی -> بیمه­ها	909/5	336/0	000/0
محیطی -> خانواده	887/5	335/0	000/0
محیطی -> رسانه­ها	362/10	481/0	000/0

 

در ارزیابی مدل ساختاری، ارزیابی ضرایب مسیر بین متغیرهای نهفته مدل در سطح معناداری حداقل 5درصد می­باشد. این امر از طریق بررسی دو بخش ضرایب t و ضرایب مسیر (β) صورت می­گیرد. اگر مقدار آماره t بیشتر از 96/1 باشد یعنی اثر مثبت و معناداری وجود دارد. با توجه به شکل 2، مقدار آماره t برای هر سه بعد از 96/1 بیشتر است.

 

شکل 2. مقدار بارهای عاملی برای سوالات پرسشنامه به تفکیک متغیرها

برای ارزیابی مدل، ضرایب مسیر بین متغیرهای نهفته مدل بررسی شد. ضریب مسیر نشان­دهنده اثر مستقیم یک سازه بر روی سازه دیگر است. در صورتی که ضرایب مسیر بین متغیرها بیشتر از 6/0 باشد بدین معنی است که تاثیر پیش­بینی کننده متغیر پنهان نسبت به متغیر وابسته قوی می­باشد، اگر این مقدار بین 6/0 تا 3/0 باشد، میزان تاثیر متوسط است. همان­گونه که شکل 3 نشان می­دهد ضریب مسیر برای عامل محیطی 779/0، عامل سازمانی 621/0 و عامل رفتاری 530/0 است.

 

شکل 3. ضرایب ابعاد و مولفه­های مدل

 

شاخص­های ارزیابی کلیت مدل معادله ساختاری در جدول 6 بیانگر این است که مدل مفروض تدوین شده توسط داده­های پژوهش حمایت می­شوند، به عبارت دیگر برازش داده­ها به مدل برقرار و شاخص­های برازش دلالت بر مطلوبیت مدل معادله ساختاری دارند.

 

جدول 6. برآورد مقادیر شاخص­های ارزیابی کلیت مدل معادله ساختاری

شاخص	مقدار
SRMR	069/0
Chi-Square	232/9456
NFI	258/0

 

 

بحث  و نتیجه گیری

هدف از این مطالعه ارائه مدل نظارت بر ورزشکاران حرفه­ای آسیب­دیده و برازش آن بود. یک رویکرد جامع که عوامل فیزیکی، روانی، اجتماعی و زمینه‌ای را در نظر می‌گیرد برای بهینه‌سازی توانبخشی آسیب‌های مرتبط با ورزش توصیه شده است (اورهارت، بست و فلانیگان¹⁹، 2016). نتایج نشان داد به ترتیب ابعاد محیطی، عامل سازمانی و عامل رفتاری بیشترین رابطه را با مدل دارند. بعد محیطی به ترتیب بار عاملی شامل رسانه­ها، بیمه، امکانات و خانواده بود. همسو با یافته­های این مطالعه، مشخص شده که شبکه‌های اجتماعی و تبادلات اجتماعی (مثلاً روابط، حمایت) بر تجربه آسیب‌دیدگی فرد تاثیر می‌گذارد (آردن و همکاران، 2016) و رسانه­ها با پوشش حمایتی می­توانند بر بهبود ورزشکاران حرفه­ای آسیب­دیده تاثیر مثبت داشته باشند.

بیمه­ها از جمله عوامل محیطی موثر هستند. مشخص شده بر اساس شاخص­های جهانی، صنعت بیمه در ایران وضعیت مطلوبی ندارد و بررسی انواع بیمه در ورزش ایران و کشورهای منتخب نشان داد در ایران بیمه­های اجتماعی برای ورزشکاران حرفه­ای، قهرمانان ورزشی، مربیان و داوران ورزشی وجود نداشته و روال مشخصی برای ارائه آن وجود ندارد (فراهانی، پورنقی و مهدوی، 1397). الگوی ارتقای سیستم بیمه ورزشی باید شامل جریانی نظام­مند از عوامل ساختاری، منابع، فرایندی، عملکردی و پیامدی و آشنایی همه نهادهای ورزشی، باشگاه­ها، مدیران، مربیان، ورزشکاران، تماشاگران و دیگر اشخاص، و قابلیت انعطاف­پذیری بالای بیمه ورزشکاران باشد (گیلانی و همکاران، 1401). وضعیت پیگیری مصدومان در ورزش، رقابت سالم بیمه­ای، سلامت و قانونمندی نظام بیمه­ای کشور، رفتارهای متناسب و متعارف ورزشکاران در خصوص بیمه، استقبال ارکان ورزش از بیمه، وجود طرح­های جامع در خصوص بیمه در ورزش، وجود استراتژی­های مشخص و جامع در حوزه بیمه ورزشی، عدم پوشش مناسب بیمه در تمامی حوزه­های ورزشی، حمایت از ظرفیت­ها و استعدادهای ورزشی در ورزش کشور و ایجاد بانک­های اطلاعاتی در خصوص بیمه در ورزش از جمله عوامل موثر بر بیمه ورزشکاران آسیب­دیده هستند (آریایار و همکاران، 1401).

در حوزه امکانات، داشتن متخصصان زبده در حوزه توانبخشی ورزشی یک قوت قلب به ورزشکار آسیب­دیده می­دهد تا بتواند با فشار ناشی از این دوران کنار بیاید و امید داشته باشد می­تواند به زمین بازی برگردد. این امر پایبندی به توانبخشی را توسعه داده و فرد با جدیت بیشتری روند توانبخشی را طی می­کند (پاراسکیوپولوس و همکاران، 2018؛ گادی و همکاران، 2022). یک محیط حمایتی و یک رابطه درمانی قوی نیز نقش کلیدی در حفظ انگیزه دارد. انطباق و پایبندی به برنامه­های توانبخشی برای بهبود موفقیت­آمیز حیاتی است، اما چالش­های مهمی را ایجاد می­کند. ورزشکاران ممکن است مشتاق باشند که زودتر به ورزش خود بازگردند، یا ممکن است اهمیت پیروی از پروتکل­های توانبخشی تجویز شده را به طور کامل درک نکنند که لازم است با این چالش به درستی برخورد شود (ون روزن و همکاران، 2018).

حمایت خانواده می­تواند کمک شایانی به تسریع بهبودی داشته باشد. اکثر زمان­های دوره بهبود ورزشکار در کنار خانواده سپری می­شود و خانواده می­تواند با مراقبت صحیح و جملات انگیزشی سختی این دوره را کاهش و انگیزه برای بهبود را افزایش دهد (علیزاد، کریم­زاده و محمدی، 1401). شبکه‌های اجتماعی مثل خانواده و تبادلات اجتماعی (مثلاً روابط، حمایت) بر تجربه آسیب‌دیدگی فرد تأثیر می‌گذارد و تحت تأثیر قرار می‌گیرد (اورهات، بست و فلانیگان، 2015). در این میان، به نظر می­رسد حمایت اجتماعی خانواده و دوستان، پیگیری­های مدیریت، حمایت رسانه­ها و هم­تیمی­ها یک استراتژی مشترک برای کنترل احساسات منفی ورزشکار آسیب­دیده است. امروزه در بازتوانی ورزشکاران حرفه­ای بر تلفیق فناوری‌های پیشرفته پزشکی و سایر متغیرهای دخیل، و یک رویکرد چندرشته‌ای شامل همکاری فیزیوتراپیست‌ها، پزشکان ورزشی، جراحان، روان‌شناسان و افراد مهم دیگر مثل خانواده و دوستان تاکید می‌شود (پاتیل، نیکام و شایند²⁰، 2025).

بعد سازمانی به ترتیب بار عاملی شامل عوامل مربی، هم­تیمی­ها، هواداران، باشگاه و مدیریت بود. هر ورزشکار آسیب­دیده­ای خواسته­ها و نیازهای خود را دارد و هدف خاصی را دنبال می­کند که گروه بازتوانی باید آنها را برآورده سازند. بی شک نقش مربیان ورزشی در بازتوانی ورزشکاران حرفه­ای آسیب­دیده بر هیچ کس پوشیده نیست. این­که یک مربی از چه میزان دانش و تجربه برخوردار بوده و ورزشکاران خود را دوری از مسائل حاشیه­ای تشویق می­نماید، می­تواند اثرگذاری بسیار زیادی داشته باشد که در سایر مطالعات هم بر این موارد تاکید شده است (اکنروز، فریدن و ون روزن، 2023؛ زمانی 1402). آگاهی مربیان از مسائل حوزه پزشکی ورزشی و توانبخشی ورزشی به آنها در تصمیم­گیری در مورد بازیکن آسیب­دیده کمک می­کند. همچنین مربیان می­توانند سبب افزایش دانش، اعتماد به نفس و توانایی آنها برای مدیریت صدمات شوند (کیانی، افضلی و شعبانی، 1400).

وضعیت فیزیکی و ساختاری باشگاه­ها از جمله مهم­ترین عوامل موثر بر توسعه محیط پیشگیری از آسیب در ورزش­های قهرمانی و حرفه­ای می باشد. کیفیت ضعیف و نامناسب­بودن ورزشگاه­ها و ابزارهای تمرینی یکی از علل ایجاد آسیب ورزشکاران ذکر شده که همسو با یافته­های این مطالعه است. ضعف در امکانات سخت­افزاری اماکن ورزشی از جمله عوامل مهم در بروز آسیب­ها هستند که می­توانند خطر آسیب­های کوچک و بزرگ را تشدید کنند؛ چراکه همیشه در بحث ورزش و رشته های ورزشی مختلف، تاسیسات، تجهیزات و اماکن و میزان امنیت و ایمنی آنها در صدر توجه می­باشد. اماکن ورزشی بستر اجرای فعالیت­های ورزشی است و کیفیت آنها بر آموزش و اجرای تمرینات و برگزاری رقابت­های ورزشی ایمن تاثیرمستقیم دارد. اگرچه عوامل و متغیرهای متعددی در بروز حوادث و آسیب­های ورزشی نقش دارند، به­نظر می­رسد ایمنی مناسب اماکن و تجهیزات ورزشی دارای نقشی مهم در کاهش این وقایع باشد (کیوانلو و همکاران، 1400). عواملی همچون تعهد اجرایی مدیران، ارتقاء زیرساخت­ها و توسعه فضاهای ورزشی استاندارد، طراحی نظام استعدادیابی، بسترسازی حرفه­ای، عوامل اقتصادی، تکنولوژیکی، فرهنگی و سیاسی و ... از جمله عوامل موثر بر ورزش حرفه­ای و قهرمانی هستند (رضایی، قراخانلو و سلیمانی­مقدم، 1398). 

حمایت و فشار اجتماعی همسالان و همی­تیمی­ها ممکن است در دوران آسیب­دیدگی آشکارتر باشد. این احتمال وجود دارد که ادراکات فرهنگی، مذهب و چندین عامل اجتماعی و زمینه‌ای دیگر نیز بر بهبودی تاثیر بگذارد و اعمال و رفتارهای خاص را در جوامع مختلف هدایت کند. درک بهتر زمینه یک فرد برای توسعه یک رویکرد جامع برای بهینه سازی بهبود ضروری است (کینی و همکاران²¹، 2018). اگر هدف مراقبت بیمار محور باشد، اهمیت تطبیق بهبودی برای فرد ضروری است. درک اهداف شخصی، ارزش‌ها و تعاریف موفقیت مهم هستند زیرا بر انتظارات بهبودی تأثیر می‌گذارند. واضح است که ویژگی‌های فردی مانند جنسیت، سن و سطح مشارکت ورزشی بر ارائه عوامل روانشناختی، اجتماعی و زمینه‌ای در مراحل بهبودی تأثیر می‌گذارد و می‌تواند نتایج بهبودی را شکل دهد، مانند شرکت در ورزش پس از آسیب. این امر ممکن است منعکس کننده عوامل روانشناختی، اجتماعی و زمینه­ای خاص باشد (پودلاگ، هیل و شولت، 2014).

بعد رفتاری (فردی) به ترتیب بار عاملی شامل عوامل اخلاقی، تخصص، شخصیتی و روانی بود. همسو با این مطالعه در سایر مطالعات هم بعد فردی به عنوان یک بعد فراگیر مشخص شده است. عواملي مثل پرخاشگري، روان­پريشي­ها با افزايش بروز آسيب همراه هستند (بشارت­فر و همکاران، 1402؛ کیوانلو و همکاران، 1400). در منظر دیدگاه محیط داخلی، استراتژی­های توانبخشی تخصصی متمرکز بر خود ورزشکاران مورد بحث قرار می گیرد (جوزف و همکاران²²، 2021). به عنوان مثال، گلدهیل و ایوارسون پیشنهاد کردند که آسیب­های ورزشکاران می­تواند باعث شود ورزشکاران استرس روانی اجتماعی، اضطراب و ناراحتی­های عاطفی را تجربه کنند (گلدهیل و یاورسون²³، 2021). علاوه بر این، توانایی آنها برای تصمیم­گیری منطقی در مورد فعالیت­های توانبخشی نیز ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد. بنابراین عوامل روانی- اجتماعی تاثیر مهمی بر توانبخشی ورزشکاران دارند (کینگ و همکاران، 2019). از این رو، پیشنهاد شده تصویرسازی می­تواند تاثیر مثبتی بر توانبخشی آسیب­های ورزشی داشته باشد و به طور خاص، تخیل می­تواند به بهبود تجربه آسیب بیمار در طول فرآیند توانبخشی کمک کند. یادگیری توانبخشی به یادگیری مهارت های مربوط به توانبخشی، دانش مربوط به پیشگیری از آسیب و تئوری­های مربوط به بهبود سطح حرفه­ای ورزش پس از آسیب ورزشکار اشاره دارد (جپرسن، 2008). در طول فرآیند توانبخشی، حفظ یادگیری مداوم برای ورزشکاران بسیار مهم است. ورزشکاران باید از توانبخشی غیرفعال به توانبخشی فعال از آسیب تغییر کنند. به این ترتیب ورزشکاران ملزم به انجام مطالعات توانبخشی لازم هستند (یان و همکاران، 2021). یادگیری مهارت­های مرتبط با توانبخشی می تواند به ورزشکاران کمک کند تا به سرعت با زندگی توانبخشی خود سازگار شوند. یادگیری دانش مربوط به پیشگیری از آسیب می تواند به ورزشکاران کمک کند تا از آسیب مجدد در دوره بعدی جلوگیری کنند و احتمال آسیب بعدی ورزشکاران را کاهش دهند. با یادگیری تئوری­های مرتبط با ارتقای سطح حرفه­ای ورزش به بازیکنان کمک می کند تا از قبل وارد محیط تمرین شده و برای بازگشت پس از بهبودی آماده شوند (هوانگ و یانگ، 2021).

سازگاری روانی عامل موثری بر توانبخشی ورزشکاران آسیب دیده ذکر شده زیرا در ورزش، عوامل روانی به اندازه توانایی و استعداد جسمانی ورزشکاران اهمیت دارند. به خصوص پس از آسیب­دیدگی ورزشکاران، ورزشکاران باید فشار را از طریق سازگاری روانی رها کنند تا نگرش خوش بینانه و مثبت خود را حفظ کنند (پودلاگ، هیل و شولت، 2014). فورسدایک و همکاران دریافتند که احساسات ورزشکاران با اثرات توانبخشی رابطه مثبتی دارد و آسیب­ها، ترس، اضطراب و اعتماد به نفس ورزشکاران با نتایج توانبخشی مرتبط است (کینگ و همکاران، 2019). همچنین تحقیقات گلدهیل و ایوارسون (2021) نشان می­دهد که آسیب­های ورزشکاران اغلب باعث استرس روانی، اضطراب و ناراحتی عاطفی ورزشکاران می­شود. اگر این مشکلات روانی به خوبی مدیریت نشود، ممکن است روند بهبودی آنها را تحت تاثیر قرار دهد. مشاهده شده که سازگاری روانی تاثیر بیشتری بر توانبخشی آسیب دیدگی ورزشکاران دارد.

توانبخشی آسیب­دیدگی ورزشکاران همیشه یک موضوع داغ در محافل دانشگاهی بوده است. محققان سعی می‌کنند راه‌حل‌هایی ارائه دهند که به ورزشکاران از منظرهای مختلف کمک کند تا از آسیب‌ها بهبود یابند. به نظر می­رسد عوامل مختلفی بر بازتوانی ورزشکاران آسیب­دیده موثر باشند. بنابراین می­توان گفت عوامل مختلف و متنوعی بر بازتوانی ورزشکاران حرفه­ای آسیب­دیده تاثیر دارند که مهم­ترین آنها در این پژوهش مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و مدیران، مربیان و تصمیم­گیرندگان این حوزه می­توانند با توجه به این مولفه­ها و شاخص­های تشکیل دهنده آنها، برنامه­ریزی­ها و اقدامات مناسبی در این خصوص داشته باشند. با در نظر گرفتن نقش مهمی و تاثیرگذار مربیان در توسعه محیط پیشگیری از آسیب پیشنهاد می­گردد که دوره­های آموزشی مناسبی در این خصوص برای مربیان این رشته برگزار شود. نبود مطالعه مشابه قبلی و عدم همکاری برخی متخصصان برای مصاحبه از جمله محدودیت­های این مطالعه بود.

 

تشکر و قدردانی

نویسندگان مقاله از همکاری تمامی افراد شرکت‌کننده در این پژوهش تشکر و قدردانی  می‌نمایند. همچنین از داوران محترم، جهت ارائه نظرهای ساختاری و علمی سپاسگزاری می‌گردد..

 

 

منابع

Ardern, C. L., Taylor, N. F., Feller, J. A., et al. (2012). Return-to- Sport outcomes at 2 to 7 years after anterior cruciate ligament reconstruction surgery. American Journal of Sport Medicine, 40, 41–8. DOI: 10.1177/0363546511422999

Ardern, C. L., Glasgow, P., Schneiders, A., et al. (2016). Consensus statement on return to sport from the first world Congress in sports physical therapy, Bern. British Journal of Sport Medicine, 50, 853–64. DOI: 10.1136/bjsports-2016-096278

Alizadeh, T., Karimzadeh, S., Arab Mohammadi, H. (2022). Explaining the psychosocial facilitators factors in the rehabilitation of injured athletes: A qualitative study. Rouyesh e Ravanshenasi Journal, 10(11), 279-291. (Persian). Doi: 20.1001.1.2383353.1400.10.11.25.5

Ariyayar, R., Seyed Hamid, S. H., Ashraf Ganjooei, F., Zarei, A. (2022). The analysis of effective factors on the development of insurance in local sports of Iran: based on data foundation theory. Contemporary Studies in Sport Management, 12(23), 49-63. (Persian). Doi: 10.22084/SMMS.2021.22469.2673

Beshraratfar, A., Fahim Devin, H., Peymanizad, H., Ahmad,i M. (2023). Identifying Factors Affecting the Development of Health and Sports Activities of Disabled People in the Country. Razi Journal of Medicine Sciences, 30 (7), 1-11. (Persian). Doi: 10.47176/rjms.30.164

Brewer, B. W., Cornelius, A. E. (2010). Self-protective changes in athletic identity following anterior Cruciate ligament reconstruction. Psychology of Sport Exercise, 11:1–5. doi: 10.1016/j.psychsport.2009.09.005

Dhillon, H., Dhilllon, S., Dhillon, M. S. (2017). Current concepts in sports injury rehabilitation. Indiana Journal orthopethy, 51(5), 529–536. doi: 10.4103/0019-5413.217722.

Ekenros, L., Fridén, C., von Rosen, P. (2023). Experiences of rehabilitation in young elite athletes: an interview study. BMJ Open Sport Exercise Medicine, 9, e001716. DOI: 10.1136/bmjsem-2023-001716

Everhart, J.S., Best, T.M., Flanigan, D, C. (2015). Psychological predictors of anterior cruciate ligament reconstruction outcomes: a systematic review. Knee Surgery, Sports Traumatology, Arthroscopy, 23, 752–62. DOI: 10.1007/s00167-013-2699-1

Farahani, A., Pournaghi, A., Mahdavi Kelishomi, G. (2018). Comparative Study on Exposure Methods of Sports Insurance between Iran and Selected Countries. Applied Research in Sport Management, (4), 47-60. (Persian). Doi: 20.1001.1.23455551.1397.6.4.5.7

Forsdyke, D., Smith, A., Jones, M., Gledhill, A. (2016). Psychosocial factors associated with outcomes of sports injury rehabilitation in competitive athletes: a mixed studies systematic review. British Journal of Sport Medicine, 2016, 50(9), 537–544. DOI: 10.1136/bjsports-2015-094850

Gaddi, D., Mosca, A., Piatti, M., et al. (2022). Acute ankle sprain management. An umbrella review of systematic reviews. Front Medicine (Lausanne), 9:868474. DOI: 10.3389/fmed.2022.868474

Galini, H., Shojaei, V., Hami, M., Soleymani Tapesari, B. (2022). Developing a Conceptual Model for Improving the Sports Insurance System in Iran. Sport Management Journal, 13(4), 1321-1335. (Persian). Doi:10.22059/jsm.2020.302619.2479

Hardy, Z., Jideani, V. A. (2018). Effect of spray drying compartment and maltodextrin concentration on the functional, physical, thermal, and nutritional characteristics of Bambara groundnut milk powder. Journal of Food Process Preservation, 42(5), e13491. DOI: 10.1111/jfpp.13491

Gledhill, A., Ivarsson, A. (2021). Believe in your ability to create change: psychosocial factors influencing sports injury rehabilitation adherence. Psychology Sport International Journal, 2, 93–106. doi:10.4324/9780429019227-6

Hemati, N., Zamani Nukaabadi, A., Rostami, S. (2024). Strategies to Prevent Shin Splint Injury in Volleyball Players. Iranian Journal of Cultural and Health Promotion, 8(1), 84-91. (Persian). https://ijhp.ir/browse.php?a_id=887&sid=1&slc_lang=en

Huang, Z., Wang, X. (2021). Influencing Factors of Athletes’ Injury Rehabilitation from the Perspective of Internal Environment. Wireless Communication Mobile Computation, https://doi.org/10.1155/2021/2368847

Paraskevopoulo, S. E., Gioftsos, G., Georgoudis, G., Papandreou, M. (2023). Perceived Barriers and Facilitators of Sports Rehabilitation Adherence in Injured Volleyball Athletes: A Qualitative Study from Greece. Journal of Clinical Sport Psychology, 17, 86–105. DOI: 10.1123/jcsp.2021-0040

Jespersen, E. (2008). Peers as resources for learning: a situated learning approach to adapted physical activity in rehabilitation. Adaptation of Physical Activity Quarterly, 25(3), 208–227. DOI: 10.1123/apaq.25.3.208

Keavanloo, F., Sharifian, E., Ghahraman Tabrizi, K., Seyedahmadi, M. (2021). Presenting and Fitting a Sports Injury Prevention Model in Physical Education Students. Journal of Sabzevar University Medicine Sciences, 28(3), 413-424. (Persian). https://jsums.medsab.ac.ir/article_1417.html?lang=en

Kiani, M. S., Afzali, R., Shabani Moghadam, K. (2021). Investigating the Structural Factors Affecting Legal Knowledge of Coaches toward Athletes. Sociology of lifestyle management, 7(17), 217-234. (Persian). Doi: 20.1001.1.24237558.1400.7.1.17.3

King, J., Roberts, C., Hard, S., Ardern, C. L. (2019). Want to improve return to sport outcomes following injury? Empower, engage, provide feedback and be transparent: 4 habits!, British Journal of Sport Medicine, 53(9), 526-527. DOI: 10.1136/bjsports-2018-099109

Kinney, M., Seider, J., Beaty, A. F., et al. (2018). The impact of therapeutic alliance in physical therapy for chronic musculoskeletal pain: a systematic review of the literature. Physiology of Theory Practice, 6:1–13. DOI: 10.1080/09593985.2018.1516015

Joseph, A., Gupta, S., Wang, Y. C., Schoefer, K. (2021). Corporate rebranding: an internal perspective. Journal of Business Research, 130, 709–723. DOI: 10.1016/j.jbusres.2020.04.020

Patil, S., Nikam, P., Shinde, S. (2024). The Role of Physiotherapy in Sports Injury Management. African Journal of Biological Sciences, 6(Si3), 1582-1606. Doi: 10.48047/AFJBS.6.Si3.2024.1582-1604

Podlog, J., Heil, H., Schulte, H. (2014). Psychosocial factors in sports injury rehabilitation and return to play. Physical Medicine Rehabilitation Clinical, 25(4), 915–930. DOI: 10.1016/j.pmr.2014.06.011

Rezaei, S., Gharakhan Lou, R., Soleimani Moghadam, R. (2019). Designing Development Model of Iranian Athletics and Professional Sport: A Grounded Theory Approach. Strategic Studies of Youth and Sport, 18(45), 149-168. (Persian). https://faslname.msy.gov.ir/article_331.html?lang=en

Thornton, H. R, Delaney, J. A., Duthie, G. M., Dascombe, B. J. (2019). Developing Athlete Monitoring Systems in Team Sports: Data Analysis and Visualization. International Journal of Sport Physiology Performance, 14(6), 698-705. DOI: 10.1123/ijspp.2018-0169

Truong, L. K., Mosewich, A. D., Holt, C. J., Lee, C. Y., Miciak, M., Whittaker, J. L. (2020). Psychological, social and contextual factors across recovery stages following a sport-related knee injury: a scoping review. Sport Medicine, 54, 1149–1156. doi: 10.1136/bjsports-2019-101206

Von Rosen, P., Kottorp, A, Fridén, C., et al. (2018). Young, talented and injured: injury perceptions, experiences and consequences in adolescent elite athletes. European Journal of Sport Sciences, 18, 731–740. DOI: 10.1080/17461391.2018.1440009

Yan, C., Pang, G., Bai, X., et al. (2021). Beyond triplet loss: person re-identification with fine-grained difference-aware pairwise loss. IEEE Trans Multi, 8(4): 22-34. https://doi.org/10.48550/arXiv.2009.10295

Zamani Nokaabadi A. R. (2023). Examining the Roles of Sports Coaches in Iran. Applied Research of Sport Sciences and Health,2(3), 37-53. (Persian). https://sanad.iau.ir/Journal/jsports/Article/869709/FullText

 

---

[1]  - Hardy & Jideani

[2]  - Truong et al.

[3]  - Ardern et al.

[4]  - Forsdyke et al.

[5]  - King et al.

[6]  - Von Rosen et al.

[7]  - Paraskevopoulos et al.

[8]  - Gaddi et al.

[9]  - Brewer & Cornelius

[10]  - Jespersen 

[11]  - Yan, et al.

[12]  - Huang & Wang

[13]  - Podlog, Heil & Schulte

[14]  - Truong

[15]  - Dhillon, Dhilllon & Dhillon

[16]  - Ekenros, Fridén & von Rosen

[17]  - Thornton et al.

[18]  - - Ardern et al.

[19]  - Everhart, Best & Flanigan

[20]  - Patil, Nikam & Shinde

[21]  - Kinney et al.

[22]  - Joseph et al.

[23]  - Gledhill & Ivarsson