Satirical Content in Mohammad Ali Afrashte’s Work

Subject Areas : Persian Language and Literature

Aida Parspour ¹ , Esmat Khoeini ²

1 - M. A. in Persian Language and literature University of Kharazmi
2 - Assistant Professor, Persian Language and literature University of Kharazmi

Received: 2016-08-12 Accepted : 2016-09-14 Published : 2017-02-19

Keywords:

Abstract :

Mohammad Ali Afrashteh (1909–1960) is one of the poineers in Gilan poetry and social satire in the form of the famous persian poetry and simple prose. He has been defending labors so he considers one of the greatest candidates of labouring literature. Art of Afrashteh is that while making other people laugh, encourage them to think about their own rights too. Chalangar newspaper which has been published for two years and a half since (1951), is the result of his literary life and somehow reflects his beliefs and thoughts. Most of Afrashteh´s writings have been published in this newspaper. The content of Afrashteh´s writings is the criticize of social and political suituation which has been shown in the form of poetry, story, play and has been show by satire language.He has seen big problems in Iran society which can destroy and reteocede Iran society. As a result, he as a patriot and revolutionary person will reflect the problems in his writings in a simple language and based on his political views will find a solution for the care of their pains. This writing included different way of social, economical, cultural, political and moral criticizing by the analysis of Mohammad Ali Afrashteh´series of writings.

References:

• آرین­پور،  یحیی، (1372)، از صبا تا نیما، ج2، چاپ پنجم، تهران: زوار.


• اصلانی، محمدرضا، (1385)، فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز، تهران: کارون.


• افراشته، محمدعلی، (1324)، آی گفتی، تهران: اداره­ی نشریات حزب توده.


• ___________، (1331)، مکتب نو، تهران: اداره­ی نشریات حزب توده.


• ___________، (1357)، چلنگر، تهران: رفعت.


• ___________، (1358)، مجموعه آثار محمدعلی افراشته، گردآوردنده نصرت­اله نوح، تهران: توکا.


• ___________، (1360الف)، چهل داستان، به کوشش نصرت­اله نوح، تهران: حیدربابا.


• ___________، (1360ب)، نمایشنامه­ها تعزیه­ها سفرنامه، به کوشش نصرت­اله نوح، تهران: حیدربابا.


• ___________، (1389)، دماغ شاه، به کوشش بهزاد موسایی، چاپ دوم، رشت: فرهنگ ایلیا.


• پزشک­زاد، ایرج، (1351)، دایی جان ناپلئون، تهران: صفی­علی­شاه.


• تجبر، نیما، (1390)، نظریه­ی طنز بر بنیاد متون برجسته­ی طنز فارسی، تهران: مهرویستا.


• شفیعی کدکنی، (1390)، با چراغ و آینه (در جستجوی ریشه­های تحول شعر معاصر ایران)، تهران: سخن.


• صدر، رویا، (1381)، بیست سال با طنز، تهران: هرمس.


• ضیایی، محمدرفیع، (1388)، پرونده­ی کاریکاتور، ج2، تهران: سوره مهر.


• فتوحی، محمود، (1390)، سبک­شناسی (نظریه­ها، رویکردها و روش­ها)، تهران: سخن.


• فخرائی، ابراهیم، (1365)، گیلان قلمرو شعر و ادب، تهران: جاویدان.


• مرادیان گروسی، علی اکبر، (1387)، «تأثیر افراشته بر شاعران گیلکی زبان»، چیستا، ش251، مهر، 103-113.


• موسوی گرمارودی، علی، (1380)، دگرخند (درآمدی کوتاه بر طنز و هزل و هجو در تاریخ معاصر)، تهران: مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران.


• نبوی، ابراهیم، (1378)، کاوشی در طنز ایران، ج1، تهران: جامعه ایرانیان.

نجف­زاده بارفروش، محمدباقر، (1378)، طنزنویسان ایران از مشروطه تا امروز، تهران: خانواده.