تحلیل جمال‌شناسانة تقابل مرگ و حیات در مثنوی مولانا

Subject Areas :

roghayeh pourmoghadamchokami ¹ , reza heudari nori ² , reza fahimi ³

1 - حق التدریس آموزشکده سمای دانشگاه آزاد اسلامی رشت
2 - saveh
3 - مدیر گروه هیات علمی ادبیات فارسی دانشگاه آزاد ساوه

Received: 2020-04-13 Accepted : 2020-05-27 Published : 2021-02-19

Keywords: واژگان کلیدی: مولانا, مثنوی, جمال‌شناسی, مرگ و زندگی, تضاد و تقابل,

Abstract :

Abstract Imaginary forms and novel elements are beautiful whenever they act as part of the structure interacting with the word and its semantic structure in any text and on the other hand, when they are created in commitment to meaning and hence, play the role of a reliable guide. As Immortal masterpieces such as Rumi's Masnavi, are created mainly on the basis of the creation of the universe, are undoubtedly the result of an aesthetic approach to the elements and manifestations of this creation. On the other hand, one way to discover the artist's mental world is to study the literary and rhetorical images of the poet's poetry. Masnavi is a kind of revelation and inner enlightenment of the poet in an aesthetic approach to the soul of the universe, that is, the issue of life and death. Unity, diversity and repetition of the category of life and death in the form of artistic contradiction are among the topics caused the dynamism of language and meaning in Rumi's poetry as much as possible; To the extent that this art of confrontation can be considered as a kind of stylistic feature of Rumi, especially rooted in his mystical thought and the issue of opposition of unity and plurality. In this article, the aesthetic contrast between life and death in Masnavi with respect to the process of plurality in the heart of unity and vice versa, with regard to death and life will be studied using a library method by descriptive-analytical manner.

References:

منابع و مآخذ

کتب

1ـ قرآن کریم.

2ـ ابودیب، کمال. ور خیال در نظریه جرجانی. ترجمه: فرزان سجودی و فرهاد ساسانی، تهران: علم، 1393.

3ـ احمدی، بابک. حقیقت و زیبایی. چاپ پنجم، تهران: مرکز، 1380.

4ـ بریس، گات. دانشنامه زیبایی‌شناسی. ترجمه: منوچهر صانعی و گروه مترجمان، تهران: فرهنگستان هنر، 1382.

5ـ پالمر، فرانک. نگاهی تازه به معنی‌شناسی. ترجمه: کورش صفوی، چاپ سوم، تهران: مرکز، 1381.

6ـ پورنامداریان، تقی. در سایه آفتاب. تهران، سخن، 1380.

7ـ پورنامداریان، تقی. رمز و داستان‌های رمزی. چاپ دوم، تهران: علمی و فرهنگی، 1380.

8ـ جرجانی، عبدالقاهر بن عبدالرحمن. اسرار البلاغه. ترجمه: جلیل تجلیل، چاپ پنجم، دانشگاه تهران، 1389.

9ـ دیچز، دیوید. شیوه‌های نقد ادبی. ترجمه: غلامحسین یوسفی و محمدتقی صدیقیانی، چاپ پنجم، تهران: علمی، 1389.

10ـ زرین‌کوب، عبدالحسین. نقد ادبی. چاپ سوم، تهران: امیرکبیر، 1361.

11ـ شپرد، آن. مبانی فلسفه هنر. ترجمه: علی رامین، چاپ ششم، تهران: علمی ـ فرهنگی، 1386.

12ـ فاطمی، سیدحسین. تصویرگری در غزلیات شمس. چاپ سوم، تهران: امیرکبیر، 1383.

13ـ کروچه، بندتو. کلیات زیبایی‌شناسی. ترجمه: فؤاد روحانی، چاپ هفتم، تهران، علمی و فرهنگی، 1388.

14ـ گودرزی، مرتضی. هنر مدرن. بررسی و تحلیل هنر معاصر. چاپ دوم، تهران، سورۀ مهر، 1385.

15ـ مولانا، جلال‌الدین محمد بلخی. مثنوی. تصحیح: رینولد آلن نیکلسون، تهران، مولی، 1390.

16ـ ولک، رنه. تاریخ نقد جدید. ترجمه: سعید ارباب شیرانی، تهران، نیلوفر، 1372.

17ـ همایی، جلال‌الدین. فنون بلاغت و صناعات ادبی. چاپ سی و یکم، تهران، هما، 1384.

مقالات

1ـ پورنامداریان، تقی و معرفت، لاله (1395)، تقابل‌های هم‌جوار. عنصری بلاغی و معنی­ساز در مثنوی، ادب فارسی، سال 6، شمارۀ 1، پیاپی 17، صص 56 ـ 37.

2ـ حجازی، بهجت­السادات (1390)، مطالعه تطبیقی زیبایی­شناسی در اندیشه مولانا و بعضی نظریه‌پردازان، نشریۀ ادب و زبان دانشگاه شهید باهنر کرمان، دورۀ جدید، شمارۀ 29، پیاپی 26، صص 84 ـ 63.

3ـ صهبا، فروغ (1384)، مبانی زیبایی‌شناسی شعر، مجلۀ علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، دورۀ 22، شمارۀ 3، صص 109ـ90.