تاثیراستراتژی طرح سوال بر مبنای متن بصورت گروهی و یا انفرادی بر درک مطلب خواندن زبان آموزان ایرانی
Subject Areas : آموزش زبان انگلیسی
شهونم کدخدائی
1
(Department of English, Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran)
Nasrin Hadidi
2
(Department of English, Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran)
Keywords: درک مطلب خواندن, استراتژی طرح سوال,
Abstract :
درک مطب خواندن یکی از مهمترین مهارتها، بویژه در بافت انگلیسی بعنوان زبان خارجی است. یک روش جهت بهبود آن کاربرد استراتژی هاست. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر استراتژی طرح سوالات بر درک مطلب خواندن زبان آموزان است. شرکت کنندگان این تحقیق 63 زبان آموز در سطح متوسط در 3 کلاس در موسسه رسا در شهر بو کان بودند که بطور تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. آنها به دو نمونه از بخش خواندن تست استاندارد پت بعنوان پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. زبان آموزان در گروه آزمایشی آ سوالات درک مطلب خواندن را بر مبنای متون داده شده بصورت انفرادی طرح می کردند. در گروه آزمایشی ب طرح سوالات در گروههای 3 نفره صورت می گرفت. در گروه کنترل ، زبان آموزان به سوالات مندرج در کتاب پاسخ می دادند. نتایج آنالیز آنووا نشان داد که زبان آموزان در گروه ب که سوالات را بصورت گروهی طرح می کردند بهتر از زبان آموزان در گروه آ که سوالات را بصورت انفرادی طرح می کردند و گروه کنترل به پس آزمون درک مطلب خواندن پاسخ دادند. یافته های این تحقیق می تواند برای معلمان زبان انگلیسی و افرادی که سر فصل دروس انگلیسی را می نویسند مفید باشد.
References
Adli, A. (2010). Constraint cumulativity and gradience: Wh-scrambling in Persian. Lingua, 120, 2259-2294.
Bateni, M. R. (1995). Tosif-e Sakhteman-e Dastury-e Zaban-e Farsi [Description of Persian Syntax]. Tehran: Amir Kabir Publishers.
Chomsky, N. (1995). The minimalist program. Cambridge, MA: MIT Press.
Chomsky, N. (1988). Language and problems of knowledge. The Managua Lectures. Cambridge, Massachusetts.
Cowan, R. (2008). The teacher’s grammar of English: A course book and reference guide.Cambridge: Cambridge University Press.
Ghomeshi, J. (1997). Topics in Persian VPs. Lingua, 102,133-167.
Goodall, G. (2006). Inversion in wh-questions in child Romance and child English. In Proceedings of the Chicago Linguistic Society 41.
HCRC (2010). Human Communication Research Center. Available at http://groups.inf.ed.ac.uk/ maptask/index.html.
Kahnemuyipour, A. (2001). On wh-questions in Persian. Canadian Journal of Linguistics. 46(1/2), 41-61.
Karimi, S. (2005). A minimalist approach to scrambling: Evidence from Persian. Berlin/New York: Mouton de Gruyter.
Karimi, S. (2003). On object positions, specificity and scrambling in Persian. In S. Karimi, (Ed.), Word Order and Scrambling. Oxford/Berlin: Blackwell, 91-124.
Karimi, S. (1989). Aspects of Persian syntax, specificity, and the theory of grammar (Unpublished doctoral dissertation). MIT, Massachusetts.
Labov, W. (1982). The social stratification of English in New York City. Cambridge: Cambridge University Press.
Labov, W. (1972). Sociolinguistic patterns. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
Lazard, G. (1992). A grammar of contemporary Persian (Sh. Lyons, Trans.) Paris: Klinksieck.
Mahootian, Sh. (1997). Persian. New York: Routledge.
Nevis, J. A. (1985). Finnish particle clitics and general clitic theory (Doctoral dissertation). Ohio State University, Ohio.
Radford, A. (1997). Syntactic theory and the structure of English: A minimalist approach.Cambridge: CUP.
Raghibdust, Sh. (1994). Multiple wh-fronting in Persian. Cahiers Linguistics D’Ottawa, 21, 27-50.
Rizzi, L. (1991). Residual verb second and the wh-criterion (Technical Reports in Formal and Computational Linguistics 2). Retrieved from Université de Genève, Faculté des Lettres,
Rowland, C. & Pine, J. (2000). Subject-auxiliary inversion errors and wh-question acquisition: “what children do know?” Journal of Child Language 27, 157-81.
Sadat-Tehrani, N. (2011). The intonation patterns of interrogatives in Persian. Linguistic Discovery 9.1, 124-155.
Schiffrin, D. (1994). Sociolinguistic interviews as discourse. New Ways of Analyzing Variation, XXV.
Tagliamonte, S. A. (2005). Analyzing sociolinguistic variation. Cambridge: CUP.
Tornyova, L. & Valian, V. (2009). The role of cross-linguistic variation in the acquisition of auxiliary inversion in wh-questions. In G. Crawford, K. Otaki & M. Takahashi (Eds.), Proceedings of the 3rd Conference on Generative Approaches to Language Acquisition North America. Cascadilla Proceedings Project, Somerville, MA.
Vaez Dalili, M. (2009). Agreement (AGR) and the pro-drop/non-pro-drop variation: A meta-analysis of GB and MP accounts. PhiN 49.
Vermaat, W. (2005). The logic of variation: A cross-linguistic account of wh-question formation (Doctoral dissertation). Utrecht Institute of Linguistics OTS, Utrecht University.
Youhanaei, M. (1997). The acquisition of English complementizer system by adult Persian speakers. (Unpublished doctoral dissertation), University of Essex, Essex.
Youhanaei, M. & Gouniband Shoushtari, Z. (1999). Farâgirie sâxtâ r hâ ye porseshie sâdeye zabâne Engelisi tavasote gooyeshvarâne Fârsi zabân va dozabâne hâye Arab va Fârsi [Acquiring simple English interrogative structures by Persian speakers and Arab-Persian bilinguals]. Elmi-pazhooheshi Journal of Department of Literature and Humanities, 2(52), 125- 137.
