A Survey of Abolfazl Beihaghi’s Writing Style

Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature

Mohammad Gholamrezayi, ¹ (Professor of Persian Literature at Shahid Beheshti University, Tehran)

Received: 2009-06-19 Accepted : 2009-11-24 Published : 2010-02-20

Keywords:

Abstract :

Besides its historical, geographical, literary, and social significance, Tarikh Beihaghi, an important Persian literature work, particularly enjoys its writing style. Following Abu Nasr Moshkan’s (Beihaghi’s teacher) prose style, Beihaghi’s prose shares certain characteristics with those of the Samani era. On the other hand, these same features relate the work to technical prose works. Moreover, it owns features that distinguish it from other similar works. Besides archaism, one can see different forms of periphrasis and circumlocution, poetic features, especially allusion and simile, and various influences of Arabic literature, in Beihaghi’s prose. Beihaghi’s styles are more revealed in sentence structures, some transpositions, word coining, using specific allusive statements, and certain poetic images.                 

References:

ـ بهار، استاد محمّدتقی ملک الشعرا، سبک شناسی، ج 2، کتاب­های پرستو، تهران، 1349.

ـ بیهقی، ابوالفضل، تاریخ بیهقی، تصحیح دکتر علی اکبر فیاض، دانشگاه مشهد، مشهد، 1350.

ـ خطیب رهبر، دکتر خلیل، تاریخ بیهقی با معنی واژه­ها و شرح بیت­ها و ... انتشارات سعدی، تهران، 1366.

ـ خطیبی، دکتر حسین، فن نثر در ادب پارسی، انتشارات زوّار، تهران، 1366.

ـ مهدوی دامغانی، دکتر احمد، حاصل اوقات، به کوشش دکتر سیّدعلی محمّد سجادی، انتشارات سروش، تهران، 1381.