The Effects of social factors on social Happiness (case of study: the residents of the city of Esfahan)

Subject Areas : Educational

Asghar Mohammadi ¹

1 - Department of Assistant Professor of Sociology, Faculty of Humanities, University of Islamic Azad, University-Dehaghan, Iran.

Received: 2018-07-07 Accepted : 2019-09-16 Published : 2019-12-22

Keywords: Family, Physical and mental status, Social happiness, economic situation, Social capital,

Abstract :

This purpose nvestigation aims to study the effects of social and demographic factors on social happiness among the residents of the city of Esfahan. The research population of all the residents above 10 years of age which totaled 1663834, of which, 600 people were selected as a statistical sample, quota sampling method. Then, they completed Argyle Oxford Happiness Inventory (1995) and independent variables researcher-made. (1396). The data analysis was performed using Pearson correlation and stepwise Regression analysis was performed using SPSS software. The results showed that social happiness of the majority of the respondents (69.5 percent) was at a moderate level. The results of regression analysis showed that Social capital with a beta standard coefficient of 0/26 and family status and kinship network, with a beta standard coefficient of 0.27, were significantly associated with social happiness. Economic situation with a beta standard coefficient of 0/31 and mental/physical health, with a beta standard coefficient of 0/25, were also significantly associated with social happiness. The results of regression analysis showed that all the independent variables did in fact entered the regression equation and that all together could explain about 26 percent of the variance of social happiness. Economic situation and Physical and mental status had, respectively the highest and the lowest amount of influence on social happiness.

References:

آرگایل، م. (1383). روان‌شناسی شادی. ترجمة فاطمه بهرامی و دیگران، اصفهان: جهاد دانشگاهی.

آیزنک، م. (1375). روان‌شناسی شادمانی. فیروز بخت و بیگلی، تهران: بدر.

اکبرزاده، ف.، دهقانی، ح.، خوشفر، غ، جان‌علیزاده چوبدستی، ح. (1392). بررسی تأثیر سه نوع سرمایه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی بر شادی جوانان. جامعه‌شناسی کاربردی، سال بیست‌وچهار، 1: 68-88.

باینگانی، ب.، کاظمی، ع. (1389). بررسی مبانی تئوریک مفهوم سرمایه فرهنگی، فصلنامه برگ و فرهنگ،: 21-8.

خارستانی، ا.، سیفی، ف. (1393). نقش شادی و نشاط در سبک زندگی اسلامی، پژوهش‌های اجتماعی اسلامی،، 4: 126 -127.

ربانی، ر.، انصاری، ا. (1385). جامعه‌شناسی قشرها و نابرابری‌های اجتماعی، اصفهان: دانشگاه اصفهان.

روحانی، م. (1388). درآمدی بر نظریه سرمایه فرهنگی، فصلنامه راهبرد، 53: 35-7.

ربیعی، م. (1391). بررسی میزان نشاط اجتماعی معلمان زن و عوامل مؤثر بر آن در شهرستان مبارکه، دانشگاه آزاد اسلامی دهاقان، رشته جامعه‌شناسی.

ریتزر، ج. (1380). تئوری جامعه‌شناسی در دوران معاصر، محسن ثلاثی، تهران: علمی.

 سماواتی، س.، رنجبر، ا. (1397). بازشناسی عوامل مؤثر بر شادی در فضاهای عمومی شهری (مطالعه موردی: محدوده پیاده راه مرکز تاریخی تهران). فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات شهری، 29: 3-18.

 سمیعی، ع.، پوردانش، س.، دانش، ح. (1397). عوامل اجتماعی مؤثر بر نشاط اجتماعی معلمان (مطالعه موردی). جامعه‌شناسی آموزش‌وپرورش 186:6-200.

شمشیری، وحید. (1398). بررسی ارتباط بین سرمایه اجتماعی و شادی در بین شهروندان شهرستان آباده، دانشگاه آزاد اسلامی دهاقان، رشته جامعه‌شناسی.

شهیدی، ش. (1388). روان‌شناسی شادی. تهران: نشر قطره.

صنعتخواه، ع.، شیری‌امین‌لو، ش.، دادخواه، ف.، حقیقتیان، م. (1393). رابطة سرمایه اجتماعی و احساس شادمانی در شهر کرمان (دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان)، طرح پژوهشی، معاونت پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان.

ظهور، ع.، فکری، ع. (1382). وضعیت شادابی دانشجویان دانشکده مدیریت و اطلاع‌رسانی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران. ارمغان دانش، 30:64-62.

عابدی، م. (1381). شادی در خانواده. تهران: سلامت خانواده.

عباس‌زاده، م.، قاسم‌زاده، د.، صالح، ن. (1395). بررسی ارتباط بین اشکال سرمایه و شادی در بین حاشیه‌نشینان و غیرحاشیه‌نشینان (مورد مطالعه: شهر تبریز) فصلنامه برنامه‌ریزی رفاه و توسعه اجتماعی، شماره 29: 157-186.

علیپور، ا.، نوربالا، ا.، اژه‌ای، ج.، مطیعیان، ح. (1379). شادکامی و عملکرد ایمنی بدن. مجلة روان‌شناسی، شماره 220:15-233

فرانکلین، س. (1390). روان‌شناسی شادی (ترجمة ج، نجفی زند). تهران: انتشارات سخن.

فیلد، ج. (1386). سرمایه اجتماعی، ترجمة غلامرضا غفاری و حسین رمضانی، تهران: کویر.

کار.، آ. (1384). علم شادمانی و نیرومندی‌های انسان. ترجمة حسین پاشا شریفی. تهران: انتشارات سخن.

گنجی، م. (1387). تحلیل عوامل جامعه‌شناختی مؤثر بر میزان احساس شادی سرپرستان خانوار در شهر اصفهان. رساله دکتری، دانشکده، دانشگاه اصفهان.

منتظری و همکاران. (1391). میزان شادکامی مردم ایران و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه مردم ایران، فصلنامه پایش، شماره 4: 468-475.

میرجعفری، آ. (1384). شادمانی و عوامل مؤثر بر آن. مجله تازه‌های علوم شناختی، سال چهارم، شماره 4: یک.

میرشاه‌جعفری، ا.، عابدی، م.، دریکوندی، ه. (1381). شادمانی و عوامل مؤثر بر آن. تازه‌های علوم شناختی، 3: 57-50

نشاط، د.، همکاران. (1388). تعیین عوامل مؤثر در شادکامی کارکنان شرکت فولاد مبارکه، فصلنامه خانواده پژوهی، سال سوم:118

نصوحی، م. (1382). رابطة بین شادمانی و عوامل آموزشگاهی دانش‌آموزان دبیرستانی، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد واحد خوراسگان.

نوفرستی، ا.، گنجی، ن.، سلیمانی، ع. (1395). پیش‌بینی شادکامی در جانبازان و ایثارگران، دانش و پژوهش در روان‌شناسی کاربردی شمارهٔ 4: 50-58.

نیازی، م.، کارکنان، م. (1386). تبیین جامعه‌شناختی رابطه سرمایه فرهنگی خانواده با هویت اجتماعی جوانان، فصلنامه مطالعات ملی، 3: 81-55

وحیدا، ف.، دادهیر، ا.، فرنام، م. (1393). نشاط عمومی در زندگی اجتماعی- فرهنگ شهر: مطالعه‌ای با رویکرد کیفیت اجتماعی در شهر اردبیل، مطالعات جامعه‌شناسی شهری، 11: 1-34.

هزارجریبی، ج.، راستین‌افشان، پ. (1388). بررسی عوامل مؤثر بر نشاط اجتماعی با تأکید بر استان تهران، جامعه‌شناسی کاربردی، شماره 1:119-146.

هاشمیان‌فر، ج. (1386). بررسی عوامل مؤثر بر نابرابری‌های اجتماعی با تأکید بر عوامل اجتماعی، پایان‌نامه دکتری، دانشگاه اصفهان.

همیلتون، م. (1392). جامعه‌شناسی دین، ترجمة محسن ثلاثی، تهران: مؤسسه فرهنگی انتشارات تبیان.

Anand, p. and other, s. (2011). Measuring welfarc, JournaL of public Economic 95, 205-215. Available at www.elsavier.com.

Furnham, A&Cheng, H. (2000). Lay theories of happiness. Journalof happiness studies 1:227 246.

Ford, B.Q., Dmitrieva, J.O., Heller, D.l, Chentsova-Dutton, Y., Grossmann, I., Tamir, M., Uchida, Y., Koopmann-Holm, B., Floerke, V. A., Uhrig, M., Bokhan, T.M. Iris, B. (2015). Culture shapes whether the pursuit of happiness predicts higher or lower well-being. Journal of Experimental Psychology. 144(6), 1053-1062.

Helliwell, J. F. (2006). Well-Being, Social Capital and Public Policy: What's New?, The Economic Journal Volume 116, Issue 510, March, pages C34–C45.

Inglehart, R., Foa, R., Peterson, C., & Welzel, C. (2008). Development, freedom, rising happiness. A global perspective, 1981–2007. Perspectives on Psychological science, 3, 264–28534

Lee, D.S. & Padilla, A.M. (2016). Predicting South Korean University Students’Happiness through Social Support and Efficacy.

Lyubomirsky, S. & Layous, K. (2013). How Do Simple Positive Activities Increase wellBeing? Current Directions in Psychological Science, 22 (1), 57–62.

Mc. scott, Johnson, S. (2013.) The happiness factor, Annals of Tourism Research, No L, 41,42-65.

ozturk, A, Mutlu, T. (2010).The relationship between, procedia of social and Behavioral scince,1772-1776.

 

Pose Andre´s Rodrı´guez& von Berlepsch Viola (2013) Social Capital and Individual Happiness in Europe, J Happiness Stud DOI 10.1007/s10902-013- 9426.

Thogersen, N, cecilie and others. (2005). Relationship between, psychology of sport and Exercise, 6,609-627.

Seligman and Danner, E,M. (2002).very happy people. Psychological Science of 13:pp. Shin, D . (2015). How People Perceive and Appraise the Quality of Their Lives: Recent, Advances in the Study of Happiness and Wellbeing,CSD, Retrieved-Yaya,S(2019).Subjective Happiness, Health and Quality of Life and Their Sociocultural Correlates among Younger Population in Malawi, socail sciences Soc. Sci, 8, 55 doi:10.3390/socsci8020055.

 ye, Dezha, Ng, Yew-Kwang, Lian, Yujun. (2014). Culture and Happiness, This article is published with open access at Springerlink.com, 1-29.