The funeral and mourning ceremony in eight epical works (shahnameh, Garshasb- name, Exkandarnameh, Zafarname, meha behart, odiseh, Ilyad, Vaneid).

Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature

Soheila Zoghi ¹ (Department of Persian Literature and language , Islamic Azad University Karaj, Iran)
Ahmad Zakeri ² (Associate professor of Islamic Azad university in Karaj branch)

Received: 2012-04-22 Accepted : 2012-08-21 Published : 2012-11-21

Keywords:

Abstract :

The human is always accompanied by the black and heavy shade of the death, this mental disturbance of the human and put one's mind to this continuous terrible secret. The human is tested many ways to encounter. With the death or its escape of it, but he/ she come to nothing and then he/ she accepted the death bitterness and shoumitted to it. Every the nation with acceptation of the death reality to think appreciate this part of live base on the religion and culture and its tradition with specific custion, to bonor. The dead and self prepares encounter the death. Probably, preparation display against of the death be command by will. In this article is tried deal with to mourning custom in several epical works.  

References:

 

1- آذرگشسب، موبد اردشیر (1358)، کتاب مراسم و آداب زرتشتیان، تهران: فروهر.

2- اسدی طوسی، حکیم ابونصر علی بن احمد(بی‌تا)، گرشاسب‌نامه، به اهتمام حبیب یغمایی، از روی نسخه‌های قدیم کتابخانه‌های ایران در اروپا

3- دهخدا، علی اکبر(1339)، لغت نامه، زیر نظر محمّد معین، تهران: سیروس.

4- فردوسی، ابوالقاسم(1378)،‌ شاه‌نامه؛ بر اساس نسخة نه جلدی، چ مسکو، تهران: ققنوس.

5- مستوفی، حمدالله (1380)، ظفرنامه، تصحیح و ترفیع: پروین باقری اهرجانی، زیر نظر مهدی مداینی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.

6- مهابهارات(1380)، بزرگ‌ترین منظومة کهنة موجود جهان به زبان سانسکریت ، ترجمة: میر غیاث الدّین مشهور به نقب خان به تصحیح و تحشیة: سیّد محمّد رضا نائینی و ن.س. شوکلا، ج اول تا چهارم، تهران: طهوری.

7- نظامی گنجوی (1370)، اسکندرنامه (شرف‌نامه، اقبال‌نامه)، تصحیح و مقدمه: پژمان بختیاری، تهران: پگاه.

8- نظامی گنجوی (1376)، هفت پیکر، تصحیح حسن وحید دستگردی، به کوشش سعید حمیدیان، تهران: قطره.

9- ویرژیل (1369)، انه اید، ترجمة میرجلال الدیّن کزّازی، تهران: نشر مرکز.

10- هومر، اودیسه (1370)، ترجمة، سعید نفیسی، تهران: علمی فرهنگی.

11- هومر (1349)، ایلیاد، ترجمة سعید نفیسی، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.