Studying the structure of parable and equation methods in Kamal Khojandi’s Sonnets

Subject Areas : Research Allegory in Persian Language and Literature

M. Khodayari ¹ (Department of Persian Language and Literature, Garmsar Branch, Islamic Azad University, Garmsar, Iran)
A. haghighi poshtiri ² (Department of Persian Language and Literature, Payam Noor University of Semnan)

Received: 2016-06-03 Accepted : 2016-10-10 Published : 2016-12-21

Keywords:

Abstract :

Kamal Aldin Masoud Khajandi, known as Kamal Khojandi and also nick named as Kamal, is the great poet and mystic of eighth century and also contemporaneous with Hafez Shirazi. Kamal Khojandi’s style of ode writing is similar to Sadee’s. Sadee’s sonnets influence on Khojandi is very significant specially in meaning, syntax, phrases and compounds, speech music, rhythm and rhyme, string and also applying the methods of equation and parable. In modern expressing texts, parable is a new and independent technique which is independent from simile and metaphor and is the same as equation manners. The relation between parable and equation manners is a controversial issue. Equation manners is a parable like technique which is popular in Indian poets’ style.Parable and equation manners are the creators of artistic pictures and logical and understandable conditions in a sonnet through which it would be possible to create artistic images and suitable conditions for simpler description and expression of logical issues. Since, Kamal Khojandi had a complete understanding of these two techniques i.e. parable and equation manners, has made his poems more artistic and reasonable. So, in the present research the structure of parable and equation manners in Kamal’s complete collection of sonnets has been studied.

References:

1-      افصح‌زاده، اعلاخان (1375) کمال خجندی استاد غزل، دوشنبه: دفتر نشر فرهنگ نیاکان.

2-      انوشه، حسن. (1381) فرهنگ­نامه ادب فارسی، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

3-      جرجانی، عبدالقاهر (1954 م)، اسرار البلاغه، تحقیق هلموت ریتر، استانبول: بی نا.

4-      حافظ شیرازی، شمس الدین محمد (1376)، دیوان حافظ، به اهتمام محمد قزوینی و قاسم غنی، تهران: زوّار.

5-      داد، سیما (1383)، فرهنگ اصطلاحات ادبی، تهران: مروارید، چ دوم.

6-      سعدی، ابو محمد مصلح بن عبداله (1385) غزلیات سعدی، بر اساس نسخه میرزا محمد علی فروغی، تهران: ارمغان.

7-      شفیعی کدکنی، محمدرضا (1370)، صورخیال در شعر فارسی، تهران: آگاه. چ هشتم.

8-      -----------------  (1385)، شاعر آینه‌ها، تهران: آگاه. چ هفتم.

9-      شمیسا، سیروس (1378) بیان، تهران: فردوس. چ هفتم.

10-   ----------- (1375)، سبک شناسی در شعر، تهران: فردوس، چ دوم.

11-   صائب تبریزی، محمدعلی (1364)، کلیات، تصحیح امیری فیروزکوهی، تهران: خیام.

12-   صفا، ذبیح الله (1371)، تاریخ ادبیات در ایران، تهران: فردوس.

13-   عطار، محمدبن ابراهیم (1348) منطق الطیر، مقامات الطیور، تهران: صادق گوهرین.

14-   کمال خجندی، (1372) تصحیح و مقابله: احمد کرمی، سلسله نشریات ما.

15-   همایی، جلال الدین (1376)، فنون بلاغت و صناعات ادبی، تهران: نشر هما. چ سیزدهم.