سبک خراسانى سروده هاى شفیعى کدکنى
محورهای موضوعی : پژوهش های نقد ادبی و سبک شناسی
مسعود دلاویز
1
(مدرس دانشگاه فرهنگیان، دانشکده امام جعفر صادقع بهبهان)
کلید واژه: زبان, سبک خراسانى, شعرمعاصر, شفیعى کدکنى,
چکیده مقاله :
ساختار شعر معاصر فارسى در طول حیات خویش از نفوذ زبانى و ادبى برکنار نمانده و خواسته یا ناخواسته تحت سیطره گذشته زبان فارسى و به طور مشخص زبان خراسانى در شعر بعضى از شاعران نوپرداز قرار گرفته است. شفیعى کدکنى از سرایندگانى است که با توجه به ارادتى که به زبان کهن خراسانى دارد، توانسته با بهره گیرى از قریحه ذاتى و اکتسابى خود در به کارگیرى امکانات آن زبان از یک طرف رونقى به زبان شاعرى خویش بخشد و از طرف دیگر ظرفیت هاى جدیدى را به شعر و زبان فارسى وارد کند. هدف این نوشتار بررسى نشانه هاى زبانى و ادبى سبک خراسانى در شعر شفیعى کدکنى به روش کتابخانه اى و اسنادى است، تا نشان دهد که او با تکیه بر زبان مادرى و دانش آکادمیک خود که از توغّل در متون کهن و ادبیات خراسان به دست آمده، چگونه توانسته با پیوند این عناصر زبانى گذشته با زبان امروزى، زبانى مشخص ومتمایز بیافریند و ضمن تلفیق شعر خراسانى با نیمایى هم به حفظ هویت تاریخى واژگان فارسى کمک کند و هم در لابه لاى پایبندى خود به ادب و فرهنگ خراسان، شاعرانِ جوان پس از خود را به مطالعه و جستجو در گذشته شعر فارسى ترغیب کند.
