Analysis of the epic structure of Darabnameh Tarsusi
Subject Areas :Saeed Ahmadi 1 , Alireza Shanazari 2
1 - Master of Persian Language Teaching, Payame Noor University, Tehran, Tehran, Iran.
2 - Assistant Professor of Persian Language and Literature, Yasuj University, Yasuj, Iran.
Keywords: epic, Darabnameh Tarsusi, Prose Epics,
Abstract :
The purpose of this study is to introduce Darabnameh and examine its status among prose epics. This research is noteworthy because while introducing the values of epic style, it studies and analyzes the teachings and cultural traditions of the work. And it describes some of the mythical themes and beliefs of the Iranian people that are reflected in this work. In general, this article discusses issues such as the characteristics of heroes, war tools, valuables, battle, elements of nature, and stylistic characteristics of the work. Darabnameh, like other epic works, is a description of the bravery and heroism of national and popular heroes. With the difference that the degree of nationality and popularity of the heroes of Darabnameh is less than Shahnameh. Darabnameh Tarsusi has been influenced by Shahnameh in terms of the characteristics of epic style and even in terms of describing the elements of nature, especially the description of sunrise and sunset.
منابع و مآخذ
1ـ بوکور، مونیک. (۱۳۸۷). رمزهای زنده‌جان، ترجمه جلال ستاری، تهران: نشر مرکز.
2ـ بهار، مهرداد. (۱۳۸۷). پژوهشی در اساطیر ایران، تهران: آگاه.
3ـ خالقی مطلق، جلال. (۱۳۸۶). حماسه پدیدهشناسی تطبیقی شعر پهلوانی. تهران: مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی ـ کانون فردوسی.
4ـ رزمجو، حسین. (۱۳۸۱). قلمرو ادبیات حماسی ایران. 2 جلد، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
5ـ شمیسا، سیروس. (۱۳۷۳). انواع ادبی، تهران: فردوس.
6ـ صفا، ذبیح الله. (1378). حماسه سرایی در ایران از قدیمی‌ترین اهل تاریخی تا قرن چهاردهم هجری، تهران: فردوس.
7ـ طرسوسی، ابوطاهر محمدبنحسنبنعلیبنموسی. (۱۳۴۶). دارابنامه، تصحیح دکتر ذبیحالله صفا، تهران: انتشارات بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
8ـ فرنبغ دادگی. (۱۳۶۹). بندهشن. به کوشش مهرداد بهار، تهران: توس.
9ـ کوپال، عطاالله و خوشپسند، دنیا. (۱۳۹۰). فرهنگ جنگافزار در شاهنامه فردوسی. تهران: نشر داستان.
10ـ کوریاجی، جهانگیر. (۱۳۸۰). بنیادهای اسطوره و حماسه ایران. ترجمه جلیل دوست خواه، تهران: آگاه.
11ـ گرین، ویلفرد و دیگران. (۱۳۸۳). مبانی نقد ادبی. ترجمه فرزانه طاهری، تهران: نیلوفر.
12ـ مقدادی، بهرام. (۱۳۷۸). فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی (از افلاطون تا عصر حاضر). تهران: انتشارات فکر روز.
13ـ موسوی، سیدکاظم و خسروی، اشرف. (۱۳۸۹). پیوند خرد و اسطوره در شاهنامه. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
14ـ ووگلر، کریستوفر. (۱۳۸۷). سفر نویسنده. ترجمه محمد گذر آبادی، تهران: مینوی خرد.
15ـ هینلز، جان. (۱۳۷۳). شناخت اساطیر ایران. ترجمه ژاله آموزگار و احمد تفضلی، بابل: چشمه و آویشن.
16ـ الیاده، میرچاده. (۱۳۷۲). رساله در تاریخ ادیان. ترجمه جلال ستاری، تهران.
17ـ یونگ، کارل گوستاو. (۱۳۷۷). انسان و سمبلهایش. ترجمه سلطانیه، تهران: نشر جامی.
_||_
