Designing ecological models of startups in the field of medical services
Subject Areas : Jounal of Marketing Managementamir ebrahimpour 1 , hamideh reshadatjoo 2 , amir hossein zolfaghari sadegh 3 , nayereh khosravi 4 , nastaran mehdipour ojani 5
1 - PhD Student Technology Management, Science and Research Unit, Islamic Azad University, Tehran, Iran
2 - Associate Professor, Department of Higher Education, Science and Research Unit, Islamic Azad University, Tehran, Iran
3 - PhD Student Technology Management, Science and Research Unit, Islamic Azad University, Tehran, Iran
4 - PhD Student Technology Management, Science and Research Unit, Islamic Azad University, Tehran, Iran
5 - PhD Student Technology Management, Roudhen Branch, Islamic Azad University, Roudhen, Iran
Keywords: medical services, ecology, Startup,
Abstract :
The purpose of this research is to present the ecosystem model of startups in the field of medical services. This research is practical in terms of purpose and descriptive-survey in terms of data collection. The investigated community is the services of five startups in the field of medicine. After defining the topic and conducting initial exploratory and library studies, the factors and components were determined through theme analysis and by a researcher-made questionnaire that reached the opinion of academic and professional experts familiar with the topic (including 3 university professors and 7 experts) and after Obtaining their qualitative and quantitative corrective opinions (using the Delphi method) based on statistical methods related to the ultimate proportional analysis of the model, components and combination of factors has reached the consensus of the elites. In the qualitative part, maxqda software was used for thematic analysis, and in the quantitative part, smart pls software was used for factor analysis. This research was based on the number of 267 primary codes, of which 30 open codes and 9 central codes were formed. The findings of the research showed that (financial, cultural, political, education, market structure, human capital, networks, technology, support) has a significant impact on the ecosystem of startups. The results showed that bio ecosystem components have a better understanding of the use of bio ecosystem startups among startups in the medical field, which can lead to more optimal use of it among them. Using the introduced model helps the startups to identify the components of the startup ecosystem and understand their strengths and weaknesses in the relevant fields and also be more efficient in the competitive environment.
رشادتجو، ح. و ابراهیمپور، ا. (1399). "ارائه مدل تأثیر ابعاد بازاریابی کارآفرینانه بر رفتار مصرفکننده در استارتاپهای حوزه فناوری نوین"، مدیریت بازاریابی، 15(49)، 23-37.
Agnihotri, P. & Santhanam, H. (2002). “International marketing strategies for global competitiveness. In The Seventh International Conference in Global Business and Economic Development”, Bangkok, Thailand.
Aldrich, H.E. (1990). “Interdisciplinary forum”, Entrepreneurship Theory and Practice, 14(3), 7.
Alves, A.C., Fischer, B., Vonortas, N.S. & Queiroz, S.R.R.D. (2019). “Configurations of knowledge-intensive entrepreneurial ecosystems”, Revista de Administração de Empresas, 59(4), 242-257.
Amolo, J. & Migiro, S.O. (2015). “An entrepreneurial flair development: the role of an ecosystem”, Change, 9. Problems and Perspectives in Management, 13(2).
Arruda, C., Nogueira, V.S., Cozzi, A. & Costa, V. (2015). “The Brazilian entrepreneurial ecosystem of startups: an analysis of entrepreneurship determinants in Brazil and the perceptions around the Brazilian regulatory framework”, In Entrepreneurship in BRICS, 2, 9-26.
Springer, C., Asheim, B.T., Smith, H.L. & Oughton, C. (2011). “Regional innovation systems: theory, empirics and policy”, Regional studies, 45(7), 875-891.
Audretsch, D.B. & Belitski, M. (2017). “Entrepreneurial ecosystems in cities: establishing the framework conditions”, The Journal of Technology Transfer, 42(5), 1030-1051.
Audretsch, D.B., Cunningham, J.A., Kuratko, D.F., Lehmann, E.E. & Menter, M. (2019). “Entrepreneurial ecosystems: economic, technological, and societal impacts”, The Journal of technology transfer, 44(2), 313-325.
Bain, J.S. (1956). “Barriers to new competition, their character and consequences in manufacturing industries (No. HB771 B23).
Baker, T., Gedajlovic, E. & Lubatkin, M. (2005). “A framework for comparing entrepreneurship processes across nations”, Journal of International Business Studies, 36(5), 492-504.
Bertoni, F., Colombo, M.G. & Quas, A. (2019). “The role of governmental venture capital in the venture capital ecosystem: An organizational ecology perspective”, Entrepreneurship Theory and Practice, 43(3), 611-628.
Diebold, W., Scott, B.R. & Lodge, G.C. (1985). “U.S. Competitiveness in the World Economy”, Foreign Affairs, 63(4), 916.
Espinoza, C., Mardones, C., Sáez, K. & Catalán, P. (2019). “Entrepreneurship and regional dynamics: the case of Chile”, Entrepreneurship & Regional Development, 31(9-10), 755-767.
Faghih, N. & Zali, M.R. (2018). “Entrepreneurship Ecosystem in the Middle East and North Africa (MENA).
Springer, C., Feldman, M., Siegel, D.S. & Wright, M. (2019). “New developments in innovation and entrepreneurial ecosystems”, Industrial and Corporate Change, 28(4), 817-826.
GEM. (2018). “Global Entrepreneurship Monitor IRAN”, Choice Reviews Online.
Groth, O.J., Esposito, M. & Tse, T. (2015). “What Europe needs is an innovation‐driven entrepreneurship ecosystem: Introducing EDIE”, Thunderbird International Business Review, 57(4), 263-269.
Huggins, R. & Williams, N. (2011). “Entrepreneurship and regional competitiveness: The role and progression of policy”, Entrepreneurship & Regional Development, 23(9-10), 907-932.
Isenberg, D. (2010). “How to start an entrepreneurial revolution”, Harvard business review, 88(6), 40-50.
Isenberg, D. (2011). “The consequences of entrepreneurial finance: Evidence from angel financingsThe Entrepreneurship Ecosystem Strategy as a New Paradigm for Economic Policy: Principles for Cultivating Entrepreneurship”, Review of Financial Studies, 27(1), 20-55.
Kang, D. & Park, Y. (2019). “Analysing diffusion pattern of mobile application services in Korea using the competitive Bass model and Herfindahl index”, Applied Economics Letters, 26(3), 222-230.
Kumar, P., Dass, M. & Kumar, S. (2015). “From competitive advantage to nodal advantage: Ecosystem structure and the new five forces that affect prosperity”, Business Horizons, 58(4), 469-481.
Liguori, E., Bendickson, J., Solomon, S. & McDowell, W.C. (2019). “Development of a multi-dimensional measure for assessing entrepreneurial ecosystems”, Entrepreneurship & Regional Development, 31(1-2), 7-21.
Manimala, M.J., Thomas, P. & Thomas, P.K. (2019). “Perception of Entrepreneurial Ecosystem: Testing the Actor - Observer Bias”, The Journal of Entrepreneurship, 28(2), 316-342.
Mason, C. & Brown, R. (2014). “Entrepreneurial ecosystems and growth-oriented entrepreneurship”, Final Report to OECD, Paris, 30(1), 77-102.
Mazzarol, T. (2014). “Growing and sustaining entrepreneurial ecosystems: The role of regulation, infrastructure and financing.
Momaya, K. (2011). “Cooperation for competitiveness of emerging countries: learning from a case of nanotechnology”, Competitiveness Review: An International Business Journal. 21(2), 152-170.
Moon, H.C., Rugman, A.M. & Verbeke, A. (1998). “A generalized double diamond approach to the global competitiveness of Korea and Singapore”, International business review, 7(2), 135-150.
Muldoon, J., Bauman, A. & Lucy, C. (2018). “Entrepreneurial ecosystem: do you trust or distrust?”, Journal of Enterprising Communities: People and Places in the Global Economy.
OECD. (2015). “New Approaches to SME and Entrepreneurship Financing. In New Approaches to SME and Entrepreneurship Financing. Broadening the range of instruments”, Pariz: OECD Centre for Entrepreneurship, SMEs and Local Development.
Porter, M.E. (2000). “Location, competition, and economic development: Local clusters in a global economy”, Economic development quarterly, 14(1), 15-34.
Rezaei, S., Dana, L.P. & Ramadani, V. (Eds.). (2017). “Iranian entrepreneurship: Deciphering the entrepreneurial ecosystem in Iran and in the Iranian diaspora”, Springer.
Entezari, Y. (2015). “Building knowledge-based entrepreneurship ecosystems: Case of Iran”, Procedia-social and behavioral sciences, 195, 1206-1215.
Stam, E. & Ven, A. (2021). “Entrepreneurial Ecosystems Elements”, Small Business Economics, 56(2), 809-832.
Chen, J., Li, C., Garry D, B. & Naiheng, S. (2019). “Entrepreneurial ecosystems: what we know and where we move as we build an understanding of China”, Entrepreneurship & Regional Development, 32(5-6), 370-388.
Pushpananthan, G. & Elmquist, M. (2022). “Joining forces to create value: The emergence of an innovation ecosystem”, Technovation, 115, 102453.
Kato, M. & Zhou, H. (2018). “Numerical labor flexibility and innovation outcomes of start-up firms: a panel data analysis”, Technovation, 69, 15-27.
Honjo, Y. (2021). “The impact of founders’ human capital on initial funding: evidence from Japan”, Technovation, 100, 102191.
Soluk, J., Kammerlander, N. & Darwin, S. (2021). “Digital entrepreneurship in developing countries: the role of institutional voids”, Technological Forecasting and Social Change, 170.
_||_
رشادتجو، ح. و ابراهیمپور، ا. (1399). "ارائه مدل تأثیر ابعاد بازاریابی کارآفرینانه بر رفتار مصرفکننده در استارتاپهای حوزه فناوری نوین"، مدیریت بازاریابی، 15(49)، 23-37.
Agnihotri, P. & Santhanam, H. (2002). “International marketing strategies for global competitiveness. In The Seventh International Conference in Global Business and Economic Development”, Bangkok, Thailand.
Aldrich, H.E. (1990). “Interdisciplinary forum”, Entrepreneurship Theory and Practice, 14(3), 7.
Alves, A.C., Fischer, B., Vonortas, N.S. & Queiroz, S.R.R.D. (2019). “Configurations of knowledge-intensive entrepreneurial ecosystems”, Revista de Administração de Empresas, 59(4), 242-257.
Amolo, J. & Migiro, S.O. (2015). “An entrepreneurial flair development: the role of an ecosystem”, Change, 9. Problems and Perspectives in Management, 13(2).
Arruda, C., Nogueira, V.S., Cozzi, A. & Costa, V. (2015). “The Brazilian entrepreneurial ecosystem of startups: an analysis of entrepreneurship determinants in Brazil and the perceptions around the Brazilian regulatory framework”, In Entrepreneurship in BRICS, 2, 9-26.
Springer, C., Asheim, B.T., Smith, H.L. & Oughton, C. (2011). “Regional innovation systems: theory, empirics and policy”, Regional studies, 45(7), 875-891.
Audretsch, D.B. & Belitski, M. (2017). “Entrepreneurial ecosystems in cities: establishing the framework conditions”, The Journal of Technology Transfer, 42(5), 1030-1051.
Audretsch, D.B., Cunningham, J.A., Kuratko, D.F., Lehmann, E.E. & Menter, M. (2019). “Entrepreneurial ecosystems: economic, technological, and societal impacts”, The Journal of technology transfer, 44(2), 313-325.
Bain, J.S. (1956). “Barriers to new competition, their character and consequences in manufacturing industries (No. HB771 B23).
Baker, T., Gedajlovic, E. & Lubatkin, M. (2005). “A framework for comparing entrepreneurship processes across nations”, Journal of International Business Studies, 36(5), 492-504.
Bertoni, F., Colombo, M.G. & Quas, A. (2019). “The role of governmental venture capital in the venture capital ecosystem: An organizational ecology perspective”, Entrepreneurship Theory and Practice, 43(3), 611-628.
Diebold, W., Scott, B.R. & Lodge, G.C. (1985). “U.S. Competitiveness in the World Economy”, Foreign Affairs, 63(4), 916.
Espinoza, C., Mardones, C., Sáez, K. & Catalán, P. (2019). “Entrepreneurship and regional dynamics: the case of Chile”, Entrepreneurship & Regional Development, 31(9-10), 755-767.
Faghih, N. & Zali, M.R. (2018). “Entrepreneurship Ecosystem in the Middle East and North Africa (MENA).
Springer, C., Feldman, M., Siegel, D.S. & Wright, M. (2019). “New developments in innovation and entrepreneurial ecosystems”, Industrial and Corporate Change, 28(4), 817-826.
GEM. (2018). “Global Entrepreneurship Monitor IRAN”, Choice Reviews Online.
Groth, O.J., Esposito, M. & Tse, T. (2015). “What Europe needs is an innovation‐driven entrepreneurship ecosystem: Introducing EDIE”, Thunderbird International Business Review, 57(4), 263-269.
Huggins, R. & Williams, N. (2011). “Entrepreneurship and regional competitiveness: The role and progression of policy”, Entrepreneurship & Regional Development, 23(9-10), 907-932.
Isenberg, D. (2010). “How to start an entrepreneurial revolution”, Harvard business review, 88(6), 40-50.
Isenberg, D. (2011). “The consequences of entrepreneurial finance: Evidence from angel financingsThe Entrepreneurship Ecosystem Strategy as a New Paradigm for Economic Policy: Principles for Cultivating Entrepreneurship”, Review of Financial Studies, 27(1), 20-55.
Kang, D. & Park, Y. (2019). “Analysing diffusion pattern of mobile application services in Korea using the competitive Bass model and Herfindahl index”, Applied Economics Letters, 26(3), 222-230.
Kumar, P., Dass, M. & Kumar, S. (2015). “From competitive advantage to nodal advantage: Ecosystem structure and the new five forces that affect prosperity”, Business Horizons, 58(4), 469-481.
Liguori, E., Bendickson, J., Solomon, S. & McDowell, W.C. (2019). “Development of a multi-dimensional measure for assessing entrepreneurial ecosystems”, Entrepreneurship & Regional Development, 31(1-2), 7-21.
Manimala, M.J., Thomas, P. & Thomas, P.K. (2019). “Perception of Entrepreneurial Ecosystem: Testing the Actor - Observer Bias”, The Journal of Entrepreneurship, 28(2), 316-342.
Mason, C. & Brown, R. (2014). “Entrepreneurial ecosystems and growth-oriented entrepreneurship”, Final Report to OECD, Paris, 30(1), 77-102.
Mazzarol, T. (2014). “Growing and sustaining entrepreneurial ecosystems: The role of regulation, infrastructure and financing.
Momaya, K. (2011). “Cooperation for competitiveness of emerging countries: learning from a case of nanotechnology”, Competitiveness Review: An International Business Journal. 21(2), 152-170.
Moon, H.C., Rugman, A.M. & Verbeke, A. (1998). “A generalized double diamond approach to the global competitiveness of Korea and Singapore”, International business review, 7(2), 135-150.
Muldoon, J., Bauman, A. & Lucy, C. (2018). “Entrepreneurial ecosystem: do you trust or distrust?”, Journal of Enterprising Communities: People and Places in the Global Economy.
OECD. (2015). “New Approaches to SME and Entrepreneurship Financing. In New Approaches to SME and Entrepreneurship Financing. Broadening the range of instruments”, Pariz: OECD Centre for Entrepreneurship, SMEs and Local Development.
Porter, M.E. (2000). “Location, competition, and economic development: Local clusters in a global economy”, Economic development quarterly, 14(1), 15-34.
Rezaei, S., Dana, L.P. & Ramadani, V. (Eds.). (2017). “Iranian entrepreneurship: Deciphering the entrepreneurial ecosystem in Iran and in the Iranian diaspora”, Springer.
Entezari, Y. (2015). “Building knowledge-based entrepreneurship ecosystems: Case of Iran”, Procedia-social and behavioral sciences, 195, 1206-1215.
Stam, E. & Ven, A. (2021). “Entrepreneurial Ecosystems Elements”, Small Business Economics, 56(2), 809-832.
Chen, J., Li, C., Garry D, B. & Naiheng, S. (2019). “Entrepreneurial ecosystems: what we know and where we move as we build an understanding of China”, Entrepreneurship & Regional Development, 32(5-6), 370-388.
Pushpananthan, G. & Elmquist, M. (2022). “Joining forces to create value: The emergence of an innovation ecosystem”, Technovation, 115, 102453.
Kato, M. & Zhou, H. (2018). “Numerical labor flexibility and innovation outcomes of start-up firms: a panel data analysis”, Technovation, 69, 15-27.
Honjo, Y. (2021). “The impact of founders’ human capital on initial funding: evidence from Japan”, Technovation, 100, 102191.
Soluk, J., Kammerlander, N. & Darwin, S. (2021). “Digital entrepreneurship in developing countries: the role of institutional voids”, Technological Forecasting and Social Change, 170.
طراحی مدل زیست بوم استارتاپ های حوزه خدمات پزشکی
چکیده
هدف از این پژوهش ارائه مدل زیست بوم استارتاپ ها در حوزه خدمات پزشکی است. این تحقیق از نظر هدف کاربردی است و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها توضیفی- پیمایشی است. جامعه مورد بررسی خدمات پنج استارتاپ حوزه پزشکی است. پس از تعریف موضوع و انجام مطالعات اکتشافی و کتابخانه ای اولیه، عوامل و مولفه ها از طریق تحلیل مضمون و توسط پرسشنامه محقق ساخته که به نظر خبرگان دانشگاهی و حرفه ای آشنا با موضوع رسیده (شامل 3 استاد دانشگاه و 7 خبره) و پس از اخذ نظرات اصلاحی کیفی و کمی ایشان (به روش دلفی) بر اساس روش های آماری مربوط تحلیل نهایتاً متناسب مدل، مولفه ها و ترکیب عوامل به اجماع نخبگان رسیده است. در بخش کیفی از نرم افزار maxqda به منظور تحلیل مضمون و در بخش کمی از نرم افزار Smart pls به منظور تحلیل عاملی استفاده گردید. این تحقیق با توجه به تعداد 267 کد اولیه که از این تعداد 30 کد باز و 9 کد محوری شکل گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که (تامین مالی، فرهنگی،سیاسی، آموزش، ساختار بازار، سرمایه انسانی، شبکه ها، فناوری، حمایت ها) بر زیست بوم استارتاپ ها تاثیر معناداری دارد. نتایج نشان داد که مولفه های زیست بوم بر درک بهتر استفاده از زیست بوم استارتاپ ها در بین استارتاپ های حوزه پزشکی می تواند باعث استفاده بهینه تر از آن در بین آن ها شود. بهره گیری از مدل مورد معرفی به استارتاپ ها کمک می کند تا مولفه های زیست بوم استارتاپ ها را شناسایی کرده و نقاط قوت و ضعف خود را در زمینه های ذیربط درک کنند و همچنین در فضای رقابتی کارایی بیشتری داشته باشند.
واژگان کلیدی: زیست بوم، استارتاپ ، خدمات پزشکی
مقدمه
شرکت ها بازیگران اصلی نظام های اقتصادی هستند و افزایش تعداد و تنوع آن ها موجب افزایش نیرو محرکه توسعه یافتگی می شود. از سوی دیگر نوآوری هم به عنوان یک موتور محرک اقتصاد در نظر گرفته شده است. کسب و کار نوپا، محل تلاقی این دو عامل ارزشمند هستند؛ چرا که به وجود آمدن آنها به معنای افزایش تعداد، تنوع و جوان سازی بازیگران است؛ بازیگرانی که مشارکت کنندگان مهمی در فرایند نوآوری باز هستند (اسپیندر و همکاران ، 2017). نوپاها علی رغم آثار مثبت، دارای مشکلات و محدودیت های خاص خود هستند. ضعف در منابع و قابلیت ها، پیدایش و حیات آن ها را شدیداً به محیط زمینه ای، ساختارها و نهادهای آن وابسته کرده است. حتی پس از شکل گیری، بسیاری از این شرکت ها یا رشد سریع ندارند یا اصلا رشد نمی کنند (موریس و همکاران ، 2017). کسب و کارهای نوپا در رویکرد جدید اقتصاد نوین مورد توجه قرار گرفته اند (ندافی؛ احمدوند،1396). هر ساله صدها هزار کسب و کار جدید در سراسر جهان ایجاد شده و تخمین زده می شود که حدود نیم میلیارد نفر در سطح جهان، به طور فعال در تلاش برای ایجاد یک کسب و کار جدید هستند (بایگراو و زاچاراکیس ، 2014). هدف این شرکت ها، توجه به دستاوردهای پژوهشی با نگاه دانشی و فناورانه از فرایند تولید تا بازار، پاسخگویی به نیازهای اجتماعی و واگذاری فناوری به صاحبان ایده در محیط های اجتماعی- اقتصادی است. براساس تعاریف، کسب و کار نوپا (استارتاپ) یک سازمان موقت است که با هدف ایجاد یک مدل کسب و کار تکرارپذیر و مقیاس پذیر به وجود آمده است(رایس ،2011). تعاریف مختلفی در مورد استارتاپ ارائه شده است. در اینجا دو تعریف از استارتاپ ارائه می دهیم، دو تعریف از دو متفکر استارتاپ که هر یک با رویکرد خاصی به فرایند استارتاپ ها متمرکز شده اند.
تعریف اول از پاولگراهام: استارتاپ شرکتی است که ساخته شده تا به سرعت رشد کند.
تعریف دوم از استرووالدر: او مدل کسب و کار خود را به نام بوم کسب و کار معرفی می کند که بر مبنای آن هر کسب و کار کوچک و بزرگی به طور کاربردی ایجاد شده و توسعه می یابد و باعث ایجاد ارزش می گردد. نکته این که گسترش پذیر استارت ها به عواملی مانند گستره چشم انداز کارآفرینان هدف تخصصی پایه گذاران – اندازه بازار هدف- تیم پایه گذار و کارمندان در کلاس جهانی بستگی دارد. یک نکته بسیار مهم دیگر این استارتاپ ها به هیچ عنوان نسخه کوچکتر شرکت های بزرگ نمی باشد و شرکت های نوپایی که این چنین فکر می کردند در نهایت ورشکست شدند زیرا آن ها روش مدیریتی خاص خودشان را دارند.
در لغت نامه مریام-وبستر، استارتاپ یک کسب و کار نوپا معنی شده است (Merran-Webster Dictionary,2018). اما راه اندازی یک کسب و کار جدید در برگیرنده ریسک بزرگی است. آمار قابل توجه شکست کارآفرینان در دنیا نشان می دهد که تنها 20 درصد از کسب و کارهای ایجاد شده بیش از سه سال ادامه داشته اند و اینکه کسب و کارها به دلیل عملکرد ضعیف از بازار خارج می شوند یا به مرحله عملیاتی نمی رسند. بر اساس تحقیقی که در مدرسه کسب و کار هاروارد صورت گرفت، 75 درصد استارتاپ ها شکست می خورند (کاسامانو ، 2013). آن چیزی که اهمیت دوچندان دارد، محیط کسب و کار است که امروزه، رویکرد زیست بومی فراتر از محیط زیست بوده و برای تبین پدیده های مختلف اقتصادی و اجتماعی به کارگرفته می شود (گراوان و همکاران ، 2019). زیست بوم کارآفرینی به عناصر، افراد، سازمان ها یا موسسات خارج از فرد کارآفرین اشاره داردکه محرک یا مانع تصمیم فرد برای کارآفرین شدن یا احتمال موفقیت او در صورت راه اندازی کسب و کار کارآفرینانه اند. زیست بوم کارآفرینی، محیطی ایجاد می کند که تلاش های کارآفرینانه را تشویق کند (علی آبادی و همکاران، 2019). زیست بوم کسب و کارهای نوپا در ایران، به ویژه در سال های اخیر دچار تغییرات نامنظمی شده است (سلام زاده و کاواموریتا کسیم، 2017). مطالعه زیست بوم ها، مسیر رشد کسب و کارها را نیز فراهم می کنند (گروس،اسپوسیتو و تی، 2015). مطالعات نشان می دهد زیست بوم های کارآفرینانه با سرعت بالا تبدیل به ابزار عمومی در مطالعه جغرافیایی کارآفرینی شده است. زیست بوم ها مجموعه ای از دورنماهای فرهنگی متمرکز، شبکه های اجتماعی، حمایت مالی، دانشگاه ها و سیاست های اقتصادی فعالی هستند که محیط های حمایتی از کسب و کار مخاطره آمیز مبتنی بر نوآوری را خلق می کند (اسپیگل، 2015). ویژگی بارز زیست بوم این است که ذی نفعان و دست اندرکارانی را که غالباً اهداف و انتظارات متفاوتی دارند، با هم پیوند می دهد و در هم می آمیزد(سارش و رام راج، 2012). پیکربندی یک زیست بوم کارآفرینی و عملکرد آن به تنوع ارتباطات داوطلبانه میان کنشگران و هماهنگی و مدیریت اجماعی حاکم بر آن وابسته است (آندر،2006). زیست بوم کسب و کارهای نوپای کارآفرینانه را نتیجه تعامل مردم، نقش ها، زیر ساخت ها، سازمان ها و حوادثی می دانند که محیطی را برای بالا بردن سطوح فعالیت کارآفرینانه ایجاد می کنند(مرادی نژاد و همکاران، 1398). زیست بوم ها قابل تقلید نیستند و در توسعه کارآفرینی باید مزیت های منطقه ای و کشوری مورد توجه قرار بگیرد و از تقلید زیست بوم های موفق اجتناب شود. زیست بوم ها در کسب و کار نوپا بسیار با اهمیت هستند. کسب و کارهای نوپا آن هم الکترونیکی می توانند زمینه مناسبی برای ایجاد اشتغال فراهم آورند. پیوند زدن استارتاپ ها با خلق و ایجاد دانش و اثر آن بر فرآیند توسعه کشور کمک به انتقال و بومی سازی دانش و فناوری در کشور، متنوع سازی منابع درآمدی و همچنین سرمایه گذاری در کشور، قدرت و امکان رشد بالا و سریع نوپاها در قیاس با سایر بخش ها، ابتکار و نوآوری و تبدیل دانش به محصول دارای ارزش اقتصادی بالا و همچنین تاثیر بر رشد این فرهنگ بر کاهش سطح بیکاری میان جوانان، مشارکت در حل مسئله اشتغال، رد و تولید فرصت های شغلی در کشور می باشد. مسائل راهبردی حوزه سلامت پزشکی شامل (سبک زندگی ناسالم شهروندان (تحرک ناکافی، تغذیه نامناسب، خواب نامطلوب و مانند آن)، عدم دسترسی عادلانه شهروندان به خدمات سلامت با کیفیت و قیمت مناسب، ارتقای سطح سواد سلامت شهروندان، ناکارامدی نظام آموزش سلامت و انتقال مفاهیم آموزشی بر پایه روش های سنتی، عدم وجود داده ها و اطلاعات یکپارچه، روزآمد، معتبر و دقیق در حوزه سلامت، در سطح ملی، ضعف در مدیریت دانش نظام سلامت، ضرورت بهبود داروها و تجهیزات پزشکی) می باشد که خود می تواند زمینه ساز اشتغال در کشور را فراهم آورد. با توجه به شرایط موجود در کشور ارائه مدل های توسعه ای کشورهای پیشگام در زمینه استارتاپ ها و تلفیق آن ها با شرایط موجود می تواند زمینه گسترش استارتاپ ها و پیاده سازی موفق یک استارتاپ الکترونیکی را در حوزه های مختلفی همچون سلامت و پزشکی گسترش دهد. در این تحقیق، محقق بدنبال این پرسش اساسی است: مدل زیست بوم استارتاپ ها در کسب و کار نوپا حوزه سلامت پزشکی چیست؟
مبانی نظری تحقیق
اکوسیستم کارآفرینانه
واژه اکوسیستم ریشه در اکولوژی دارد نخســتین بـار توســط تنســلی (1935) مــورد استفاده قرار گرفت (ووگل1، 2013). اکوسیستم به وسیله سه مولفه کلیدی تعریف می شود: 1) جمعیت یا ذی نفعان مختلف که هر دو نتیجه اکوسیستم هستند، 2) مکان و محلی که اکوسیستم وجود دارد 3) وابستگی و همکاری متقابل (تعامل) و وسیع میان جوامع مختلفی که اکوسیستم را تشکیل می دهند (تئودوتون، چریستوفورو، آنایتوس2،2012). تعاریف مختلف اکوسیسـتم، اساسـاً بـه پیوسـتگی عناصـر اکوسیسـتم اشـاره دارد کـه بـراي موفقیـت و ماندگاري به یکدیگر وابسته اند و هر کدام نقـش هـاي متفـاوتی در اکوسیسـتم دارنـد (اسپیگل3،2015). قــراردادن دو واژه اکوسیســتم وکــارآفرینی، یــک واژه جدیــد بــه نــام «اکوسیستم کارآفرینی» خلق میکند که با عناصري ازجمله افـراد، سـازمان هـا یـا نهادهـا تعریـف مـی شـود (تئودوتو و همکاران، 2012). اکوسیستم کارآفرینی مجموعه ای از بازیگران کارآفرینی، سازمان ها، موسسات و فرایندهای کارآفرینی بهم پیوسته است که به طور رسمی و غیررسمی در یک محیط کارآفرینی پویا و سیستمیک با هم ترکیب می شوند تا کارآفرینی را مدیریت کنند (استام و ون،2021). اکوسیستم کارآفرینی محیطهاي حمایتی کسب وکار مخـاطره آمیـز را خلق می کند(داوری، سفیدبری و باقرصاد،1396). به عبارتی، اکوسیستم های کارآفرینی مجموعه ای از عوامل فرهنگی متمرکز، شبکه های اجتماعی، سرمایه گذاری ها، دانشگاه ها و سیاست های اقتصادی فعال هستند که محیط های حمایتی از کسب وکار مخـاطره آمیـز مبتنـی بـر نوآوري را خلق می کنند (اسپیگل، 2015). برخی از مطالعات چارچوب هایی را برای اکوسیستم های کارآفرینی ایجاد کردند و تمایل داشتند همه عناصر مرتبط ممکن را برای اکوسیستم فهرست کنند، اما شواهد تجربی کمی برای تأیید مفاهیم آنها وجود دارد(چن و همکاران،2019). آیزنبرگ اکوسیستم کـارآفرینی را محیطـی مـی دانـد که کارآفرینی را توسعه داده و شامل مجموعه اي از عناصر ماننـد رهبـري، فرهنـگ، بازارهـاي سرمایه، مشتریان و غیره است که با روشی پیچیده ترکیب شده اند (ایسنبرگ4، 2010). باتوجه بـه مطالعـات سـورش و رامرج (2012)، اصطلاح اکوسیستم کارآفرینانه توسط محققان دیگری مانند پراهالاد (2005)، کوهن (2005) و برناردز (2009) برای توصیف شرایطی که در آن فرد، سرمایه گذاران و جامعه برای تولید و پرورش ثروت و رفاه اقتصادی گردهم می آیند، مورد استفاده قرار گرفته است (سورش و رامراج5، 2012). رویکرد اکوسیستم کارآفرینانه عناصر ارزشمندی را برای بهبود درک از عملکرد ارائه می دهد. این رویکرد بر وابستگی های متقابل موجود در زمینه کارآفرینانه تاکید می کند. همچنین تغییر در سیاست کارآفرینی را، از کمیت به کیفیت به همراه دارد (استام6،2015).
جدول 1. تعاریف منتخب اکوسیستم کارآفرینی
پژوهشگران | تعریف |
آیزنبرگ (2010) | اکوسیستم کارآفرینی شامل مجموعه ای از عناصر فردی مانند رهبری، فرهنگ، بازار سرمایه و مشتریان است که از طریق روش های پیچیده با هم ترکیب شده اند. هر یک از این عناصر موجب کارآفرینی می شود، اما به تنهایی برای حفظ آن کافی است. |
ووگل (2013) | جامعه ای تعاملی که در یک منطقه جغرافیایی از بازیگران متنوع و وابسته (مثلا کارآفرینان، موسسات و سازمان ها) و عوامل (مثلاً بازارها، چارچوب قانونی، تنظیم کننده حمایت، فرهنگ کارآفرینی) تشکیل شده اند و در طول زمان تکامل یافته اند و بازیگران و عوامل آن همسو با یکدیگر همکاری می کنند تا به ایجاد خلاقیت جدید دست یابند. |
مایسون و براون (2014) | مجموعه ای از بازیگران کارآفرینی متصل (بالقوه و بالفعل)، سازمان های کارآفرینی (به عنوان مثال شرکت ها، سرمایه گذاران، فرشتگان کسب و کار، بانک ها)، موسسات (دانشگاه ها، سازمان های بخش دولتی، موسسات مالی) و فرایندهای کارآفرینی (به عنوان مثال، نرخ زایش کسب و کار، تعداد شرکت های با رشد بالا، تعداد کارآفرینان سریالی، میزان ذهنی فروش درون شرکت ها و سطوح جاه طلبی کارآفرینی) که به طور رسمی و غیر رسمی در یک محیط کارآفرینی محلی به هم پیوسته اند. |
استام و اشپیگل (2016) | اکوسیستم کارآفرینی مجموعه ای از بازیگران و عوامل وابسته به هم هستند، به گونه ای که آن ها کارآفرینی مولد را در یک قلمرو خاص امکان پذیر می کنند. |
خطاب و مگلی (2016) | اکوسیستم کارآفرینی شامل تمام فعالیت ها، فرآیندها، بازیگران کلیدی و همه چیزهایی است که ممکن است بر توسعه کارآفرینی تاثیر بگذارد. |
راندی و همکاران (2018) | یک اکوسیستم کارآفرینی یک جامعه خود سازمان یافته، تطبیقی، از لحاظ جغرافیایی محدود و تشکیل شده از عوامل پیچیده است که در سطوح چندگانه و تجمعی فعالیت می کنند، که برهم کنش های غیرخطی آن ها به الگوی فعالیت هایی منتهی می شود که از طریق آن ها سرمایه گذاری های جدید شکل می گیرد و با گذشت زمان حل می شود. |
بهاوی و زهرا (2019) | یک اکوسیستم کارآفرینی، مجموعه ای از سیستم ها، شبکه ها، روابط و نهادها است که قوانین مختلفی را تعریف، شکل، هدایت و اجرا می کنند و افراد متعهد را درگیر ایجاد و رشد کسب و کار جدید می کنند. |
زیست بوم
مفهوم زیست بوم کسب وکار نخستین بار در سال 1993 توسط مور معرفی شد. مور عبارت » زیست بوم کسبوکار« را در مقالهای با نام «شکارچیان و طعمه» ابداع کرد (مور7، 1993) و در سال 1996 در کتابش با نام مرگ رقابت مفهوم سازی کرد (مور،1996). مور این مفهوم را از قیاس با زیست بوم زیستی به دست آورد و بیان نمود که زیست بوم کسب وکار همانند اکوسیستم زیستی، اجتماعی است که در شرایط محیطی خاص و متکی بر روابط عادلانه بین اجزایش فعالیت می کند و زنده می ماند. پس از مور، محققان و متفکران دیگری کلمه «زیست بوم» را به اشکال دیگری کاربردی نمودند که از آن جمله می توان به «زیست بوم کارآفرینی» و «زیست بوم نوآوری» اشاره نمود. یکی از دلایل این امر می تواند ایجاد درک بهتر از این پدیده نوآوری در رویکرد زیست بوم نوآوری باشد. به بیان دیگر، زنده انگاری و دیدن پویایی نظام های نوآوری در رویکرد زیستبوم به نوآوری توانسته است تا دیدگاه مناسبی نسبت به تغییرات اجتماعی، اقتصادی، فناورانه و محیط زیستی ایجاد نماید (پوشپاناندان و المکویست،2022). کوهن (2006)زیست بوم کارآفرینی را به عنوان گروهی از فعالان به هم وابسته موجود در یک منطقه جغرافیایی می داند که با حمایت و تسهیل کسب وکارهای مخاطره آمیز به توسعه پایدار تعهد دارند. آیزنبرگ (2011)، زیست بوم کارآفرینی را به عنوان مجموعه ای از نهادهای شبکه سازی شده باهدف کمک کردن به کارآفرینان در مراحل مختلف توسعه کسب وکارهای مخاطره آمیز تعریف می کند. به زعم وی زیست بوم ها قابل تقلید نیستند و در توسعه کارآفرینی باید مزیتهای منطقه ای و کشوری موردتوجه قرار بگیرد (ایسنبرگ8،2011). کسب وکار بزرگ تأسیس شده که فعالیت های تحقیق وتوسعه و تولید را انجام می دهند و نقش مهمی در توسعه زیست بوم ایفا می کنند(فیلدمن9 و همکاران،2005). آمولو و استفن زیست بوم کارآفرینی را این گونه تعریف می کند: «جامعه تعاملی پویا در منطقه جغرافیایی، متشکل از بازیگران متنوع و با وابستگی متقابل شامل کارآفرینان، نهادها و سازمانها و عوامل (مثل بازارها، چارچوب های قانونی، ساختار حمایتی و پشتیبانی و فرهنگ کارآفرینی) که در طول زمان تکامل می یابد و برای ایجاد و ارتقای سرمایه گذاری جدید با یکدیگر همزیستی و تعامل دارند(آمولو و میگیرو10،2015). برد فلد (2012) در تبیین فرایند و نحوه شکل گیری زیست بوم های کارآفرینی در شهرها از مفهوم «جوامع دانش بنیان» استفاده می کند. ایشان معتقد است زیست بوم کارآفرینی در یک شهر از طریق جوامع دانش بنیان یا جوامع استارتاپی شکل می گیرد: «در دنیای امروز بخش عمده ای از نوآوری ها و فعالیت های کارآفرینانه در منطقه جغرافیایی کوچکی بنام جامعه استارتاپی متمرکز است. این جوامع استارتاپی، همه جا در حال ظهور هستند و دیگر به مناطق معروف و پرسابقه مثل دره سیلیکون محدود نمی شوند».
برد فلد (2012) بر اساس تجربه خود در شهر بولدر در ایالت کالورادوی آمریکا، یک نظریه جدید را در رابطه با شکل گیری زیست بوم کارآفرینی در شهر پیشنهاد می کند و آن را نظریه بولدر می نامد. این نظریه چهار مؤلفه اصلی دارد: 1-کارآفرینان باید رهبران جامعه استارتاپی (زیست بوم کارآفرینی) باشند. 2-رهبران باید تعهد طولانی مدت داشته باشند. 3- هرکسی که بخواهد عضوی از جامعه باشد باید بتواند در آن مشارکت داشته باشد.4 –زیست بوم کارآفرینی باید رویدادهای مستمری داشته باشد که تمام فعالیت های کارآفرینانه را پوشش دهند. در کنار دیدگاه های فوق الذکر در رابطه با زیست بوم کسب وکار و زیست بوم کارآفرینی، برخی از متفکران مشخصا به مفهوم زیست بوم کارآفرینی دانشگاه پایه پرداخته اند. آیزنبرگ معتقد است، زیست بوم کارآفرینی دانشگاه پایه از سه عامل کلیدی ساخته شده است: توده مهمی از کارآفرینان دانشگاهی و شرکت های زایشی دانشگاهی؛ شبکه متراکم از روابط بین کارآفرینان و شرکت های نوپا؛ و فرهنگ که به سبب آن تمام این مؤلفه ها گرد هم می آیند(ایسنبرگ،2011). سورش و رامراج (2012) بیان داشته اند که هشت عامل بر تصمیم گیری افراد برای انتخاب مسیر کارآفرینی اثر می گذارد که تشکیل دهنده زیست بوم کارآفرینی اند؛ حمایت اخلاقی، اجتماعی، مالی،فناوری، بازار، شبکه، دولت و حمایت محیطی. داهشان و همکاران (2010)، معتقدند زیست بوم به طور دینامیک با هم تعامل دارند و بین اقدامات، تقسیم وظایف و هم افزایی عناصر زیست بوم هماهنگی وجود دارد. در نهایت آیزنبرگ (2011) در موسسه جهانی بابسون واژه زیست بوم کارآفرینی را توسعه داد. به اعتقاد او زیست بوم شامل این عوامل است: 1) بازار (مشتری های اولیه و شبکه هایی همچون شبکه های کارآفرینی و شرکت های بین المللی)؛ 2، سیاست (شیوه های رهبری مستحکم و پشتیبانی از ساختارهای دولت در چارچوب نهادها، چارچوب مقرراتی مشوق ها و قانون گذاری سرمایه پسند)؛ 3) سرمایه مالی (وام های خرد، تامین بودجه سرمایه گذاری ریسک پذیر و سرمایه گذراران)؛ 5) حمایت ها (زیر ساخت ها، حمایت های حرفه ای همچون قانون، حسابداری و سازمان های غیر دولتی)؛ 6) سرمایه انسانی (موسسات آموزشی و نیروی کار).
با توجه به شکل گیری واژه زیست بوم کارآفرینی، واحد تحلیل در مطالعات می تواند سطوح سازمان، بازار و زیست بوم باشد (اورهولم، 2015). در ادبیات رایج کسب و کارها، زیست بوم ابزاری حیاتی برای ایجاد اقتصادی انعطاف پذیر و براساس نوآوری کارآفرینانه است (امولو و میگیرو، 2015). از طرف دیگر، زیست بوم یکی از راهبردهای اشتغال زایی و رشد اقتصادی در قالب قوانین اقتصادی کسب و کارهای کوچک مقیاس است. از جمله کسب و کارهای خرد و خانگی به عنوان منابع مهم درآمد و اشتغال و در نهایت نیروی مهم اثرگذار بر توسعه اقتصادی شناخته می شوند (اتزویتز، 2006). این در حالی است که انتظاری (1397)، معتقد است برای توسعه کارآفرینی در اقتصاد ایران، باید همزمان برای بهبود کارایی و اثربخشی حکومت و دولت و آزادسازی نظام اقتصادی و باز تلاش شود. ایران از نظر سهولت و مناسب بودن انجام فعالیت های اقتصادی میان 183 کشور جهان در رتبه های پایانی قرار دارد. بر اساس ادبیات موجود، عوامل اثرگذار همچون ویژگی های مختص بنگاه، صنعت، شاغلن، مخارج و ویژگی های کلان اقتصادی که از آن به عنوان ویژگی های زیست بومی یاد می شود، حیات یک بنگاه اقتصادی را تحت تاثیر قرار می دهند (کریزی،2006؛ بوهیم و همکاران، 2009).
استارتاپ
کسب و کارهای نوپا (استارت اپ) سامانه ای برای ساخت یک کسب و کار یا محصول، در موثر ترین راه ممکن برای کاهش ریسک شکست است. در این رویکرد برای راه اندازی کسب و کار به واسطه آزمایش، باید محصولات ناشی از کسب و کار نوپا به سرعت در بازار اعتبارسنجی شوند. این رویکرد بر آزمایش علمی، ارائه تکرار نشدنی محصول و بازخورد مشتریان استوار است تا محصول صحیح به دست بیاید (رایس11،2011). ظهور شرکت های نوپا، از جمله شرکت های نوپا با فناوری پیشرفته، اغلب انتظار می رود که نوآوری را تحریک کند(کاتو و ژو12، 2018). شرکتهای نوپا که در فعالیتهای نوآورانه شرکت میکنند، به دلیل الگوی جریان نقدی و نمایه بازده ریسک، تمایل دارند به جای تامین مالی بدهی، از تامین مالی سهام استفاده کنند. میتوان تصور کرد که شرکتهای تازهکاری که در فعالیتهای نوآورانه شرکت میکنند، از تامین مالی بیشتری استفاده میکنند، بهویژه از سرمایهگذاران سهام خصوصیو سرمایهگذاران فرشته (هانجو13،2021).
فلسفه کسب و کار نوپا، بدنبال حذف امور بی فایده و افزایش فعالیت های ارزش آفرین در طی فاز ساخت محصول یا خدمت است؛ به گونه ای که کسب و کارهای نوپا بتوانند بدون نیاز به سرمایه گذاری کلان بیرونی، کسب و کار محصولی بی نقص و با شانس موفقیت بیشتری داشته باند (یراقی و همکاران، 1393). برای راه اندازه یک کسب و کار نوپا، ابتا باید ایده اصلی شکل بگیرد. ایده گاهی از تغییرات محیطی مانند ایجاد قوانین جدید، تصمیم گیری های جدید دولتی یا تصمیم گیری هایی در سطح جامعه ایجاد می شود که می توان از آن به بهترین نحو بهره برداری کرد پس از ان، گروه کنترل تشکیل شود تا در هر مرحله فرایند را کنترل و سپس اجازه ورود به مرحله بعد ارزیابی مقدماتی بازار مورد توجه قرار می گیرد (بلنک14، 2009). سپس مفهوم سازی شامل شکل، مشخصات، ویژگی و... محصول مطرح می شود و در هر کدام از این مراحل باید ریسک کسب و کار مشخص شود. همچنین، تحلیل مالی و مقدار هزینه مورد نیاز تعیین شود و با اجرای هر مرحله، توسعه صورت پذیرد (حسن زاده، 1392). در نهایت، آزمون و اعتبار سنجی کسب و کار نوپا زمینه تجاری سازی انبوده را فراهم می کند و محصول وارد چرخه اقتصاد و اشتغال می شود (رایس، 2013). پس از به ثمر رسیدن یک کسب و کار نوپا، بر اساس موارد مهمی مانند بررسی هزینه های ا.لیه شناخت رقبا، آینده کسب و کار نوپا فرصت های پیش روی آن ارزش گذاری صورت می گیرد (لطفی زاده، 1395). بنابراین، درک اینکه چگونه استارت آپ ها نوآوری مدل کسب و کار را به عملکرد برتر شرکت در اقتصاد دیجیتال تبدیل می کنند، مهم است(سولاک و همکاران15، 2021). بر اساس دیدگاه های ساندربرگ16 (2008) و تراوفلار و تسچریکی17 (2007) فهرستی از مشکلات و چالش های یک کسب و کار نوپا شامل هزینه های بالای پژوهش و توسعه ر کسب و کارهای نوپا و نوآورانه، ناشناخته بودن بازار و نیازهای مشتریان، مقاومت و نبود اطمینان در مشتریان بالقوه، تهدید ایجاد رقبا، عدم قطعیت در موفقیت کسب و کار نوپا و تطابق نداشتن قوانین موجود با موضوع جدید یک کسب و کار نوپا و در نهایت، کانال های توزیع نامشخص در بازار هستند. در پژوهش برم18 (2008)، سال های بیشتر تجربه کاری عاملی برای رونق یک کسب و کار نوپا عنوان شده است. در دو پژوهش جداگانه برم (2008) و ناندرام و بومانس19 (2001) به این نتیجه رسیدند که تمایل به خطر پذیری می تواند عامل مهمی در رونقش کسب و کارهای نوپا باشد. حضور در یک خانواده کارافرین می تواند از دیگر عوامل موفقیت در شرکت های نوپا باشد (برن،2008). محققان نشان دادند که موفقیت کسب و کارنوپا، توسط نیروهای نواورانه سازمانی یا قدت نواوری صاحبان آن تعیین می شود (پارساپور و همکاران، 1396). تجزیه وتحلیل راهبردهای رقبای سرسخت و استفاده از یک سازمان و داشتن یک طرح کسب وکار کامل، استفاده از یک نوآوری به عنوا ایده کسب و کار نوپا، عضویت در شبکه های اجتماعی متنوع، داشتن یک گروه مشاورانی بیرونی و بازاریابی فعالی، همگی از عوامل موفقیت کسب و کارهای نوپا در قالب رویکرد سازمانی هستند (بویمنز20،2001).
استارتاپ رویکرد و مفهومی است که در کمتر از یک دهه توانسته است در دنیای کارآفرینی و کسب وکار، انقلاب بزرگی ایجاد کند اینکه بتوان بر اساس یک ایده درآمدزا، سیستم و یا سازمانی را متولد کرد و به آستانه رشد و سرمایه گذاری رساند. استارتاپ یا معادل فارسی آن رویداد شتاب، رویدادی است که به منظور راه اندازی شرکت ها و کمپانی های نوپا برگزار می شود. بنا به تعریف متخصصان، استارتاپ یک کمپانی نوپا است که راه حلی نوین را برای یک مسئله ارائه می کند؛ درحالیکه تضمینی برای موفقیت کمپانی از طریق راه حل ارائه شده وجود ندارد. به هرحال استارتآپ به عنوان یک سرمایه گذاری کارآفرینانه به منظور یک کسب وکار جدید به صورت یک شرکت نوپا ظهور می کند. بااینحال برای راه اندازی و توسعه این شرکتها نیاز به ارزیابی و تجزیه وتحلیل و توسعه ایده خود دارند(سوناندا، 2017). برخی نیز استارتاپ را فرهنگ نوینی برای اندیشه های نو و خلاقیت پرفراز ایده های موجود می دانند که هدف از آن برطرف کردن مشکلات موجود در نقاط کلیدی است که به عنوان پاشه آشیل راه حل های موجود شناخته می شوند (بی تاب و همکاران، 1393). مازوکاتو در کتاب دولت کارآفرینی خود بیان می کند که سیاست گذاری های آینده نگر دولت است که می تواند منجر به ظهور شرکت های بسیار موفق چون گوگل، اپل و غیره شود. همچنین او بیان می کند که بیشتر استارتاپ های موفق آمریکا، در مراحل اولیه رشد خود از حمایت های دولتی بهره مند شده بودند (مازوکاتو، 2018). دولت می تواند از طرق مختلفی چون ایجاد پارک های علم و فناوری، مراکز رشد، اصلاح مقررات، کمک های مالی و غیره، در روند توسعه استارتاپ تاثیرگذار باشد. استارتاپ ها می توانند به دولت در بسیاری از پروژه های فناورانه و نوآورانه نیز کمک شایانی کنند (یارمحمدیان و همکاران،1397).
مسئله این است که اغلب سرمایه گذاری ها روی ایده های برتر در استارتاپ ها، برای سرمایه گذاران همواره ریسک همراه می باشد. از یک طرف صاحبان ایده بر روی تفکر و ایده خود متعصب بوده و آن را بهترین گزینه برای سرمایه گذاری دانسته و از طرفی سرمایه گذاران روی این ایده همواره به دنبال بیشترین نرخ بازده هستند و نیز به راحتی جذب ایده ای نمی شوند. بر همین اساس پیش از تصمیم گیری در مورد سرمایه گذاری در استارتاپ ها باید نکاتی را مدنظر قرار داد. به هر حال باید پذیرفت که سرمایه گذاری یک ایده هیجان انگیز و در عین حال می تواند ترسناک باشد. بسیاری از سرمایه گذارانی که در شرکت نوپا سرمایه گذاری کرده بودند در واقع به پیروی از دیگران چنین ریسکی را به راحتی پذیرفته بودند. بر همین اساس باید وظایف خود را به درستی انجام داد و تلاش کرد که با تحلیل های عمیق و آینده نگر متوجه شد که چه سرنوشتی در انتظار استارتاپ مورد نظرتان است. از این رو با گسترش فناوری و دسترسی راحت و سریع به اطلاعات از طرق رایانه ها و شبکه های انتقال اطلاعات، موضوع استفاده اطلاعات در تصمیم گیری ابعاد تازه ای به خود گرفته است (نمازی و ناظمی، 1384).
روش شناسی
پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش رویکرد ترکیبی استفاده شده است. به این صورت که ابتدا به منظور طراحی مدل و شناسایی مولفه ها، ابعاد و متغیرهای مدل از رویکرد کیفی در پژوهش استفاده شده است و پس از طراحی مدل و مشخص شدن مولفه های مدل، به منظور تست نهایی مدل از رویکرد کمی استفاده شده است. در این پژوهش بعد از اینکه روش تحلیل محتوایی زیست بوم استارتاپ ارزیابی قرار گرفت، در مرحله بعد با استفاده از روش دلفی به شناسایی ابعاد و مولفه های مربوطه از نظر خبرگان پرداخته می شود در انتها نیز به روش خاص تدوین شده در روش دلفی این متغیرها و مولفه های مربوطه مورد پایش و در قالب پرسشنامه مورد استفاده قرار گرفت. در بخش کمی پژوهش برای تست مدل طراحی شده پرسشنامه طراحی شده و داده های به دست آمده با استفاده از شیوه های آمار توصیفی و آمار استنباطی مورد تحلیل قرار گرفته است. لذا در بخش توصیفی از جدول توزیع فراوانی، شاخص های مرکزی، پراکندگی، شکل توزیع و نمودارهای مربوطه استفاده شده است. در بخش استنباطی از تکنیک معادلات ساختاری برای سنجش تاثیر متغیرها با استفاده از نرم افزار اسمارت پی ال اس21 استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق متشکل از پنج استارتاپ حوزه پزشکی می باشد که از این خدمات استفاده می کنند. جامعه هدف جهت انتخاب نمونه از بین خبرگان و اساتید دانشگاهی که دارای معیارهای لازم بودند، تعداد 10 نفر به عنوان نمونه آماری در بخش کیفی انتخاب شدند. همچنین در بخش کمی تحقیق، با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، تعداد 112 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین شد. روش نمونه گیری بصورت تصادفی در دسترس است. ابزارهای جمع آوری داده های اصلی تحقیق عبارتند از مصاحبه، پرسشنامه، مطالعه موردی و بازنگری مستندات به منظور تبین مدل از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. روایی پرسشنامه به روش های روایی صوری، روایی محتوایی و روایی سازه سنجیده و تایید شد. به منظور پایایی پرسشنامه از طریق محاسبه آلفای کرونباخ و محاسبه ضریب پایایی ترکیبی (CR) سنجیده شده است. مقادیر آلفای کرونباخ و ضریب پایایی ترکیبی محاسبه شده برای هر سازه و تعداد گویه های به کاررفته برای هر سازه در جدول شماره 1 آورده شده است.
[1] Vogel
[2] Theodotou, Christoforou & Anayiotos
[3] Spigel
[4] Isenberg
[5] Suresh & Ramraj
[6] Stam
[7] Moore
[8] Isenberg
[9] Feldman
[10] Amolo & Migiro
[11] Rise
[12] Kato & zhou
[13] Honjo
[14] blank
[15] Soluk et al
[16] Sanderberg
[17] Traufflar and Tschriky
[18] Brem
[19] Nandram and Boemans
[20] boemans
[21] Smart PLS
جدول 2: آزمون نرمال بودن متغیرهای پژوهش
متغیر | آزمون کلموگروف- اسمیرنف | آزمون شاپیرو | ||||
مقادیر آماری | درجه آزادی | سطح معناداری | مقادیر آماری | درجه آزادی | سطح معناداری | |
تامین مالی | ۰۸۶. | ۱۶۴ | ۰۰۵. | ۹۸۰. | ۱۶۴ | ۰۱۷. |
فرهنگی | ۰۵۸. | ۱۶۴ | ۰۰۰. | ۹۴۵. | ۱۶۴ | ۰۰۰. |
ساختار بازار | ۱۳۶. | ۱۶۴ | ۰۰۰. | ۷۵۷. | ۱۶۴ | ۰۰۰. |
حمایت ها | ۱۱۰. | ۱۶۴ | ۰۰۰. | ۸۵۹. | ۱۶۴ | ۰۰۰. |
آموزش | ۱۲۶. | ۱۶۴ | ۰۰۰. | ۹۶۰. | ۱۶۴ | ۰۰۰. |
سیاسی | ۰۶۸. | ۱۶۴ | ۰۵۹. | ۹۸۳. | ۱۶۴ | ۰۴۰. |
شبکه ها | ۱۱۲. | ۱۶۴ | ۰۰۰. | ۹۷۰. | ۱۶۴ | ۰۰۱. |
سرمایه انسانی | ۱۳۶. | ۱۶۴ | ۰۰۰. | ۹۶۹. | ۱۶۴ | ۰۰۱. |
فناوری | ۱۱۰. | ۱۶۴ | ۰۰۰. | ۹۷۲. | ۱۶۴ | ۰۰۲. |
تجزیه و تحلیل داده ها
با توجه به کدگذاری در 10 مصاحبه صورت گرفته از خبرگان شرکت های دارویی تعداد 267 کد اولیه شکل گرفت. بعد از طبقه بندی اولیه از داده های حاصل، مقاهیم از کدگذاری باز بر اساس جهت گیری ها، تناسب و ماهیت بار معنایی در 9 مقوله قرار گرفت که عبارتند از: تامین مالی، فرهنگی ، سیاسی، آموزش مهارتی، سرمایه انسانی،حمایت، محیط، فناوری اطلاعات، ساختار بازار.
جدول 4. کدهای استخراجی
کدگذاری باز | مقولات | شماره مصاحبه | |||||||||
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | ||
1.تسهیلات سپرده |
تامین مالی | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 1 | 0 | 0 | 1 |
2.دسترسی به اعتبار | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 1 | 1 | |
3.سرمایه | 1 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 1 | 0 | |
4. ضمانت | 1 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | |
1.تحمل تغییر | فرهنگی | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 |
2.ریسک پذیری | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | 0 | |
3. فرهنگ اعتماد | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | |
1.سیاست خرد | سیاسی | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 |
2. سیاست کلان | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | |
3.سیاست بالا به پایین | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | 1 | 0 | 1 | |
4. سیاست پایین به بالا | 1 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | |
1.آموزش با کیفیت |
آموزش | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | 1 | 1 | 1 | 0 | 0 |
2.کمبود دوره های آموزشی | 1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | |
3. تجربه و کمبود مربی | 1 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | |
1. موسسات آموزشی | سرمایه انسانی | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 1 |
2.دولت | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 1 | |
3. گروه جوانان مستعد | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | 0 | |
1.فضای کار اشتراکی |
حمایت ها | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 |
2.رویدادها | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | 1 | |
3.دولت | 0 | 0 | 1 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | |
4.رسانه های گروهی | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | 0 | 1 | |
1.ارتباط کارآفرینان با خودشان
| شبکه ها | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | 0 |
2.ارتباط کارآفرینان با دانشگاه | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | 0 | |
3. ارتباط با نهادهای حامی | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | 1 | |
1.جغرافیا | فناوری | 1 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 1 | 0 | 0 | 1 |
2.صنعت | 1 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 0 | 0 | |
3.نوآوری |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
1.دسترسی به کانال های توزیع |
ساختار بازار | 0 | 1 | 0 | 0 | 1 | 1 | 1 | 0 | 0 | 1 |
2.دسترسی به بازار محلی | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 1 | 1 | 0 | 1 | 0 | |
3. مشتریان کلیدی | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | |
شکل 1: خروجی مکس کیودا
روایی واگرا
معیار مهمی که روایی واگرا مشخص می گردد، میزان رابطه سازه با شاخص هایش در مقایسه رابطه آن سازه با سایر سازه ها است؛ به گونه ای که روایی واگرای قابل قبول یک مدل حاکی از آن است که یک سازه در مدل تعامل بیشتری با شاخص های خود تا با سازه های دیگر دارد (رشادتجو و ابراهیم پور،1399). نتایج بررسی روایی واگرا در جدول 3 بیان شده است.
جدول3: سنجش روایی واگرا به روش فورنل و لارکر
فناوری | سرمایه انسانی | شبکه ها | سیاسی
| آموزش
| حمایت ها | ساختار بازار | فرهنگی | تامین مالی |
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | تامین مالی |
|
|
|
|
|
|
| 1 | 38512/0 | فرهنگی |
|
|
|
|
|
| 1 | 45291/0 | 12542/0 | ساختار بازار |
|
|
|
|
| 1 | 19531/0 | 34014/0 | 42915/0 | حمایت ها |
|
|
|
| 1 | 23154/0 | 16251/0 | 35472/0 | 39416/0 | آموزش |
|
|
| 1 | 39251/0 | 05142/0 | 32154/0 | 28361/0 | 27354/0 | سیاسی |
|
| 1 | 89264/0 | 08914/0 | 11920/0 | 29283/0 | 28416/0 | 32017/0 | شبکه ها |
| 1 | 8203/0 | 63251/0 | 19232/0 | 70152/0 | 26352/0 | 29451/0 | 35261/0 | سرمایه انسانی |
1 | 44521/0 | 22152/0 | 19821/0 | 18251/0 | 15521/0 | 13625/0 | 64821/0 | 29415/0 | فناوری |
برازش مدل ساختاری: به منظوربررسی برازش مدل ساختاری از معیارهای R2 وq2 استفاده شده است که مقادیر هر یک در جدول 5 آمده است و نشان دهنده برازش مناسب مدل ساختاری است.
جدول5. معیارهای R2 وq2
سازه ها | R2 | Q2 |
تامین مالی | 648515/0 | 000000/0 |
فرهنگی | 852612/0 | 2451620/0 |
ساختار بازار | 695361/0 | 2652201/0 |
حمایت ها | 732541/0 | 2736915/0 |
آموزش | 936512/0 | 2315842/0 |
سیاسی | 775514/0 | 2515201/0 |
شبکه ها | 925164/0 | 2801541/0 |
سرمایه انسانی | 592516/0 | 3250162/0 |
فناوری | 961542/0 | 4252036/0 |
جهت نیل به این هدف ابتدا با استفاده از آزمون تحلیل عاملی تاییدی، مقدار بارهای عاملی هر یک از گویههای پژوهش را مورد بررسی قرار داده و پس از تایید سطح مناسب بارهای عاملی هر یک از گویهها، شاخصهای برازش مدل پژوهش را بررسی نموده و در انتها پس از ارزیابی نقش میانجی به کمک آزمون سوبل، اقدام به بررسی فرضیههای ارائهشده با استفاده از آزمون مدلسازی معادلات ساختاری مینمائیم.
جهت بررسی معنادار بودن رابطه بین متغیرها از آماره آزمون t یا همان t-value استفاده میشود. چون معناداری در سطح خطای 0.05 بررسی میشود بنابراین اگر میزان بارهای عاملی مشاهده شده با آزمون t-value از 1.96 کوچکتر محاسبه شود، رابطه معنادار نیست.
تامین مالی بر زیست بوم استارت ها تاثیر معنادار دارد (0.812،7.125). فرهنگی بر زیست بوم استارت ها تاثیر معنادار دارد (0.699، 5.496). ساختار بازار بر زیست بوم استارت ها تاثیر معنادار دارد (5.496، 0.699). حمایت ها بر زیست بوم استارت ها تاثیر معنادار دارد (6.302، 0.564). آموزش بر زیست بوم استارت ها تاثیر معنادار دارد (5.296، 0.701). سیاسی بر زیست بوم استارت ها تاثیر معنادار دارد (6.291، 0.497). شبکه ها بر زیست بوم استارت ها تاثیر معنادار دارد (0.666،7.102). سرمایه انسانی بر زیست بوم استارت ها تاثیر معنادار دارد (0.598،6.732). فناوری بر زیست بوم استارت ها تاثیر معنادار دارد (0.497،5.441).
شکل2. مدل ساختاری پژوهش در حالت استاندارد
شکل 3. مدل ساختاری پژوهش در حالت معناداری
یافته های تحقیق
در بخش کیفی این تحقیق بعد از انجام مصاحبه از خبرگان نه عامل استخراج شد که شامل (تامین مالی، فرهنگی، ساختار بازار، حمایت ها، آموزش، سیاسی، شبکه ها، سرمایه انسانی، فناوری) می باشند. این نه عامل در واقع عوامل تاثیرگذار بر زیست بوم استارتاپ هاست. که در قسمت کمی کار با نرم افزار پی ال اس تشریح شده است. تامین مالی بر زیست بوم استارتاپ ها تاثیر معنادار دارد (0.812،7.125). این مولفه در ادبیات پژوهش بوکک و همکاران1 (2017)، مکی و نایر2 (2017)، لیو و سیو3 (2017)، هال و همکاران4 (2017)، میتال و مادان (2020) و سایر محققان مورد توجه بوده است.آن ها معتقد بودند منابع مالی در رشد زیست بوم کسب و کارهای نوپا تاثیرگذار است و رشد و سودآوری را در پیش دارد. فرهنگی بر زیست بوم استارتاپ ها تاثیر معنادار دارد (5.496، 0.619). تحقیقاتی همچون گلور و هرمنس5 (2017)؛ کاسی و وانگ6 (2017)؛ کورپلا و همکاران7 (2017)، کوفی ازومه8 و همکاران (2020)، لوتس و همکاران (2020) و سایر پژوهشگران مورد توجه قرار گرفت. آن هادریافتند که ابعاد فرهنگی رابطه مثبتی با زیست بوم دارد بطوریکه در تحقیق گلو و هرمنس (2017) بر روی زیست بوم کسب و کارهای الکترونیکی در کشور کلمبیا این ابعاد بر روی زیست بوم تاثیرگذار بودند. ساختار بالا بر زیست بوم استارتاپ ها تاثیر معنادار دارد (6.302، 0.564). در یافته های پژوهش هایی همچون کولوب و ساک9 (2016) که به ساختارهای مختلف سازمانی برای تاثیر بر انواع زیست بوم ها در کسب و کارهای نوپا اشاره کردند و نتیجه گرفتند که هر چقدر ساختارها با نوآوری بیشتر همراه باشند می تواند به زیست بوم کمک بیشتری کند؛ و همچنین این نتیجه با تحقیق کاسی و وانگ (2017)؛ شیرش و پتروسکی10 (2016) و سایر محققان دیگر در این زمینه همراستاست.
حمایت ها بر زیست بوم استارتاپ ها تاثیر معنادار دارد (7.963، 0.647). این مولفه در تحقیق پاتل و همکاران11 (2017) که به نقش حمایت ها و فرشتگان کسب و کار در زمینه استارتاپ ها اشاره کرده اند، آن ها دریافتند که حمایت نقش موثری در پرورش زیست بوم دارد و باعث رونق کسب و کارها می شود. همچنین این نتیجه همراستا با تحقیقات شانلی (2017)؛ لی و همکاران12 (2017) می باشد. آموزش بر زیست بوم استارتاپ ها تاثیر معنادار دارد (5.296، 0.701). این مولفه در تحقیق تیان13 (2017) که دریافت آموزش کارکنان و ساختارمند کردن کسب و کار در زیست بوم آن صنعت تاثیر دارد این تحقیق در صنایع الکترونیک هند بکار گرفته شد و شواهد نشان داد آموزش کاربردی کارکنان توانست سهم بسزایی در جذب و بکارگیری سرمایه برای کسب و کار باشد. همچنین این نتیجه همراستا با تحقیقات یوان و وانگ14 (2016)؛ فرانسیسکا و انتوناک15 (2018)؛ فنگ تیان (2019)، بناشویلی (2020) می باشد. سیاسی بر زیست بوم استارتاپ ها تاثیر معنادار دارد (0.497، 6.291). این مولفه در تحقیق محققانی همچون شانلی16 (2017) که در این تحقیق به نتایجی دست یافتند که در آن ابعاد سیاسی کشورها می توانند بر محیط و زیست بوم های کسب و کار نوپا تاثیر گذار باشند با بررسی چندین کسب و کار نوپا توانستند درک کنند که یکی از ابعاد تاثیرگذار در رشد و بهره وری بهتر کسب و کارهای آنلاین نوپا بعد سیاسی است. همچنین این تحقیق با تحقیقات بلیتسکی و همکاران (2021)، کوزوبیکاوا و همکاران (2019) صابری و همکاران (2018)؛ تیان (2016) همراستاست. شبکه ها بر زیست بوم استارتاپ ها تاثیر معنادار دارد (0.666،7.102). این مولفه در تحقیق تویودا و همکاران17 (2017)؛ پولیم و همکاران18 (2017)؛ ووت و هافمن19 (2019) و برخی از محققان دیگر بدان پرداخته شد. سرمایه انسانی بر زیست بوم استارتاپ ها تاثیر معنادار دارد (0.598،6.732). این مولفه در تحقیق روهیت راج20 (2019) که در آن دریافت سرمایه انسانی تاثیر مثبتی با اکوسیستم یک کسب و کار نوپا دارد، آن چند استارتاپ حوزه سلامت را بررسی کرد. همچنین این تحقیق با تحقیقات هاجر محمود 21(2019) و همچنین چند تن دیگر از محققان همراستاست. فناوری بر زیست بوم استارتاپ ها تاثیر معنادار دارد (0.497،5.441). این مولفه در تحقیق زیاکیس، والچوپولو و پتریدیس22(2022)، ماساه23 (2019)؛ ویبر و همکاران24 (2016) و جمعی از محققان دیگر پرداخته شده است.
حساسیت زیست بوم ها تاحدی است که گاهاً با ورود یک عنصر ناسازگار می تواند کل زیست بوم را به نابودی بکشاند. تمام عنصر زیست بوم، باید با یکدیگر همخوانی و تعامل داشته باشند تا بتوان زیست بوم را به حالت تعادل و موزون درآورد، در غیر این صورت امکان توسعه و گسترش آن وجود ندارد.
با استناد به هدف و مسئله پژوهش، پیشنهادهایی در ارتباط با پژوهش برای انجام تحقیقات آتی ارائه می گردد: تمرکز بر افزایش تامین مالی به منظور رشد و ارتقای استارتاپ ها و همچنین عملکرد بهتر کسب و کارها. تامین مالی و حمایت های تسهیلاتی به افراد به منظور تشکیل کسب و کارهای نوپا. تقویت صندوق های ضمانت اعتباری و توسعه سرمایه گذاری میان افراد واجد صلاحیت به منظور ایجاد استارتاپ ها در حوزه پزشکی. بررسی ابعاد فرهنگی با هدف توسعه استارتاپ ها با رویکرد افزایش رقابتی در حوزه کسب و کارهای خدماتی پزشکی. ایجاد اعتماد بنفس در سرمایه گذاران برای ایجاد کسب و کار نوپا، کاهش نگرانی ناشی از ریسک پذیری و نوآوری توسط دولت و فرهنگ سازی توسعه کسب و کارهای نوپا و کوچک. داشتن ساختار بازار مناسب به منظور ایجاد چرخه مناسب یک استارتاپ با هدف بهبود عملکرد آن. افزایش سطوح حمایت ها و پشتیبانی مکرر با هدف ایجاد استارتاپ و همچنین رقابت پذیری بالاتر در سطوح مختلف. ایجاد سطوح آموزشی بالاتر با هدف رشد و ارتقای استارتاپ ها و همچنین پیشرفت بیشتر در حوزه های مختلف استارتاپ. آموزش و مشاوره مالی و حقوقی توسط سازمان های مختلف دولتی (پارک علم و فناوری) به منظور رشد هر چه سریعتر استارتاپ ها. آموزش مهارت های فردی و خوداشتغالی با استفاده از سازمان فنی و حرفه ای به منظور ایجاد زیست بوم کسب و کارهای نوپا.
ابعاد مختلف سیاسی به منظور افزایش رشد و ارتقای استارتاپ ها با هدف بکارگیری این ابعاد برای حفظ بازار و رقابت پذیری با رقیبان خود. ضمن تاکید بر ظرفیت مسئولیت پذیری، دور اندیشی و برنامه ریزی استراتژیک آن را عاملی برای پاسخگویی، مقابله یا انطباق با محیط بیرون می دانند که زمینه تصمیم گیری موفق را فراهم می کند. استحکام قوانین سیاسی و رهبری پایدار می تواند باعث حفظ پایداری و توسعه استارتاپ ها گردد. انسجام و کنترل شبکه ها به منظور کاهش ریسک در یک استارتاپ با هدف ارتقای سطح کسب و کار و همچنین ارزش آفرینی بیشتر. رشد سرمایه انسانی با هدف بهبود سطوح استارتاپ ها و کاهش میزان ریسک و بهروه وری بالاتر و همچنین کارایی و اثربخشی بیشتر. ارتقای فناوری و دانش به منظور حفظ سطح استارتاپ و همچنین بالا بردن آن در استارتاپ ها با هدف افزایش رقابت پذیری. فارغ از تمایزات پیش گفته، این پژوهش در چند زمینه با محدودیت مواجه بوده که در تحقیقات آتی می تواند مدنظر و مورد پیگیری قرار گیرد. اولا نبود زمان کافی و انجام هزینه های مکفی جهت انجام این مطالعه سبب می گردد تا نتوانیم تمامی عوامل اثرگذار بر زیست بوم استارتاپ ها را در مدل مفهومی مدنظر وارد نمائیم. ثانیا نبود دسترسی کامل به افراد بیشتر که خبرگان هستند می تواند اعتبار نتیجه این تحقیق با افزایش دهد. ثالثا این پژوهش به صورت مقطعی انجام شده است. به این دلیل، نتیجهگیری درباره علیت را دشوار میسازد.
[1] Bocek et al
[2] Mackey and Nayyar
[3] Lu and Xu
[4] Hull et al
[5] Glover and Hermans
[6] Casey and Wong
[7] Korpela et al
[8] Kofi Azumah
[9] Collomb and Sok
[10] Shireesh and Petrovsky
[11] Patel et al
[12] Li et al
[13] Tian
[14] Yuan and Wang
[15] Francesca Antonucc
[16] Shanley
[17] Toyoda et al
[18] Polim et al
[19] Wout Hofman
[20] Rohit Raj
[21] Hajar Moudoud
[22] Ziakis, Vlachopoulou & Petridis
[23] Musah
[24] Weber et al
منابع
رشادت جو، حمیده؛ ابراهیم پور، امیر. (1399). ارائه مدل تأثیر ابعاد بازاریابی کارآفرینانه بر رفتار مصرفکننده در استارت آپهای حوزه فناوری نوین. مدیریت بازاریابی، 15(49)، 23-37.
Agnihotri, P., & Santhanam, H. (2002). International marketing strategies for global competitiveness. In The Seventh International Conference in Global Business And Economic Development. Bangkok, Thailand.
Aldrich, H. E. (1990). Interdisciplinary forum. Entrepreneurship Theory and Practice, 14(3), 7-7.
Alves, A. C., Fischer, B., Vonortas, N. S., & Queiroz, S. R. R. D. (2019). Configurations of knowledge-intensive entrepreneurial ecosystems. Revista de Administração de Empresas, 59(4), 242-257
Amolo, J., & Migiro, S. O. (2015). An entrepreneurial flair development: the role of an ecosystem. Change, 9. Problems and Perspectives in Management, 13(2),
Arruda, C., Nogueira, V. S., Cozzi, A., & Costa, V. (2015). The Brazilian entrepreneurial ecosystem of startups: an analysis of entrepreneurship determinants in Brazil and the perceptions around the Brazilian regulatory framework. In Entrepreneurship in BRICS (Vol. 2, pp. 9-26).
Springer, Cham. Asheim, B. T., Smith, H. L., & Oughton, C. (2011). Regional innovation systems: theory, empirics and policy. Regional studies, 45(7), 875-891.
Audretsch, D. B., & Belitski, M. (2017). Entrepreneurial ecosystems in cities: establishing the framework conditions. The Journal of Technology Transfer, 42(5), 1030-1051.
Audretsch, D. B., Cunningham, J. A., Kuratko, D. F., Lehmann, E. E., & Menter, M. (2019). Entrepreneurial ecosystems: economic, technological, and societal impacts. The Journal of technology transfer, 44(2), 313-325. Bain, J. S. (1956).
Barriers to new competition, their character and consequences in manufacturing industries (No. HB771 B23).
Baker, T., Gedajlovic, E., & Lubatkin, M. (2005). A framework for comparing entrepreneurship processes across nations. Journal of International Business Studies, 36(5), 492-504.
Bertoni, F., Colombo, M. G., & Quas, A. (2019). The role of governmental venture capital in the venture capital ecosystem: An organizational ecology perspective. Entrepreneurship Theory and Practice, 43(3), 611-628. Diebold, W., Scott, B. R., & Lodge, G. C. (1985). U.S. Competitiveness in the World Economy.
Foreign Affairs, 63(4), 916 Espinoza, C., Mardones, C., Sáez, K., & Catalán, P. (2019). Entrepreneurship and regional dynamics: the case of Chile. Entrepreneurship & Regional Development, 31(9-10), 755-767. Faghih, N., & Zali, M. R. (2018). Entrepreneurship Ecosystem in the Middle East and North Africa (MENA).
Springer, Cham. Feldman, M., Siegel, D. S., & Wright, M. (2019). New developments in innovation and entrepreneurial ecosystems. Industrial and Corporate Change, 28(4), 817-826.
GEM. (2018). Global Entrepreneurship Monitor IRAN. Choice Reviews Online.
Groth, O. J., Esposito, M., & Tse, T. (2015). What Europe needs is an innovation‐driven entrepreneurship ecosystem: Introducing EDIE. Thunderbird International Business Review, 57(4), 263-269.
Huggins, R., & Williams, N. (2011). Entrepreneurship and regional competitiveness: The role and progression of policy. Entrepreneurship & Regional Development, 23(9-10), 907-932.
Isenberg, D. (2010). How to start an entrepreneurial revolution. Harvard business review, 88(6), 40-50.
Isenberg, D. (2011). The consequences of entrepreneurial finance: Evidence from angel financingsThe Entrepreneurship Ecosystem Strategy as a New Paradigm for Economic Policy: Principles for Cultivating Entrepreneurship. Review of Financial Studies, 27(1), 20–55.
Kang, D., & Park, Y. (2019). Analysing diffusion pattern of mobile application services in Korea using the competitive Bass model and Herfindahl index. Applied Economics Letters, 26(3), 222-230.
Kumar, P., Dass, M., & Kumar, S. (2015). From competitive advantage to nodal advantage: Ecosystem structure and the new five forces that affect prosperity. Business Horizons, 58(4), 469-481.
Liguori, E., Bendickson, J., Solomon, S., & McDowell, W. C. (2019). Development of a multi-dimensional measure for assessing entrepreneurial ecosystems. Entrepreneurship & Regional Development, 31(1-2), 7-21.
Manimala, M. J., Thomas, P., & Thomas, P. K. (2019). Perception of Entrepreneurial Ecosystem: Testing the Actor–Observer Bias. The Journal of Entrepreneurship, 28(2), 316-342.
Mason, C., & Brown, R. (2014). Entrepreneurial ecosystems and growth oriented entrepreneurship. Final Report to OECD, Paris, 30(1), 77-102.
Mazzarol, T. (2014). Growing and sustaining entrepreneurial ecosystems: The role of regulation, infrastructure and financing Momaya, K. (2011). Cooperation for competitiveness of emerging countries: learning from a case of nanotechnology. Competitiveness Review: An International Business Journal. 21(2), 152-170. Moon, H. C., Rugman, A. M., & Verbeke, A. (1998). A generalized double diamond approach to the global competitiveness of Korea and Singapore. International business review, 7(2), 135-150.
Muldoon, J., Bauman, A., & Lucy, C. (2018). Entrepreneurial ecosystem: do you trust or distrust?. Journal of Enterprising Communities: People and Places in the Global Economy. OECD. (2015). New Approaches to SME and Entrepreneurship Financing. In New Approaches to SME and Entrepreneurship Financing. Broadening the range of instruments. Pariz: OECD Centre for Entrepreneurship, SMEs and Local Development.
Porter, M. E. (2000). Location, competition, and economic development: Local clusters in a global economy. Economic development quarterly, 14(1), 15-34. Rezaei, S., Dana, L. P., & Ramadani, V. (Eds.). (2017). Iranian entrepreneurship: Deciphering the entrepreneurial ecosystem in Iran and in the Iranian diaspora. Springer.
Entezari, Y. (2015). Building knowledge-based entrepreneurship ecosystems: Case of Iran. Procedia-social and behavioral sciences, 195, 1206-1215.
Stam, E., & Ven, A. (2021). Entrepreneurial Ecosystems Elements. Small Business Economics, Springer. 56(2), 809-832.
Chen, Juanyi, Li Cai, Garry D. Bruton & Naiheng Sheng (2019): Entrepreneurial ecosystems: what we know and where we move as we build an understanding of China, Entrepreneurship & Regional Development, DOI: 10.1080/08985626.2019.1640438.
Pushpananthan, G., & Elmquist, M. (2022). Joining forces to create value: The emergence of an innovation ecosystem. Technovation, 115, 102453 .
Kato, M., Zhou, H., 2018. Numerical labor flexibility and innovation outcomes of start-up firms: a panel data analysis. Technovation 69, 15–27.
Honjo, Y., 2021. The impact of founders’ human capital on initial funding: evidence from Japan. Technovation 100, 102191.
Soluk, J., Kammerlander, N., & Darwin, S. (2021). Digital entrepreneurship in developing countries: the role of institutional voids. Technological Forecasting and Social Change, 170.
Designing ecological models of startups in the field of medical services
Abstract
The purpose of this research is to present the ecosystem model of startups in the field of medical services. This research is practical in terms of purpose and descriptive-survey in terms of data collection. The investigated community is the services of five startups in the field of medicine. After defining the topic and conducting initial exploratory and library studies, the factors and components were determined through theme analysis and by a researcher-made questionnaire that reached the opinion of academic and professional experts familiar with the topic (including 3 university professors and 7 experts) and after Obtaining their qualitative and quantitative corrective opinions (using the Delphi method) based on statistical methods related to the ultimate proportional analysis of the model, components and combination of factors has reached the consensus of the elites. In the qualitative part, maxqda software was used for thematic analysis, and in the quantitative part, smart pls software was used for factor analysis. This research was based on the number of 267 primary codes, of which 30 open codes and 9 central codes were formed. The findings of the research showed that (financial, cultural, political, education, market structure, human capital, networks, technology, support) has a significant impact on the ecosystem of startups. The results showed that bioecosystem components have a better understanding of the use of bioecosystem startups among startups in the medical field, which can lead to more optimal use of it among them. Using the introduced model helps the startups to identify the components of the startup ecosystem and understand their strengths and weaknesses in the relevant fields and also be more efficient in the competitive environment.
Keywords: ecology, startup, medical services
