Pathology of Revolutionary Seminary

Subject Areas : Iranian Political Research

محسن مهاجرنیا ¹

1 - استادیار، گروه علوم سیاسی، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، قم، ایران

Received: 2017-10-02 Accepted : 2017-12-16 Published : 2018-01-21

Keywords: pathology, آسیب‌شناسی, Political Thought, Revolutionary seminary, حوزه انقلابی, انقلابی‌گری, تفکرسیاسی, Revolutionarism,

Abstract :

Rationality of revolutionary seminary has come to existence from reliable link of seminary to the Islamic regime. The most important indicators of such rationality in its productive role updated and proportionate to demand of seminary ijtihad capacity and knowledge system can be named as power of forward-looking in the framework of political philosophy system of Islam, ability of resolving external interventions and internal conflicts, religious freethinking and release from prejudice, petrification, induration, fundamentalism, reactionarism, management of solving crisis, passing through political-mental ruptures, consolidation of loyalties and reorganization of ideological and mental bindings. Such parameters have resulted in seminary to be reliable and dynamic in the field of political life. Challenges that cause seminary to stay far from religious freethinking, creation of prejudice and petrification, inefficiency and mental obstructions, lack of futurism and smeared political loyalty are included among the most important harms of revolutionary seminary political thought.

References:

1. خامنه‌ای، سید علی (1394). نرم‌افزارحدیث ولایت؛ مجموعه رهنمودهای مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای.


2. خامنه‌ای، سید علی (1394). حدیث ولایت. تهران: مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی، دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای.


3. موسوی خمینی، روح‌الله (1389). صحیفه امام خمینی، تهران: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره).


4. خسروپناه، عبدالحسین (1388). آسیب‌شناسی دین‌پژوهی معاصر. تهران: انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.


5. دژاکام، علی (1377). تفکر فلسفی غرب از منظر استاد شهید مرتضی مطهری. تهران: مؤسسه فرهنگی اندیشه معاصر.


6. ستوده‌نیا، محمدرضا (1392). الگوی مدیریت بحران‌های سیاسی اجتماعی از منظر امیرالمؤمنین علی (ع). پژوهش‌نامه علوی، شماره 2.


7. شریفی، اکبر (1395). حوزه انقلابی، بیانات امام خامنه‌ای در رابطه با حوزه انقلابی. قم: میراث ماندگار.


8. شریفی، اکبر (1396). منشور انقلابی‌گری، در نگاه رهبر معظم انقلاب اسلامی، قم: نشر معارف.


9. علی‌پور وحید، حسن (1396). حوزه انقلابی و چالش اسلام رحمانی. قم: ارمغان کوثر.


10. فرامرز قراملکی، احد (1383). اخلاق حرفه‌ای. تهران: انتشارات مجنون.


11. مجموعه مقالات، فلسفه اخلاق (1380). ترجمه جمعی از مترجمان، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).


12. مطهری، مرتضی (1387). مجموعه آثار. جلد 24، چاپ سوم، تهران: صدرا.


13. دوورژه، موریس (1367). جامعه‌شناسی سیاسی. ترجمه ابوالفضل قاضی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.


14. مهاجرنیا، محسن (1396). آسیب‌شناسی جریان اصولگرایی. قم: نور مطاف.


15. مهاجرنیا، محسن (1393). فلسفه سیاسی آیت‌الله خامنه‌ای. تهران: انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.


16. هورنای، آ. اس. (1382). فرهنگ پیشرفته آکسفورد. چاپ نهم، تهران: مؤسسه نشر جهان دانش.