احادیث ابوهریره در ترازوی نقد شرف‌الدین عاملی
محورهای موضوعی : نقد روایات و متون حدیثی با کاربرد روشهای مطالعات تاریخی
فیض اله اکبری دستک
1
(استادیار گروه علوم قرآن و حدیث، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.)
کلید واژه: نقد, احادیث موضوعه, ابوهریره, شرف‌الدین عاملی, معیار شناخت,
چکیده مقاله :
سنت هم‌چون دومین منبع برای شناخت دین اسلام در طول حیات خود، همواره در معرض آسیب‌هایی بوده است که ریشۀ اصلی آن را باید در ظرفیت‌ها و کارکردهای گوناگون و اثربخش و منحصر به‌فرد آن در تبیین و نوگستری معارف بنیادین اسلامی در حوزه‌های بینشی، ارزشی و کنشی جستجو کرد. به گواه تاریخ، رهیافت پدیدۀ وضع و برساختن احادیث دروغین را باید از مهم‌‌ترین و خسارت بار‌ترین آسیب‌های وارده بر پیکرۀ احادیث اسلامی شناخت که در آن عده‌ای با کنش آگاهانه، عامدانه و با انگیزه تحریف و به قصد صدمه‌زدن به مبانی دینی، به جعل روایات ساختگی اقدام نمودند. حدیث‌پژوهان فریقین نیز در ادوار مختلف با تعیین روش‌ها و معیارهایی چند، به نقد و پالایش اسناد و متون روایات پرداخته، استخراج و پاک‌سازی احادیث موضوعه را در دستور کار خویش قرار دادند که از آن‌جمله می‌توان به شرف‌الدین عاملی اشاره کرد که با تألیف کتاب ابوهریره، به نقد سندی و متنی شماری از روایات منتخب ابوهریره پرداخته و با استفاده از هفت معیار قرآن، سنت، احادیث متقن، عقل، تاریخ، علم و قوانین طبیعی و نیز اضطراب متن، بر ساختگی‌بودن همه آن‌ها رأی داده است که مقالۀ حاضر درصدد تبیین روش‌ها و معیارهای وی در نقد احادیث ابوهریره در کتاب مزبور است.
Tradition, as the second brilliant source of Islamic theology during its existance, has always been exposed to serious and dangerous harms and threats, the main root of which should be its various and effective and unique capacities and functions in explaining and modernizing the basic knowledge of Islam in the fields of insight, value, and action. According to history, the approach of the phenomenon of fabricating and forging hadiths should be considered as one of the most important and damaging harms to the body of Islamic hadiths, in which some people, intentionally and with the motive of distorting and intentionally damaging religious foundations, fabricate hadith. The hadith scholars of the two Islamic sects, in different periods, by defining several methods and criteria, criticized and refined the documents and texts of the narrations, and extracted and purified the hadiths of the subject on their agenda, including Allama Sheikh Sharafuddin Ameli, who wrote the book. Abu Hurayrah, with a scholarly, innovative and non-biased approach, and has criticized the Isnads and texts of a number of selected Abu Hurayrah narrations by applying the seven criteria of Quran, Sunnah, authentic hadiths, intellect, history, science and natural laws as well as the problems within the text, He has proved the falsity of all of his narrations. The present article seeks to explain the methods and criteria of Allama Sharafuddin Ameli in criticizing the hadiths of Abu Hurayrah in the above-mentioned book.
_||_
